แม่หญิงปรุงยามือปราบกับลูกลิงทั้งสอง นิยาย บท 24

ลั่วเสี่ยวปิงเปิดปากกัดไขมันทอดที่เด็กๆยื่นมา รสชาติที่ไม่ได้เจอมานาน เด็กทั้งสองรู้เรื่อง ทำให้ลั่วเสี่ยวปิงพึงพอใจเป็นที่สุด

“อื้ม อร่อยจริงๆ!” ลั่วเสี่ยวปิงกล่าว

เห็นว่าเด็กทั้งสองยังต้องการจะป้อนตัวเองต่อ ลั่วเสี่ยวปิงยืนขึ้นโดยตรง ผลักดันเด็กทั้งสองคน “ได้แล้ว พวกเจ้าออกไปกินกันเอง เดี๋ยวแม่ก็จะห่อเกี๊ยวเสร็จแล้ว”

เด็กทั้งสองได้ยินท่านแม่พูดเช่นนี้ ก็ไม่ได้ยืนกรานอีก กอดถ้วยใบแรกตั้งแต่ที่พวกเขาเกิดมาออกไปกินไขมันทอดด้วยความดีอกดีใจแล้ว

ลั่วเสี่ยวปิงห่อเกี๊ยวอย่างรวดเร็วมาก ครู่เดียว เกี๊ยวขาวๆอ้วนๆก็เรียงเป็นแถวๆอย่างมีระเบียบเสร็จเรียบร้อยแล้ว

คิดแล้วคิดอีก ลั่วเสี่ยวปิงเก็บไว้สามสิบสองตัว ที่เหลือยี่สิบตัวก็เทลงในหม้อทั้งหมดแล้ว

หลังจากที่เกี๊ยวลงหม้อ รอให้น้ำเดือดอีกที ลั่วเสี่ยวปิงก็เทน้ำเย็นลงไป ทำซ้ำเช่นนี้สามรอบ เกี๊ยวก็ลอยขึ้นมาบนผิวน้ำทีละตัวทีละตัว เวลานี้อานอานเล่อเล่อก็กอดถ้วยเปล่าเข้ามาแล้ว บนปากของทั้งสองล้วนเป็นน้ำมันแวววาว ดูแล้วช่างน่ารักเป็นอย่างยิ่ง

ลั่วเสี่ยวปิงตักเกี๊ยวให้คนละถ้วย ทั้งครอบครัวสามคนก็กินขึ้นมาอย่างมีความสุขแล้ว

จนกระทั่งกินเสร็จ สีของท้องฟ้าก็ยังไม่มืดลงไป ลั่วเสี่ยวปิงคาดเดาว่า เวลานี้น่าจะเป็นเวลาช่วงเย็นประมาณห้าโมงครึ่ง

หลังจากล้างจานเสร็จ ลั่วเสี่ยวปิงเอาเกี๊ยวสิบสองตัว ใส่ไขมันทอดอีกหนึ่งถ้วย จากนั้นหยิบเมล็ดแตงโมของกินเล่นบางส่วนใส่ในตะกร้าสะพายหลังใบเล็กอันหนึ่งแล้วพาเด็กทั้งสองออกจากบ้านไปแล้ว

เดินเส้นทางเล็ก ลั่วเสี่ยวปิงหลบเลี่ยงผู้คนในหมู่บ้านโดยตรง มาถึงที่บ้านของจางเฉินซื่อ

จางต้าฉวนสามีของจางเฉินซื่อเป็นคนทำบัญชีในเมือง ดังนั้นฐานะทางบ้านจะมีฐานะกว่าคนในหมู่บ้านค่อนข้างมาก สร้างบ้านเป็นบ้านอิฐบล็อกและกระเบื้อง ทั้งยังมีกำแพงล้อมรอบสูงๆและประตูไม้ที่มั่งคงอีกด้วย

ลั่วเสี่ยวปิงเดินขึ้นหน้าไปเคาะประตู ไม่ช้าก็มีคนตอบรับ ต่อจากนั้นประตูก็ถูกดึงออกจากทางด้านใน

ที่เปิดประตูเป็นชายผู้หนึ่งที่อายุประมาณสิบหกสิบเจ็ดปี ลั่วเสี่ยวปิงจำได้ เป็นจางเอ้อหลางลูกชายคนที่สองของจางเฉินซื่อ

เห็นลั่วเสี่ยวปิง บนใบหน้าของจางเอ้อหลางก็ไม่มีมีความรังเกียจหรือหวาดกลัว มีเพียงความประหลาดใจเล็กน้อยเท่านั้น

“พี่เสี่ยวปิงมาได้ยังไง?”