แม่หญิงปรุงยามือปราบกับลูกลิงทั้งสอง นิยาย บท 198

ลั่วเสี่ยวปิงกลับยังห้องโถง ดื่มชาไปสองถ้วยแล้วถึงจะระงับความรู้สึกที่น่าขยะแขยงนั้นเอาไว้ได้

พึ่งวางถ้วยชาลง ก็สบกับดวงตาคู่ของอานอานและเล่อเล่อที่เต็มไปด้วยความกังวล

"แม่ไม่ได้เป็นไร เพียงแค่……" รู้สึกน่าขยะแขยง

คําพูดด้านหลังนั้น ลั่วเสี่ยวปิงคิดไปคิดมาก็ไม่ได้พูดออกมา เพียงเน้นว่า "แม่ไม่เป็นไรจริงๆ"

แต่คําพูดของลั่วเสี่ยวปิงกลับไม่ได้มีผลอะไรต่อเด็กสองคนนี้เลย สายตาที่ทั้งสองมองดูลั่วเสี่ยวปิงนั้นยังคงแปลกประหลาดยิ่งนัก

สายตาของอานอานมีความซับซ้อนมาก เหมือนอยากจะพูดอะไรแต่ก็ไม่กล้าพูดออกมา

เล่อเล่อก็ทำท่าทาเหมือนอยากจะ……ร้องไห้?

เกิดอะไรขึ้นกันแน่？

ตกใจกับการลงมือของหนานซิง?

เมื่อนึกถึงสิ่งนี้ ลั่วเสี่ยวปิงก็ตัดสินใจที่จะลองพูดคุยกับหนานซิงในภายหลัง ครั้งต่อไปทําอะไรต่อหน้าเด็กๆก็เบาๆหน่อย จะได้ไม่ทำให้เด็กสองคนกลัว

แน่นอน ก็แอบลงมมือภายหลังก็ได้

กำลังแค่คิดแบบนี้ อานอานก็เอ่ยขึ้นว่า "ท่านแม่ ท่าน……ยังจะแต่งงานกับท่านพ่ออยู่หรือไม่? "

ลั่วเสี่ยวปิง：“？”

ทําไมนางถึงจะไม่แต่งงานกับฉีเทียนเห้า?

เมื่อเห็นว่าแม่ของตัวเองไม่ตอบ อานอานก็ขมวดคิ้ว ลังเลสักครู่และเอ่ยอีกครั้งว่า "ท่านแม่จะไม่แต่งงานกับท่านพ่อก็ได้ แต่ว่าอย่าแต่งงานกับลุงเหยียนเลยได้ไหม？"

น้ำเสียงดูมีความระมัดระวัง เล็กน้อย

แต่เพราะเหตุใด?

แน่นอนแล้วว่าก็เป็นเพราะกลัวแม่ตัวเองจะเสียใจ

ในใจของอานอาน ท่านแม่อยากทำอะไรก็ได้ เขาสนับสนุนหมด

แต่ลุงเหยียนนั้นไม่ใช่คนดีอะไร

หลังจากได้ยินเช่นนี้ ผ่านไปครู่หนึ่งลั่วเสี่ยวปิงก็เข้าใจแล้วความหมายของอานอานทันที เดิมทีอยากจะบอกว่าตัวเองจะแต่งงานกับคนอย่างเหยียนขวนได้อย่างไร แต่เมื่อนึกถึงความรักที่เจ้าของร่างเดิมมีให้กับเหยียนขวนนั้น และเห็นท่าทางที่กังวลใจของอานอานอีก ก็พูดอ้อมๆว่า

"ทําไมอานอานถึงไม่อยากให้แม่แต่งงานกับลุงเหยียนล่ะ"

เมื่ออานอานได้ยินเช่นนี้ ก็มีความลังเลและดิ้นรน ราวกับกำลังคิดอยู่ว่าตกลงจะพูดความคิดที่แท้จริงออกมาหรือไม่

เมื่อลั่วเสี่ยวปิงเห็นเช่นนี้ ก็กําลังใจว่า "อานอานเป็นลูกรักของแม่ ดังนั้นมีอะไรก็พูดออกมาโดยตรงเลย ไม่จำเป็นต้องปิดบังแม่"

เล่อเล่อได้ยิยเช่นนี้ ก็หันมองลั่วเสี่ยวปิงด้วยความปรารถนา

ลั่วเสี่ยวปิงลูปหัวของเล่อเล่อ “เล่อเล่อก็เป็นลูกรักของแม่เช่นกัน”

เล่อเล่อพยักหน้าอย่างเต็มใจ แต่กลับพูดว่า "ท่านแม่ ข้าชอบท่านพ่อมากกว่า"

ลั่วเสี่ยวปิงพยักหน้า หันมองอานอาน

ภายใต้สายตาที่ให้กําลังใจของแม่ตัวเองนั้น ในที่สุดอานอานก็เอ่ยปาก "ลุงเหยียนไม่ใช่คนดี แอบด่าว่าท่านแม่ลับหลัง แถมยังด่าข้ากับเล่อเล่อด้วย ข้าไม่ชอบเขา"

เขาไม่ชอบลุงเหยียนคนนั้นมาโดยตลอด

สายตาที่เขามองดูท่านแม่นั้นมักจะมีความรังเกียจด้วย และยังบอกว่าเขากับน้องสาวเป็นเด็กไม่มีพ่อ

แต่ท่านแม่ก็ชอบเขามาโดยตลอด เขายังจำได้ว่าก่อนหน้านี้ท่านแม่เคยร้องไห้ให้ลุงเหยียนนั้น

แต่……หากท่านแม่อยากจะแต่งงานกับลุงเหยียนจริง……

ขณะที่อานอานกำลังคิดเช่นนี้ ก็รู้สึกว่าหัวหนัก มีมือข้างหนึ่งกำลังลูปหัวของเขา

เงยหน้าขึ้น ก็เห็นแม่ของตัวเองกำลังมองดูตัวเองอย่างอ่อนโยน "อานอาน แม่จะแต่งงานกับพ่อพวกเจ้าเท่านั้น"

แม้จะบอกกับฉีเทียนเห้าไว้ก่อนแล้วว่าไม่ได้แต่งงานกันจริงๆ