แม่หญิงปรุงยามือปราบกับลูกลิงทั้งสอง นิยาย บท 329

ลั่วเสี่ยวปิงลุกขึ้นมา มองหยางฮูหยินและหยินฮูหยิน"เขาชอบกินเนื้อติดมันมากใช่ไหม?"

หยางฮูหยินได้ยินเช่นนี้ ก็พยักหน้า"ใช่ เขาชอบกินเนื้อ โดยเฉพาะเนื้อติดมัน"

เป็นเพราะเช่นนี้ ถึงทำให้รูปร่างของสามีเขาพุ่งขึ้นในสิบกว่าปีนี้

"ถ้าไม่เลิกกินเนื้อติดมัน ไม่ลดน้ำหนัก เขาจะมีชีวิตอยู่ได้ไม่เกินสามปี"ลั่วเสี่ยวปิงเหลือบตามองไปที่พื้น และเลิกคิ้วขึ้นมา พูดอย่างราบเรียบ

"เป็นไปได้อย่างไร"หยางฮูหยินถอยหลังหลายก้าวอย่างตกใจ ใบหน้าเต็มไปด้วยความเหลือเชื่อ

"อ้วนเกินไปทำให้ร่างกายของเขารับไม่ไหว จึงเกิดโรคทางด้านหัวใจและหลอดเลือด"ลั่วเสี่ยวปิงพูดอย่างราบเรียบ

เห็นว่าพวกหยางฮูหยินฟังคำพูดของตัวเองไม่รู้เรื่อง ลั่วเสี่ยวปิงก็พูดเป็นอีกนัยหนึ่ง"ก็คือหัวใจของเขาทำงานหนัก มีปัญหาอยู่แล้ว และปัญหาที่บริเวณอื่นก็ไม่ใช่น้อย"

สรุปก็คือเนื่องด้วยหยางซีอ้วนเกินไป ส่งผลให้ร่างกายทุกด้านล้วนไม่ดี

หยินฮูหยินได้ยินเช่นนี้ ลังเลสักครู่หนึ่งแล้วถามว่า"พ่อข้าอายุไม่ถึงห้าปีก็เสียชีวิตไป เนื่องด้วยโรคอ้วนเช่นกันไหมเจ้าคะ?"

ลั่วเสี่ยวปิง"ถ้าพ่อเจ้าก็ตัวใหญ่ขนาดนี้ งั้นเป็นไปได้เลย"

ตอนนี้หยางซีก็ตื่นแล้ว พอได้ยินคำพูดเหล่านั้นของลั่วเสี่ยวปิง อยู่ๆก็รู้สึกกังวลใจ

ในปกติเขามักจะรู้สึกเจ็บหน้าอก บางทีปวดหัวด้วย นี้บ่งบอกถึงความตายจะมาถึงหรือเปล่า?

นึกถึงว่าตัวเองอาจมีชีวิตอยู่ได้ไม่กี่ปีเอง หยางซีก็ไม่มีเวลาไปคำนึงถึงอย่างอื่น พูดกับลั่วเสี่ยวปิงว่า"หมอเทวดา ช่วยข้าด้วย ข้าไม่อยากตาย"

ประโยคสั้นๆ บ่งบอกถึงอารมณ์ทั้งหมดในตอนนี้ของเขา

เขาเพิ่งสามสิบสองปีเอง ชีวิตกำลังดีอยู่ ไม่อยากตายจริงๆ

ลั่วเสี่ยวปิงกลับมองหยางซีด้วยรอยยิ้มที่ไม่คมชัด"เจ้าว่าข้าหลอกลวงไม่ใช่หรือ?"

หยางซีเก้อเขิน"ข้า ขอประทานโทษหมอเทวดาด้วยขอรับ ข้าไม่รู้จักฟ้าสูงแผ่นดินต่ำขอรับ"

เห็นลั่วเสี่ยวปิงยังไม่พูด หยางซีลุกขึ้นมาจากพื้นอย่างลำบาก คิดจะคุกเข่าให้ลั่วเสี่ยวปิง

ลั่วเสี่ยวปิงเห็นเช่นนี้ ถึงพูดว่า"ช่วยเจ้าก็ไม่ใช่ว่าไม่ได้"

หยางซีดีใจขึ้นมา มองไปทางลั่วเสี่ยวปิงด้วยความคาดหวัง"ขอให้เจ้าฟังตามข้า ทำตามที่ข้าบอก แม้ไม่รับประกันข้าจะมีอายุยืนยาวถึงหนึ่งร้อยปี แต่ถึงหกสิบปีไม่มีปัญหาหรอก"

ในสมัยนี้ หกสิบปีก็ถือว่าอายุยืนแล้ว

หยางซีได้ยินเช่นนี้ รู้สึกดีใจมาก"หมอเทวดาอยากให้ข้าทำอย่างไร ข้าจะทำตาม"

ลั่วเสี่ยวปิง"ง่ายมาก ก่อนอื่นเลิกกินเนื้อติดมันก่อน จากนั้นกินของเค็มๆและของที่น้ำมันมากให้น้อยลง เปลี่ยนจากกินเมล็ดละเอียดเป็นเมล็ดหยาบ"

เมื่อนึกถึงว่าเมล็ดหยาบในยุคนี้หมายถึงเมล็ดพืชที่ผสมกับรำ ลั่วเสี่ยวปิงเลยพูดใหม่"ก็คือกินข้าว เส้นหมี่และข้าวต้มให้น้อยลง สามารถกินพวกถั่ว ข้าวฟ่าง ข้าวโพด มันเทศเป็นอาหารหลัก"

เมื่อได้ยินว่าไม่เพียงแต่เนื้อติดมันที่กินไม่ได้ แม้กระทั่งข้าวและเส้นหมี่ยังต้องเลิกกินอีก หยางซีที่เพิ่งตัดสินใจว่าจะฟังคำสั่งของลั่วเสี่ยวปิงนั้นสีหน้าก็แย่ลงทันที

ลั่วเสี่ยวปิงทำเป็นว่าไม่เห็น เพียงพูดต่อว่า"นอกจากนี้ เจ้าไม่มีลูกก็เกี่ยวข้องกับความอ้วนเช่นกัน ถ้าไม่ลดความอ้วนอีก ไม่ว่าจะมีเมียน้อยกี่คนก็เปล่าประโยชน์"

ตามจริงแล้ว ดูจากรูปร่างอย่างหยางซี นางสงสัยเป็นอย่างมากว่าเรื่องนั้นหยางซีมีปัญหาหรือเปล่า มีเมียน้อยมากขนาดนั้นมีประโยชน์จริงหรือ?

เมื่อได้ยินว่าเหตุที่ตัวเองไม่มีลูกเพราะรูปร่างนั่นเอง สีหน้าของหยางซีก็เปลี่ยนไป

ตามจริงแล้ว หลังจากน้ำหนักเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว เขาก็สังเกตถึงปัญหาเช่นกัน

เมื่อก่อนในหนึ่งเดือนยังสามารถไปห้องของเมียหลวงได้อยู่ แต่ปัจจุบันสามเดือนเขายังไม่ได้ไปสักครั้งเลย แม้กระทั่งเมียน้อยที่เพิ่งรับเข้าจวนใหม่นั้นเขายังไม่ได้จับต้องสักครั้งหนึ่ง การมีเมียน้อยก็เหมือนเป็นหลักฐานในการพิสูจน์ว่าเขาไม่มีปัญหาทางด้านนั้น

สาเหตุที่ไม่กล้าไปหาหมอ ก็เพราะกลัวหมอจะตรวจออกมาว่าตัวเองมีปัญหาด้านนั้น

สำหรับผู้ชาย นั่นเป็นเรื่องที่อัปยศมาก เป็นสิ่งที่ยอมรับได้ยากยิ่งกับรูปร่างใหญ่โตเช่นนี้ด้วย