แม่หญิงปรุงยามือปราบกับลูกลิงทั้งสอง นิยาย บท 188

“ปั้ง” กล่องไม้ตกลงบนพื้น ของด้านในตกกระจัดกระจายออกมาหมด

ลั่วเสี่ยวปิงยืนขึ้นด้วยความตื่นเต้นเล็กน้อย มองดูสิ่งของที่หล่นออกมากล่องไม้ สีหน้าดูไม่ค่อยดียิ่งนัก

มันเป็นปมจีนที่นางถักออกมาให้ลูกทั้งสอง ข้างนอกไม่มีขาย

ดังนั้น หมายความว่า อานอานกับเล่อเล่อ……

ดวงตาของลั่วเสี่ยวปิงเต็มไปด้วยเปลวไฟแห่งความโกรธ กัดฟันไว้แน่นๆจึงค่อยสามารถควบคุมอารมณ์ของตัวเองในเวลานี้ไว้ได้

ในเวลานี้ กัวฮูหยินใหญ่วางถ้วยน้ำชาลง มองดูลั่วเสี่ยวปิงด้วยใบหน้ายิ้มแย้มและอ่อนโยน "หมอหญิงเทวดาอย่ากังวลไปเลย ก่อนหน้านี้ข้าเจอเด็กหน้าตาดีสองคนพอดี เลยอดไม่ได้ที่จะเชิญพวกเขามาเป็นแขกในจวนของข้า”

เมื่อได้ยินเช่นนั้น ลั่วเสี่ยวปิงก็เงยหน้าขึ้นมองดูกัวฮูหยินใหญ่ และหลังจากสบกับตาที่ยิ้มแย้มและไม่เห็นข้อบกพร่องใดๆของกัวฮูหยินใหญ่นั้น ในใจของลั่วเสี่ยวปิงก็สงบลงทันที

ตามด้วยจิตใจเริ่มสงบลง สีหน้าของลั่วเสี่ยวปิงก็กลับสู่ความสงบเช่นเคย

“ท่านต้องการให้ข้าทำอะไร？” ลั่วเสี่ยวปิงถามโดยตรง

ใช้เด็กสองคนมาข่มขู่ คงต้องมีความต้องการอะไรแน่เลย

กัวฮูหยินใหญ่ไม่ได้ตอบกลับลั่วเสี่ยวปิงในทันที เพียงแต่ยกคางชี้ไปทางแม่นม

แม่นมเข้าใจ และเดินออกไป

ลั่วเสี่ยวปิงก็ไม่ได้ใส่ใจ มองดูกัวฮูหยินใหญ่ต่อ

“ลูกสะใภ้ของข้ายังอยู่ในช่วงอยู่เดือนอยู่ และเกือบหนึ่งศพสามชีวิต ไม่รู้ว่าร่างกายของนางเป็นอย่างไรแล้วบ้าง？เป็นอะไรมากหรือเปล่า?” กัวฮูหยินใหญ่กล่าว

หากไม่ใช่เพราะรู้ว่ากัวฮูหยินใหญ่นี้เป็นคนอย่างไร ลั่วเสี่ยวปิงก็คงนึกว่ากัวฮูหยินใหญ่นี้ห่วงใยลูกสะใภ้ของตัวเองจริง เพราะบนใบหน้านั้นเต็มไปด้วยความห่วงใยจริงๆ

กัวฮูหยินใหญ่เยี่ยงนี้ ทำให้ลั่วเสี่ยวปิงนึกถึงสถานะที่มักเกิดขึ้นในวงการบันเทิง

นักแสดงคนหนึ่ง หลังจากที่เล่นตัวละครได้สำเร็จ ก็มักจะตกอยู่ในตัวละครนั้นและไม่สามารถออกมาได้ เหตุผลที่มองไม่เห็นข้อบกพร่องของกัวฮูหยินใหญ่ในเวลานี้ อาจเป็นเพราะเหตุผลดังกล่าว?

เมื่อคิดเช่นนี้ ลั่วเสี่ยวปิงก็เก็บสีหน้า และกล่าวว่า “ร่างกายมีความสูญเสีย หากไม่บำรุงดีๆ อาจทำให้มีอาการหลงเหลือได้”

คำนี่ก็ถือเป็นเรื่องจริง

“อ๋อ?” กัวฮูหยินใหญ่อ๋อเบาๆ “แล้ว หากไม่ได้รับการดูแลและบำรุงดีๆละ จะสิ้นอายุหรือไม่？”

ตามความเป็นจริง หากหมอบอกว่าร่างกายมีความสูญเสียต้องบำรุงดีๆ มิฉะนั้นก็จะมีอาการหลงเหลือได้ ครอบครัวก็มักจะตระหนักแต่เรื่องบำรุงเท่านั้น และจะไม่ถามว่าจะสิ้นอายุหรือยังอย่างแน่นอน

แต่คนอย่างกัวฮูหยินใหญ่เช่นนี้กลับถาม คำถามที่……

ลั่วเสี่ยวปิงเงยหน้าขึ้นมองกัวฮูหยินใหญ่ ก็สบกับสายตาที่เหมือนจะยิ้มแต่ก็ไม่ยิ้มนั้นของนางพอดี

ในขณะนี้ ประตูถูกเปิดออก แม่นมที่ออกไปก่อนหน้านี้ก็เดินเข้ามา ในมือยังถือถาดเอาไว้ ซึ่งในถาดก็มีขวดยาขนาดเล็กขวดหนึ่งวางเอาไว้

ขวดยาขนาดเล็กมาก ขนาดเท่านิ้วหัวแม่มือ แต่เมื่อมองดูขวดยานั้น ลั่วเสี่ยวปิงก็มีความรู้สึกที่ค่อยไม่ดี

แต่ในขณะนี้ แม่นมก็เดินเข้าเข้าหานาง และยื่นของให้กับนางเหมือนเมื่อกี้

ในตอนนี้ ไม่ใช่แม่นมเป็นคนเอ่ยปากก่อน แต่เป็นกัวฮูหยินใหญ่ที่กล่าวว่า "นี่เป็นยาพิษ สามารถทำให้ร่างกายของคนคนหนึ่งเสื่อมลงได้อย่างรวดเร็วภายในสามวัน"

เมื่อได้ยินเช่นนี้ มือของลั่วเสี่ยวปิงที่อยู่ในแขนเสื้อนั้นก็กำขึ้นอย่างแน่น

“อย่ากังวลไปเลย มันไม่ถึงตายหรอก อย่างมากที่สุดก็เพียงแค่ทำให้นางนอนอยู่บนเตียงและไม่สามารถทำอะไรได้เท่านั้นเอง” กัวฮูหยินใหญ่ยิ้มจางๆ

นาง ลั่วเสี่ยวปิงไม่ต้องถาม ก็รู้ว่าหมายถึงหราวชิงหย่า

ซึ่งก็หมายถึงว่า กัวฮูหยินใหญ่ต้องการใช้นางเพื่อไปจัดการกับหราวชิงหย่า