แค้นรักสามีตัวร้าย นิยาย บท 88

บทที่ 88  ลูกผู้ชายไม่ขี้อ้อนหรอก

กิจจาคิดไม่ถึงว่านรมนจะถามตัวเองเช่นนี้​ อึ้งไปสักครู่​ แต่ก็พยักหน้า​อย่างมีสติว่า​"ปกติ​แม่ของฉันงานยุ่งมาก​ คุณ​พ่อกลับมาแม่ถึงจะดีกับฉันบ้าง​ แม่ไม่เคยกอดฉันเหมือนที่น้ากอดฉันอย่างนี้มาก่อน​ คุณ​น้า​ คุณ​น้ากอดฉันหน่อยได้ไหม?"

พูดอยู่​ กิจจาก็หันไปหานรมนและยื่นแขนออกมา

ทีนี้คนที่อึ้งไปคือนรมนแล้ว

ถูกลูกชายของศัตรู​มาขอกอด​ ความรู้​สึกนี้ช่างแปลกๆ?

เธอยังไม่ได้มีปฎิกิริยา​อะไรออกมา​ กานต์​ก็ช่วยเธอตัดสินใจแล้ว

" นี่​ กิจจา​ เธอทำอะไรเนี่ย? นี่คือแม่ฉันนะ​ อ้อมกอดของแม่ฉันสำหรับฉันคนเดียว​เท่านั้น​ เธออย่าแม้แต่จะคิด​ หลบไปเลย"

กานต์​ผลักกิจจาไปข้างๆ

กิจจาทำปากจู๋​ พูดอย่างหดหู่​ว่า" เธอเป็นลูกพี่ฉันไม่ใช่หรือ? แม่ของเธอก็คือแม่ของฉันไม่ใช่หรือ? ฉันจะกอดจะทำไม? "

 " นี่นี่นี่​ อะไรนะแม่ของฉันก็คือแม่ของเธอ? ตัวเธอเองก็มีแม่นี่​ อยากกอดแม่ก็ไปกอดแม่ของเธอสิ​ แม่ของฉันก็คือแม่ของฉัน"

พูดจบกานต์​ก็กอดนรมนอย่างแน่นๆ​ เหมือนกลัวกิจจาจะมาแย่งนรมนไปจริงๆ​ สีหน้าท่าทางที่ตื่นตระหนก​ทำให้นรมนอุ่นใจขึ้นมาอีกครั้ง

" เอาหล่ะ  กิจจาก็แค่ล้อเล่นกับเธอ​ เป็นลูกพี่จริงก็อย่าขี้น้อยใจอย่างนี้"  

นรมนพูดปลอบใจกานต์​ ความรู้​สึกแปลกๆที่มีต่อกิจจาไม่มีแล้ว

ยังไงซะเขาก็เป็นแค่เด็กไม่ใช่หรือ?

กานต์​กลับมากอดขาของเธอแล้วพูดว่า" ไม่เอา​ ถึงจะเป็นลูกพี่ลูกน้องกัน​ ก็ใช่ว่าต้องแบ่งปัน​ทุกอย่างให้กัน​ แม่เป็นของฉัน​ ฉันไม่ยอมแบ่งให้กับใคร"

เห็นสีหน้าท่าทางที่จริงจังของกานต์​  นรมนจึงหัวเราะ​ขึ้นมา

"เอาหล่ะเอาหล่ะ  ไม่กอดไม่กอด"

ทีนี้กานต์​ถึงยิ้มแย้ม​ออกมา

กิจจากลับพูดอย่างเสียใจว่า" ลูกพี่ขี้น้อยใจจริง"

" ขี้น้อยใจ​ ใครจะทำไม? ไม่พอใจมาตีฉันสิ​ หากชนะฉันจะให้กอดแม่ของฉัน"

กานต์​ท้าทายกิจจาอย่างหยิ่งยโส​

นรมนกำลังจะพูดว่าต้องสามัคคี​กันไว้​ ก็ได้ยินกิจจาพูดว่า"ตีก็ตีสิ​ ใครกลัวใคร​ มาเลย"

เขาดึงชายเสื้อ​ขี้นมา​ และตะโกน​วิ่งตรงมาหากานต์​

นรมนอึ้งไปเล็กน้อย 

บอกจะตีก็ตีเลยมันยังไงกันเนี่ย?

ไหนบอกว่าเป็นลูกพี่ลูกน้องกันไม่ใช่หรือ?

"กานต์​ กิจจา"

นรมนอยากห้ามปราม​ แต่กลับถูกกานต์​ปล่อยตัวออกมา

"แม่​ แม่ยืนดูอยู่ข้างๆพอ​ แม่ดูผลการฝึกซ้อม​ของลูกชายแม่เถอะ"

"อะไรนะ?"

นรมนยังไม่ทันตั้งตัว​ กานต์​ก็รีบวิ่งไปตีกับกิจจาแล้ว​ จากนั้นก็ได้โยนกิจจาออกไป

เสียงดัง" ปั้ง"  นรมนรู้สึก​เจ็บปวด​ไปทั้งตัว

ฝุ่นละออง​กระเด็น​ขึ้นมา​ ร่างของกิจจาล้มลงไปที่พื้นอย่างเต็​มแรง

เดิมทีนรมนคิดว่ากิจจาจะร้องไห้​ แต่คิดไม่ถึงว่าเด็กคนนี้โมโห​ขึ้นมาจริงๆ​ ไม่สนใจว่าร่างกายเปื้อนดิน​รึเปล่า​ ลุกขึ้นมาทันที​ และวิ่งเข้ามาจู่โจม​กานต์​อีกครั้ง

 "อ้า........ กานต์​ ฉันต้องเอาชนะเธอ"

กิจจาพูดไปด้วย​ จู่โจม​กานต์​ไปด้วย

กานต์​พูดอย่างเย็นชา​ว่า"ชนะฉัน​ อาหารเที่ยง​ในวันนี้ฉันยกให้เธอกิน​ ยังจะให้แม่ฉันกอดเธออีกด้วย​ หากแพ้ฉัน​ งั้นอาหารเที่ยง​วันนี้ของเธอก็ตกเป็นของฉัน"

"ดูถูกกันเกินไปแล้วนะ"

กิจจาพูดคำนี้ไว้​ และวิ่งตรงมาหากานต์​

นรมนดูออก​ สู้กับกิจจา​ กานต์​ไม่ต้องเสียแรงมาก​ ที่สำคัญยังมีแรงเหลืออีกเยอะ​ แต่ว่าสำหรับกิจจามันถูก​รังแกเกินไปรึเปล่า?

เธอกำลังคิดอยู่ว่าจะห้ามปราม​ยังไง​ แต่กลับได้ยินแชมป์พูดเสียงต่ำว่า"ก่อนที่กานต์​ยังไม่มา​ ฝีมือการต่อสู้​ของคุณชายน้อยถือว่าไม่เลว​ แต่น่าเสียดายกานต์​เป็นคนเก่งที่มีพรสวรรค์​ การต่อสู้​ทุกอย่างแค่ชี้แนะ​ก็ทำได้หมด  ทำให้คุณ​ชายน้อยแพ้อย่างยับเยิน​ หากในอนาคต​กานต์​เป็นทหาร​ ต้องเป็นทหารที่เก่งกาจ​สามารถ"

ได้ยินแชมป์พูดเช่นนี้​ นรมนอึ้งไปสักพัก

เธอไม่เคยคิดจะให้ลูกชายตัวเองเป็นทหารเลยแม้แต่น้อย

" ในอนาคต​เขามีเส้นทางของเขาเอง"

นรมนพูดอย่างเสียงต่ำ

กานต์​ต้องกลับไปพร้อมกับ​เธอที่อเมริกา​ ถึงแม้จะไม่ทำธุรกิจ​แต่ก็ไม่เป็นทหาร​ เพราะยังไงเธอก็ไม่คิดจะให้ลูกชายตัวเองเป็นทหารในต่างประเทศ​ ที่สำคัญเธอยังมีความเห็นแก่ตัว​อยู่​

ตอนนี้การเป็นทหารอันตราย​มาก​ ลูกชายเธอผ่านเรื่องเลวร้ายมาตั้งมากมายถึงคลอดออกมา​ และไม่ใช่เรื่องง่ายๆที่ร่างกายแข็ง​แรงขึ้นมาบ้าง เธอจะให้ลูกคลาดสายตา​ไม่ได้เด็ดขาด

แชมป์มองหน้านรมนอย่างสงสัย​ ไม่เข้าใจ​ความหมาย​ของนรมน​ แต่ก็ยิ้มแย้ม​พูดว่า" มันก็จริง​ เขามีเส้นทางของตัวเอง"

ความหมาย​ของทั้งสองคนต่างกันราวฟ้ากับดิน  แต่วินาที​นี้ใครก็ไม่พูดไม่จา​กัน

การต่อสู้​ระหว่าง​กานต์​กับกิจจา​ ฝั่งนึงได้ล้มลงไปแล้ว

ส่วนใหญ่​กิจจาถูกกานต์​กดทับไว้เป็นส่วนมาก​ แต่ว่านิสัยกิจจาก็ดื้อรั้น​ไม่เบา​ ไม่ว่าจะถูกล้มไปกี่ครั้ง​ ก็ยังไม่ยอมแพ้และลุกขึ้นมาสู้​กันอีกครั้ง

นิสัยที่ไม่ยอมแพ้เช่นนี้ทำให้นรมนเอ็นดูมาก

นิสัยเด็กคนนี้เหมือนใครนะ?

บุริศร์เป็นลูกที่ร่ำรวยมาโดยตลอด​ น้อยมากที่จะเห็นเขามีเรื่องลำบาก​ และน้อยมากที่บุริศร์เคยล้มเหลว​  เพราะฉะนั้น​เธอจึงไม่รู้​ว่าบุริศร์มีนิสัยที่ไม่ยอมแพ้เช่นนี้รึเปล่า​ แต่ว่าในตัวกิจจา​ นรมนเห็นจุดเด่นจุดนี้