แค้นรักสามีตัวร้าย นิยาย บท 88
บทที่ 88 ลูกผู้ชายไม่ขี้อ้อนหรอก
กิจจาคิดไม่ถึงว่านรมนจะถามตัวเองเช่นนี้ อึ้งไปสักครู่ แต่ก็พยักหน้าอย่างมีสติว่า"ปกติแม่ของฉันงานยุ่งมาก คุณพ่อกลับมาแม่ถึงจะดีกับฉันบ้าง แม่ไม่เคยกอดฉันเหมือนที่น้ากอดฉันอย่างนี้มาก่อน คุณน้า คุณน้ากอดฉันหน่อยได้ไหม?"
พูดอยู่ กิจจาก็หันไปหานรมนและยื่นแขนออกมา
ทีนี้คนที่อึ้งไปคือนรมนแล้ว
ถูกลูกชายของศัตรูมาขอกอด ความรู้สึกนี้ช่างแปลกๆ?
เธอยังไม่ได้มีปฎิกิริยาอะไรออกมา กานต์ก็ช่วยเธอตัดสินใจแล้ว
" นี่ กิจจา เธอทำอะไรเนี่ย? นี่คือแม่ฉันนะ อ้อมกอดของแม่ฉันสำหรับฉันคนเดียวเท่านั้น เธออย่าแม้แต่จะคิด หลบไปเลย"
กานต์ผลักกิจจาไปข้างๆ
กิจจาทำปากจู๋ พูดอย่างหดหู่ว่า" เธอเป็นลูกพี่ฉันไม่ใช่หรือ? แม่ของเธอก็คือแม่ของฉันไม่ใช่หรือ? ฉันจะกอดจะทำไม? "
" นี่นี่นี่ อะไรนะแม่ของฉันก็คือแม่ของเธอ? ตัวเธอเองก็มีแม่นี่ อยากกอดแม่ก็ไปกอดแม่ของเธอสิ แม่ของฉันก็คือแม่ของฉัน"
พูดจบกานต์ก็กอดนรมนอย่างแน่นๆ เหมือนกลัวกิจจาจะมาแย่งนรมนไปจริงๆ สีหน้าท่าทางที่ตื่นตระหนกทำให้นรมนอุ่นใจขึ้นมาอีกครั้ง
" เอาหล่ะ กิจจาก็แค่ล้อเล่นกับเธอ เป็นลูกพี่จริงก็อย่าขี้น้อยใจอย่างนี้"
นรมนพูดปลอบใจกานต์ ความรู้สึกแปลกๆที่มีต่อกิจจาไม่มีแล้ว
ยังไงซะเขาก็เป็นแค่เด็กไม่ใช่หรือ?
กานต์กลับมากอดขาของเธอแล้วพูดว่า" ไม่เอา ถึงจะเป็นลูกพี่ลูกน้องกัน ก็ใช่ว่าต้องแบ่งปันทุกอย่างให้กัน แม่เป็นของฉัน ฉันไม่ยอมแบ่งให้กับใคร"
เห็นสีหน้าท่าทางที่จริงจังของกานต์ นรมนจึงหัวเราะขึ้นมา
"เอาหล่ะเอาหล่ะ ไม่กอดไม่กอด"
ทีนี้กานต์ถึงยิ้มแย้มออกมา
กิจจากลับพูดอย่างเสียใจว่า" ลูกพี่ขี้น้อยใจจริง"
" ขี้น้อยใจ ใครจะทำไม? ไม่พอใจมาตีฉันสิ หากชนะฉันจะให้กอดแม่ของฉัน"
กานต์ท้าทายกิจจาอย่างหยิ่งยโส
นรมนกำลังจะพูดว่าต้องสามัคคีกันไว้ ก็ได้ยินกิจจาพูดว่า"ตีก็ตีสิ ใครกลัวใคร มาเลย"
เขาดึงชายเสื้อขี้นมา และตะโกนวิ่งตรงมาหากานต์
นรมนอึ้งไปเล็กน้อย
บอกจะตีก็ตีเลยมันยังไงกันเนี่ย?
ไหนบอกว่าเป็นลูกพี่ลูกน้องกันไม่ใช่หรือ?
"กานต์ กิจจา"
นรมนอยากห้ามปราม แต่กลับถูกกานต์ปล่อยตัวออกมา
"แม่ แม่ยืนดูอยู่ข้างๆพอ แม่ดูผลการฝึกซ้อมของลูกชายแม่เถอะ"
"อะไรนะ?"
นรมนยังไม่ทันตั้งตัว กานต์ก็รีบวิ่งไปตีกับกิจจาแล้ว จากนั้นก็ได้โยนกิจจาออกไป
เสียงดัง" ปั้ง" นรมนรู้สึกเจ็บปวดไปทั้งตัว
ฝุ่นละอองกระเด็นขึ้นมา ร่างของกิจจาล้มลงไปที่พื้นอย่างเต็มแรง
เดิมทีนรมนคิดว่ากิจจาจะร้องไห้ แต่คิดไม่ถึงว่าเด็กคนนี้โมโหขึ้นมาจริงๆ ไม่สนใจว่าร่างกายเปื้อนดินรึเปล่า ลุกขึ้นมาทันที และวิ่งเข้ามาจู่โจมกานต์อีกครั้ง
"อ้า........ กานต์ ฉันต้องเอาชนะเธอ"
กิจจาพูดไปด้วย จู่โจมกานต์ไปด้วย
กานต์พูดอย่างเย็นชาว่า"ชนะฉัน อาหารเที่ยงในวันนี้ฉันยกให้เธอกิน ยังจะให้แม่ฉันกอดเธออีกด้วย หากแพ้ฉัน งั้นอาหารเที่ยงวันนี้ของเธอก็ตกเป็นของฉัน"
"ดูถูกกันเกินไปแล้วนะ"
กิจจาพูดคำนี้ไว้ และวิ่งตรงมาหากานต์
นรมนดูออก สู้กับกิจจา กานต์ไม่ต้องเสียแรงมาก ที่สำคัญยังมีแรงเหลืออีกเยอะ แต่ว่าสำหรับกิจจามันถูกรังแกเกินไปรึเปล่า?
เธอกำลังคิดอยู่ว่าจะห้ามปรามยังไง แต่กลับได้ยินแชมป์พูดเสียงต่ำว่า"ก่อนที่กานต์ยังไม่มา ฝีมือการต่อสู้ของคุณชายน้อยถือว่าไม่เลว แต่น่าเสียดายกานต์เป็นคนเก่งที่มีพรสวรรค์ การต่อสู้ทุกอย่างแค่ชี้แนะก็ทำได้หมด ทำให้คุณชายน้อยแพ้อย่างยับเยิน หากในอนาคตกานต์เป็นทหาร ต้องเป็นทหารที่เก่งกาจสามารถ"
ได้ยินแชมป์พูดเช่นนี้ นรมนอึ้งไปสักพัก
เธอไม่เคยคิดจะให้ลูกชายตัวเองเป็นทหารเลยแม้แต่น้อย
" ในอนาคตเขามีเส้นทางของเขาเอง"
นรมนพูดอย่างเสียงต่ำ
กานต์ต้องกลับไปพร้อมกับเธอที่อเมริกา ถึงแม้จะไม่ทำธุรกิจแต่ก็ไม่เป็นทหาร เพราะยังไงเธอก็ไม่คิดจะให้ลูกชายตัวเองเป็นทหารในต่างประเทศ ที่สำคัญเธอยังมีความเห็นแก่ตัวอยู่
ตอนนี้การเป็นทหารอันตรายมาก ลูกชายเธอผ่านเรื่องเลวร้ายมาตั้งมากมายถึงคลอดออกมา และไม่ใช่เรื่องง่ายๆที่ร่างกายแข็งแรงขึ้นมาบ้าง เธอจะให้ลูกคลาดสายตาไม่ได้เด็ดขาด
แชมป์มองหน้านรมนอย่างสงสัย ไม่เข้าใจความหมายของนรมน แต่ก็ยิ้มแย้มพูดว่า" มันก็จริง เขามีเส้นทางของตัวเอง"
ความหมายของทั้งสองคนต่างกันราวฟ้ากับดิน แต่วินาทีนี้ใครก็ไม่พูดไม่จากัน
การต่อสู้ระหว่างกานต์กับกิจจา ฝั่งนึงได้ล้มลงไปแล้ว
ส่วนใหญ่กิจจาถูกกานต์กดทับไว้เป็นส่วนมาก แต่ว่านิสัยกิจจาก็ดื้อรั้นไม่เบา ไม่ว่าจะถูกล้มไปกี่ครั้ง ก็ยังไม่ยอมแพ้และลุกขึ้นมาสู้กันอีกครั้ง
นิสัยที่ไม่ยอมแพ้เช่นนี้ทำให้นรมนเอ็นดูมาก
นิสัยเด็กคนนี้เหมือนใครนะ?
บุริศร์เป็นลูกที่ร่ำรวยมาโดยตลอด น้อยมากที่จะเห็นเขามีเรื่องลำบาก และน้อยมากที่บุริศร์เคยล้มเหลว เพราะฉะนั้นเธอจึงไม่รู้ว่าบุริศร์มีนิสัยที่ไม่ยอมแพ้เช่นนี้รึเปล่า แต่ว่าในตัวกิจจา นรมนเห็นจุดเด่นจุดนี้
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แค้นรักสามีตัวร้าย