แม่หญิงปรุงยามือปราบกับลูกลิงทั้งสอง นิยาย บท 295

เป็นเด็กฝึกงานมาหลายปี เขาก็เคยดูภาพออกแบบอยู่แล้ว

แต่ภาพออกแบบที่ลั่วเสี่ยวปิงวาดนั้น แตกต่างมาก เป็นรูปแบบที่เขาไม่เคยเห็นมาก่อน

โดยเฉพาะลวดลายด้านในของเครื่องลายครามนั้นละเอียดมาก ถ้าจะเผาออกมาตามรูปในนั้นถ้าไม่ใช้กำลังเต็มที่จะยากมาก

ว่าแต่เสี่ยวปิงเอาภาพออกแบบนี้ให้เขาหมายความว่าอย่างไร?

จางเสี่ยวจวนมองไปทางลั่วเสี่ยวปิงด้วยความสงสัย สายตาเต็มไปด้วยความอยากรู้

"หากข้าอยากให้ลุงเสี่ยวจวนเผาสิ่งเหล่านี้ เจ้าจะเผาออกมาได้หรือเปล่า?"

ก่อนหน้านี้ขวดใส่ผลิตภัณฑ์บำรุงผิวของนางล้วนได้ร่วมมือกับโรงงานเครื่องลายครามในเมือง ผ่านการตรวจสอบพบว่า ขวดที่ร้านขายเครื่องสำอางตระกูลจูใช้ในครั้งนี้เหมือนกันกับของนาง น่าจะเป็นเพราะว่าโรงงานเครื่องลายครามงั้นรับงานทั้งสองที่

ในเมื่อเป็นเช่นนี้ นางก็ไม่จำเป็นต้องร่วมมือกับโรงงานเครื่องลายครามนั้นแล้ว มิฉะนั้นอาจจะรั่วไหลความลับออกไปอีกได้

ถึงแม้นางสามารถไปหาโรงงานเครื่องลายครามที่เมืองอื่น แต่มันยุ่งยากไป และก็เสี่ยงที่ถูกรั่วไหลเช่นกัน ดังนั้นถ้าจางเสี่ยวจวนเผาออกมาได้ ก็จะง่ายขึ้นเยอะเลย

นางเชื่อถือในตัวจางเสี่ยวจวน

จางเสี่ยวจวนได้ยินคำพูดของลั่วเสี่ยวปิง เอ่ยเสียง"ห๊ะ"อย่างตกใจก่อน จากนั้นก็เป็นลักษณะที่ไม่รู้จะทำอย่างไรดี

อ้าปากคิดจะปฏิเสธ แต่ในสายตาก็เต็มไปด้วยความไม่เต็มใจ

เหมือนสร้างจิตให้แน่วแน่สักครู่หนึ่งก่อน ในที่สุดจางเสี่ยวจวนก็พยักหน้า"ข้าทำได้"

หยุดพูดไปสักพักหนึ่ง แล้วพูดต่อ"เพียงแต่ต้องใช้เวลาหน่อย"

ลั่วเสี่ยวปิง"กี่วัน?"

จางเสี่ยวจวนคิดสักครู่หนึ่ง ถึงพูดตัวเลขหนึ่งออกมา"สิบวัน"

สิบวันนี้ เขาต้องเตรียมสถานที่เผาขนาดเล็ก ยังต้องเตรียมวัสดุ ต้องทำโคลน เคลือบสีอีก สิบวันก็รีบมากเช่นกัน

แต่ เขาไม่อยากพลาดโอกาสนี้

ลั่วเสี่ยวปิงพยักหน้า หยิบเงินก้อนหนึ่งออกมาจากอ้อมอก"เงินสิบตำลึงนี้ลุงเสี่ยวจวนเก็บเอาไว้เลย หากเผาสำเร็จ อนาคตก็จะต้องร่วมมือกับลุงเสี่ยวจวนไปนานๆ แต่ถ้าไม่สำเร็จ สิบตำลึงนี้ก็ถือว่าเป็นค่าเสียหายให้ลุงเสี่ยวจวน"

เครื่องลายครามที่นางต้องใช้นั้น รูปร่างภายนอกวิจิตรงดงามขึ้น ข้างในมีโลโก้ที่นางออกแบบเอง โลโก้นี้เป็นรูปกล้วยไม้นามธรรม ซึ่งเลียนแบบยากมาก

และสิ่งที่ยากที่สุดคือการเผาลายโลโก้ที่นูนขึ้นในขวดโดยตรง รูปนี้เทียบเท่ากับว่าเป็นสิ่งป้องกันการปลอมแปลง เนื่องจากเลียนแบบได้ยากและซ่อนอยู่ที่ลึกลับ ดังนั้นถึงต้องรักษาความลับให้ดี

จางเสี่ยวจวนอยากร่วมมือกับลั่วเสี่ยวปิงเป็นระยะยาว อยากจะเผาเครื่องลายครามเอง ดังนั้นเลยไม่ได้ปฏิเสธเงินที่ลั่วเสี่ยวปิงยื่นมา

พอเรื่องคุยกันเสร็จขั้นต้น ลั่วเสี่ยวปิงก็ไม่ได้อยู่ต่อ

ตอนที่ออกจากบ้านผู้ใหญ่บ้าน ก็เห็นฉีเทียนเห้าที่มารับนางพอดี

ตอนเห็นฉีเทียนเห้า อารมณ์ที่หดหู่ในวันนี้ของลั่วเสี่ยวปิงก็ดีขึ้นมาเยอะเลย

ตั้งแต่วันที่ผู้ชายคนนี้กลับมา ได้ดูแลและเอาใจใส่นางอย่างเต็มที่ ถึงแม้ไม่พูดอะไร แต่ทำให้นางรู้สึกสบายใจมาก

ลั่วเสี่ยวปิงเดินไปจับมือของฉีเทียนเห้าขึ้นมา

ฉีเทียนเห้าเห็นมือที่จับอยู่ด้วยกันของทั้งสองคน ก็เลิกคิ้ว อารมณ์ดีมาก

"เรื่องจัดการเสร็จหมดแล้วหรือ?"ฉีเทียนเห้าถาม

ลั่วเสี่ยวปิง"ฝั่งโกดังถูกคนขโมยผลิตภัณฑ์บำรุงผิวไปสามร้อยชุด ข้าให้หญิงชราซูไปตรวจแล้ว"