แม่หญิงปรุงยามือปราบกับลูกลิงทั้งสอง นิยาย บท 327

ท่ามกลางกลุ่มคนที่ขวางประตู ผู้นำคือแม่นม ข้างหลังตามด้วยสาวใช้สองคนและผู้คุ้มกันสี่คน

และด้านหลังพวกเขามีรถม้าคันหนึ่ง ข้างรถม้ามีคนบังคับรถม้ายืนอยู่

แม่นมเดินเข้ามาทำท่าเชิญให้ลั่วเสี่ยวปิง “หมอเทวดาลั่ว ฮูหยินของเราเชิญท่าน”

ลั่วเสี่ยวปิงมองแม่นมแล้วเหลือบมองไปที่รถม้า

หากเดาไม่ผิด ฮูหยินของนางคงนั่งอยู่บนรถม้าในเวลานี้

และแม่นมคนนี้ นางจำได้นิดหน่อยว่าเป็นแม่นมคนที่อยู่ข้างกายหยินฮูหยินที่ศาลคนนั้น

เพียงแต่ หยินฮูหยินมาหานางทำไม

หรือว่าเพราะตนไม่ตอบรับคำขอเรื่องหุ้นส่วนจึงไม่พอใจ ครั้งนี้ก็เลยต้องการเชิญนางไปร่วมงานเลี้ยงลอบสังหาร

ระหว่างที่คิด แม่นมเห็นลั่วเสี่ยวปิงไม่ตอบ จึงอธิบายว่า “หมอเทวดาลั่ววางใจ ไม่ต้องกังวล ฮูหยินของข้าเพียงมีเรื่องอยากขอความช่วยเหลือจากหมอเทวดาลั่ว”

ลั่วเสี่ยวปิงยิ้มทันทีที่ได้ยิน จากนั้นเดินไปทางรถม้าอย่างใจเย็น

ที่จริงนางไม่มีอะไรต้องกลัว ไม่ต้องพูดถึงว่ามีไป๋เสาอยู่ข้างกายนาง ยาพิษชนิดใหม่ในสเพซของตัวเองก็สามารถรับประกันความปลอดภัยของนางได้

ดังนั้นนางจึงไม่มีความกลัวเลย

ลั่วเสี่ยวปิงกับไป๋เสาขึ้นรถม้าไปด้วยกัน ซึ่งแม่นมไม่ได้มีการห้าม

ที่นั่งอยู่ในรถม้าคือหยินฮูหยินตามที่คาด

เมื่อเห็นลั่วเสี่ยวปิงขึ้นมา หยินฮูหยินก็ยิ้มให้ลั่วเสี่ยวปิง “วันนี้จู่ๆ ก็มาหากะทันหัน ต้องขออภัยหมอเทวดาลั่วด้วย”

เวลานี้รถม้าเริ่มเคลื่อนไปข้างหน้า

ลั่วเสี่ยวปิงมองหยินฮูหยิน และเอ่ยถามตรงๆ “หยินฮูหยินมาหาข้าเป็นพิเศษ ไม่ทราบว่ามีเรื่องอะไร”

หยินฮูหยินมีที่มาอย่างไรนางไม่แน่ชัด แต่รู้ว่าต้องไม่ต่ำต้อย

สามารถให้นางมาเชิญด้วยตัวเองถึงร้านเครื่องสำอางได้ ต้องมีเรื่องขอร้องที่สำคัญมากแน่

“ได้ยินว่าหมอเทวดาลั่วเชี่ยวชาญเรื่องภาวะมีบุตรยากใช่หรือไม่” หยินฮูหยินลองเชิงถาม

ลั่วเสี่ยวปิง “ไม่ถึงกับเชี่ยวชาญ แค่มีความเข้าใจอยู่บ้าง”

ลั่วเสี่ยวปิงเริ่มมองที่ผิวพรรณและรูปร่างของหยินฮูหยิน และสามารถสรุปได้ว่าหยินฮูหยินผู้นี้ผ่านการคลอดบุตรมาแล้ว

ดังนั้นสาเหตุที่นางมาพบตน แน่นอนว่าต้องเพื่อคนอื่น

และการรู้ว่าตนสามารถรักษาภาวะมีบุตรยากได้ คงต้องเคยสืบมาแล้ว

หยินฮูหยินที่ได้ยินเช่นนี้กลับขมวดคิ้วเล็กน้อย ราวกับไม่ค่อยพอใจในคำตอบของลั่วเสี่ยวปิง หรือบางทีอาจจะกังวลเรื่องอะไรอยู่

ในรถม้าตกสู่ความเงียบไปชั่วขณะ

ผ่านไปนานก่อนที่หยินฮูหยินจะถอนหายใจ “ข้ามีน้องสะใภ้คนหนึ่ง หลังจากแต่งงานมาหลายปีก็ไม่มีวี่แวว ไม่ทราบว่าหมอเทวดาลั่วจะช่วยตรวจดูให้นางหน่อยได้หรือไม่”

ดูจากท่าทีกระตือรือร้นของหยินฮูหยิน เกรงว่าคงจะรู้สึกกังวลต่อเรื่องนี้จริงๆ

“หมอเทวดาลั่ววางใจ ค่าตรวจแน่นอนว่าต้องไม่น้อย” หยินฮูหยินเพิ่มอีกประโยค

ลั่วเสี่ยวปิงพยักหน้า “ได้”

อย่างไรก็อยู่บนรถม้าแล้ว ไปดูสักหน่อยก็ไม่มีปัญหา

ทันทีที่หยินฮูหยินได้ยินก็พลันถอนหายใจโล่งอก

เพียงแต่กระทั่งรถม้าหยุด ลั่วเสี่ยวปิงเห็นป้ายหน้าประตูเขียนตัวอักษรคำว่า ‘หยาง’ จึงนึกถึงหยางฮูหยินคนนั้นซึ่งพบตอนอยู่บ้านตระกูลกัวขึ้นมาอย่างไม่มีเหตุผล

มีคำว่าหยาง คงจะไม่ใช่ชื่อตระกูลหรอกนะ

ในไม่ช้าลั่วเสี่ยวปิงก็รู้คำตอบ

ทันทีที่หยินฮูหยินลงจากรถก็มีบ่าวไพร่เข้ามาต้อนรับ แต่ละคนเรียกนางว่านายหญิงรอง ด้วยใบหน้าที่แสดงความเคารพ