แม่หญิงปรุงยามือปราบกับลูกลิงทั้งสอง นิยาย บท 356

เพราะตอนที่ตรวจสอบความจริงออกมาได้ หราวหยูหลินก็มาถึงหน้าอานอานก่อน อยากจะรับอานอานเป็นศิษย์

ตอนที่ทุกคนต่างรู้สึกอิจฉาต่ออานอาน ท่านเว่ยก็ปรากฏออกมา อยากจะรับอานอานเป็นศิษย์เช่นกัน

สมัยนี้มีแค่นักปราชญ์สองคนนี้ ในที่สุดนักปราชญ์สองคนกลับแย่งชิงศิษย์คนเดียวกัน ทำอย่างไรดี?

ถ้าว่าถึงความมีอิทธิพล สองคนไม่ต่างกันมาก แต่เว่ยหยวนหมิงถือว่าชนะหน่อยนึง แต่เว่ยหยวนหมิงก็ออกจากวงการนี้ก่อน

ถ้ากล่าวถึงลำดับรุ่น จริงๆแล้วเว่ยหยวนหมิงเป็นรุ่นลุงของหราวหยูหลิน อายุก็มากกว่าหราวหยูหลินสิบกว่าปี

สองคนก็ถือว่าเป็นเพื่อนกัน ความสัมพันธ์ค่อนข้างสนิท ถ้าเพราะนักเรียนคนหนึ่งทำให้แตกคอกันก็ไม่ดี

ดังนั้นหลังจากจัดการเรื่องฉ้อโกงเสร็จ ผู้อำนวยการก็ปวดหัวกับเรื่องการไปหรืออยู่ของอานอาน กลัวว่านักปราชญ์สองท่านจะแตกคอกันเพราะอานอาน

อายอายในฐานะที่เป็นตัวละครหลัก ตอนนี้ไม่มีสีหน้าใดๆ เห็นได้ชัดว่าเขาเป็นคนที่ไม่ว่าจะถูกคนชื่นชอบหรืออดสูล้วนไม่เก็บใส่ใจ

ชุยเหวินเฉิงที่อยู่ข้างๆดูตื่นเต้นและรีบร้อนกว่า อืม จริงๆแล้วเขารู้สึกดีใจมากกว่า

เขารู้สึกว่าคุณชายไม่ว่าจะเลือกใคร ล้วนเป็นเกียรติยศ

เวลานี้ เขาอยากจะเลือกแทนคุณชายจังเลย

หราวหยูหลิน"เจ้าจะเลือกเด็กคนนี้จริงหรือ?"

หราวหยูหลินมองเว่ยหยวนหมิงด้วยสีหน้าที่จริงจัง

เว่ยหยวนหมิงพยักหน้า มองหราวหยูหลินด้วยตาหยี

หราวหยูหลินรู้สึกเสียใจเล็กน้อย จากนั้นชี้ไปที่ชุยเหวินเฉิง"เจ้ายอมเป็นศิษย์ของข้าหรือเปล่า?"

ชุยเหวินเฉิงที่โดนชี้นั้นงงมาก จากนั้นชี้เข้าหาตัวเองอย่างโง่ๆ"ข้า......ช้าหรือขอรับ?"

หราวหยูหลินเห็นชุยเหวินเฉิงเป็นเช่นนี้ พูดอย่างเย่อหยิ่ง"ยังไง ไม่ยอมหรือ?'

หราวหยูหลินไม่ได้ตอบหราวหยูหลินทันที แค่มองไปทางอานอาน เห็นอานอานพยักหน้า หราวหยูหลินถึงคุกเข่าอย่างดีใจ และกราบใส่หราวหยูหลิน"ศิษย์กราบทูลอาจารย์ขอรับ"

เห็นว่าชุยเหวินเฉิงไม่ได้ดีใจจนลืมตัว ได้ไปถามอานอานก่อน ถึงแม้ไม่ทราบว่าสองคนเป็นความสัมพันธ์อะไรกัน แต่หราวหยูหลินก็ถือว่าพอใจมากต่อชุยเหวินเฉิง

เด็กคนนี้ยังอายุยังน้อยอยู่ ถึงแม้ยังมีข้อบกพร่อง แต่ต้านทานต่อความโลภได้ และยังมีจิตชอบธรรม มีพรสวรรค์ด้านการศึกษาด้วย พอจะสอนได้อยู่

ส่วนฉีเจ๋อซวน......

หราวหยูหลินมองไปที่อานอาน ถอนหายใจออกมา

ตามความเป็นจริงแล้ว ตอนที่เว่ยหยวนหมิงปรากฏตัว เขาก็รู้ว่าตัวเองคงรับศิษย์คนนี้ไม่ได้แล้ว

หราวหยูหลินรู้ใจของเว่ยหยวนหมิง

เขาบอกว่าจะรับศิษย์คนสุดท้าย แต่หากไม่มีคนที่เหมาะสม เขาอาจจะไม่รับสักคนก็เป็นไปได้

ตอนนี้กว่าจะมีคนที่เหมาะสมคนหนึ่ง เขาดีใจกว่าคนอื่นทั้งสิ้น เลยไม่คิดจะไปแย่งกับเขาเลย

แถมศิษย์ของตัวเอง จริงๆก็ไม่ได้แย่

พอคิดอยู่แบบนี้ หราวหยูหลินก็ปล่อยวางทุกอย่าง

เวลานี้ อานอานหยิบป้ายหยกชิ้นนั้นออกมาจากบริเวณอก ยื่นให้เว่ยหยวนหมิง"คืนเจ้าของขอรับ"

เว่ยหยวนหมิงมองป้ายหยกชิ้นนั้น ใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้ม

ตอนนั้นให้เด็กคนนี้เอาป้ายหยกมาหาตัวเอง แต่เขาจะสอบเข้าโรงเรียนด้วยตัวเอง สุดท้ายก็ทำได้จริง

เว่ยหยวนหมิงไม่ได้รับป้ายหยก เพียงพูดว่า"ป้ายหยกเป็นของขวัญที่อาจารย์ประทานให้เจ้า เจ้าเก็บไว้เถอะ"