แค้นรักสามีตัวร้าย นิยาย บท 90
บทที่ 90 เธอเกิดปีจอนี่เอง
กานต์ไม่ค่อยพอใจนัก
ทำไมหลังจากแม่มา กิจจาคนนี้ก็มากเรื่องถึงเช่นนี้?
"แม่ แม่เป็นของฉัน"
กานต์กอดแขนของนรมนอย่างแน่นๆ ทำให้นรมนหมดคำพูดจริงๆ
"แม่เป็นของเธอตลอด แต่ว่าเธอไม่รู้สึกหรือว่ากิจจากำลังขาดความอบอุ่น?"
"มันก็ไม่เกี่ยวอะไรกับเรา เขามีแม่ของเขาเอง"
กานต์รู้ว่าใครคือแม่ของกิจจา สำหรับผู้หญิงคนนั้นไม่มีความรู้สึกดีๆให้เลยแม้แต่น้อย
เห็นสีหน้าเขาเช่นนี้ นรมนกก็ไม่พูดอะไรมาก
คมทิพย์พานรมนและกานต์ไปทานข้าวที่โรงอาหาร
นรมนไม่เข้าใจว่าอะไรคือเข้าเที่ยงข้าวพิเศษ จนกว่าได้เห็นว่ากิจจาหยิบน่องไก่ให้กับกานต์อย่างอาลัยอาวรณ์ ตาคู่นั้นจ้องน่องไก่อยู่ตลอดเวลา ทำเหมือนกับว่าจ้องไปก็จะได้กินเข้าไปในปากอย่างนั้น
กานต์กลับหยิบมาโดยไม่เกรงใจเลยสักนิด วางเข้าไปในถ้วยของนรมน พูดอย่างหยิ่งยโสว่า"แม่ ลูกชายแม่แย่งชิงมาเพื่อแม่ รีบกิน ในหนึ่งวันก็มีแต่ข้าวเที่ยงนี่แหละอร่อยที่สุด"
พูดอยู่เขาก็กัดกินน่องไก่แบบคำใหญ่ๆ กินจนน้ำมันเลอะปาก
กิจจากลืนน้ำลายอย่างไม่รู้ตัว
ถึงแม้เขาจะเป็นทายาทบ้านตระกูลโตเล็ก และอยู่ในบ้านตระกูลโตเล็กก็ไม่เคยขาดน่องไก่ แต่ว่าหลังจากมาที่นี่ นอกจากน่องไก่ข้าวเที่ยง อาหารมื้ออื่นๆทำให้เขาทนรับไม่ไหวจริงๆ มันธรรมดามากจนไม่รู้จะธรรมดาแค่ไหนแล้ว อีกอย่างรสชาติยังเทียบกับฝีมือพ่อครัวที่บ้านไม่ได้สักนิด
เดิมทีคิดว่าจะมีน่องไก่ให้กินอย่างอิ่มอกอิ่มใจ แต่ตั้งแต่มาที่นี่ กานต์ก็รังแกเขาอยู่ตลอดเวลา แย่งชิงน่องไก่ของเขา แต่เขาก็สู้อย่างฝ่าฟันไม่ถอย แต่ว่าวันนี้เขาตะกละน่องไก่เหลือเกิน
มองหน้าตะกละของกิจจามันเหมือนกับแมวไม่มีผิด นรมนจึงเอาน่องไก่ในถ้วยตัวเองยื่นให้กับกิจจา
"กินเถอะ"
กิจจาอึ้งไปทันที หันไปมองหน้ากานต์
กานต์ขมวดคิ้วอย่างเข้มขรึม
"แม่ นี่ฉันแย่งชิงมาเพื่อแม่นะ อีกอย่างแพ้ก็ต้องยอมรับว่าแพ้ เขาแพ้ให้กับฉันเอง"
"กานต์ คนเราต้องรู้จักให้อภัย ถึงแม้แม่จะรู้ว่าเธอกำลังกระตุ้นกิจจาอยู่ แต่ว่าการกดขี่ข่มเหงคนอื่นเป็นสิ่งที่ไม่ควร ต้องรู้จักยืดหยุ่น อีกอย่างนี่เป็นน่องไก่ที่เธอให้กับแม่ แม่มีสิทธิ์ที่จะแบ่งให้ใครก็ได้ไม่ใช่หรือ? "
นรมนไม่ได้จะเอ็นดูกิจจา เพราะยังไงซะเขาก็เป็นลูกของเขมิกา แต่เธอดันใจอ่อน
มองตาที่ปรารถนาของกิจจา เธอเหมือนได้เห็นตาคู่นั้นของกมล
ตาทั้งคู่ที่คล้ายกัน หน้าตาที่คล้ายกัน แต่ต่างกันที่โชคชะตาชีวิต นี่อาจเป็นฟ้าลิขิต แต่ว่าเด็กผิดอะไรหล่ะ?
คำพูดของนรมนทำให้กานต์เงียบ
กิจจายังคงมองหน้ากานต์ เหมือนกานต์ไม่พูดจา ตัวเองก็จะไม่กินน่องไก่ ถึงแม้เขาอยากกินมาก
ผ่านไปสักพัก กานต์พูดเสียงต่ำว่า"แม่ให้เธอ เธอก็กินเถอะ แต่ว่าวันนี้เธอต้องฝึกซ้อมเพิ่มหนึ่งชั่วโมง เธอสู้ความแข็งแกร่งของร่างกายฉันไม่ได้ เธอจึงต้องพยายามกว่าเดิม ไม่มีทายาทบ้านตระกูลไหนเอาแต่ใจและขี้เกียจได้"
"รับทราบ ลูกพี่"
กิจจายิ้มแย้มอย่างดีใจขึ้นมาทันที รีบหันไปกอดนรมนและพูดอย่างออดอ้อนว่า" คุณน้า ขอบคุณคุณน้า ฉันจะพยายามต่อไป"
" เด็กดี"
ถูกกิจจากอดไว้ นรมนมีความรู้สึกอีกแบบนึง ไม่เหมือนความรู้สึกที่กอดลูก ไม่เหมือนการออดอ้อนของลูกสาว แต่กลับทำให้เธอชื่นใจ ความรู้สึกแบบอุ่นๆ ความรู้สึกแบบเติมเต็ม
กิจจากินน่องไก่อย่างมีความสุข กานต์ก็หัวเราะ เด็กผู้ชายตบตีกัน มันก็คึกคักดี
คมทิพย์เห็นภาพเหตุการณ์นี้ พูดอย่างสับสนว่า"ความจริงเธอสามารถหลอกใช้ความรักจากกิจจาที่มีต่อเธอไปจัดการกับเขมิกา"
"ฉันไม่ต่ำช้าขนาดนั้นหรอกอีกอย่างฉันเป็นแม่คนนึง ถึงแม้เขมิกาจะเลวแค่ไหน แต่ก็ให้เด็กมาเดือดร้อนไม่ได้เด็ดขาด"
"เธอยังคงใจดีอย่างนี้ ทำแบบนี้กับบุริศร์ไม่ได้นะ"
คมทิพย์กังวล
นรมนหรี่ตา
" วางใจเถอะ สำหรับเขาฉันไม่ใจอ่อนแน่นอน"
ข้าวมื้อนี้ถือว่าอบอุ่นและมีความสุขดี
ตอนเย็นเด็กกับครูไปฝึกซ้อมต่อ นรมนไม่มีธุระอะไร หลังเที่ยวชมสถานที่เสร็จ ก็ได้รับสายจากบุริศร์
วิวที่นี่สวยดี มีเพื่อนซี้และลูกอยู่เป็นเพื่อนอีกด้วย ความจริงนรมนถือว่ามีความสุขดี หากไม่ใช่บุริศร์โทรศัพท์มาแล้วก็
แต่ว่าเธอไม่ได้คิดหนี รับสายของบุริศร์
"อยู่บนเกาะสบายดีไหม?"
"เสียงของบุริศร์ซ่อนความเหนื่อยล้า
" ก็ดี"
นรมนตอบแบบทั่วไป ไม่มีอารมณ์อะไรมาก
บุริศร์นวดขมับตัวเอง รู้ตัวดีว่าเธอไม่อยากคุยกับตัวเองสักเท่าไหร่ แต่ว่าตอนนี้อยากฟังเสียงเธอจริงๆ
"ฉันไปบ้านคนแก่มา ตอนนี้ถือว่าไม่มีอะไร แต่ว่าต้องรอคนแก่ตื่นขึ้นมาก่อน หลายวันนี้เธอทนลำบากอยู่ที่เกาะไปก่อน กลับไปฉันจะไปรับเธอด้วยตัวเอง"
"อืม"
หลังฟังคมทิพย์อธิบายเรื่องนี้อาจเกี่ยวข้องกับบุริศร์ ในใจนรมนจึงไม่รู้สึกผิดต่อเขาเลยสักนิด
เป็นเพราะเธอใจอ่อนเกินไป ถึงทำให้เธอต้องตกอยู่ในสภาพเช่นนี้ เธอจะประวัติศาสตร์ซ้ำรอยไม่ได้เด็ดขาด
" เห็นกานต์แล้ว? รู้สึกอย่างไรบ้าง?"
บุริศร์ฟังน้ำเสียงที่ลวกๆของเธอออก แต่ว่าเขาก็ยังอยากได้ยินเสียงเธออยู่ดี เธอเพิ่งจากไป บุริศร์ก็รู้สึกว่าเวลามันช่างยาวนานเหลือเกิน
หากไม่ใช่ทางนี้ยังจัดการเรื่องวุ่นวายไม่เสร็จ เขาอยากบินตรงไปหาเธอซะตั้งแต่ตอนนี้เลย
ตรงนั้นมีภรรยาเใของเขาและลูกของเขา ตอนนี้เขารู้สึกว่าไม่มีอะไรสำคัญไปกว่าลูกและภรรยาของเขาอีกแล้ว
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แค้นรักสามีตัวร้าย