แม่หญิงปรุงยามือปราบกับลูกลิงทั้งสอง นิยาย บท 376

จีเหวินจุนมองลั่วเสี่ยวปิง อยู่ๆสายตาก็ระยิบระยับ เต็มไปด้วยความรู้สึกที่นับถืออย่างไม่มีขีดจำกัด

"พี่สาว เจ้าเป็นผู้มีบุญคุณต่อครอบครัวของข้า ต่อจากนี้ไปเจ้าก็คือพี่สาวแท้ๆของข้า"

ลั่วเสี่ยวปิง"......"

ออกมาช่วยคน กลับมีน้องสาวเพิ่มคนหนึ่ง?

ลั่วเสี่ยวปิงไม่ได้ตอบจีเหวินจุน แค่ถามคำสงสัยของตัวเองออกมา"เห็นว่าฐานะของพวกเจ้าก็ไม่แย่ แม่เจ้าใกล้จะคลอดแล้ว เหตุใดถึงยังเดินทางไกล แล้วเดินทางไกลเหตุใดไม่พาหมอตำแยอยู่ด้วย?"

ถึงแม้คนกลุ่มนี้ทำตัวไม่เป็นจุดเด่น แต่รถม้าคันนั้น และเนื้อผ้าที่ใส่ก็ดูไม่ธรรมดา เห็นแล้วก็รู้ว่าเป็นตระกูลสูงศักดิ์

ตระกูลสูงศักดิ์ค่อนข้างจะใส่ใจบุตรหลาน สตรีมีครรภ์ออกเดินทางควรต้องจัดการดีๆ

แต่คนกลุ่มนี้ ตอนที่ใกล้คลอดลูกไม่เพียงแต่ไม่มีหมอตำแยอยู่ข้างๆ แถมคนรอบตัวนอกจากองครักษ์ ก็มีแค่หญิงสาวคนหนึ่งกับสาวใช้ ไม่มีใครมีประโยชน์เลย

แน่นอนว่า ลั่วเสี่ยวปิงถามสิ่งนี้ก็ไม่ใช่ว่าจะยุ่งเรื่องชาวบ้าน แต่เป็นการหาเรื่องคุยเท่านั้น

นางต้องรอรอยแผลของสตรีมีครรภ์หายไปค่อยให้นางตื่นมา ในระยะเวลานี้เป็นไปไม่ได้ที่จะไม่พูดอะไรเลย ดังนั้นเลยใช้โอกาสนี้ถามความสงสัยในใจออกมา

ได้ยินเช่นนี้ จีเหวินจุนรู้สึกกลัวเล็กน้อย พูดว่า"พี่สาว หากไม่ใช่พ่อของข้า......เจ้านายของพ่อย้ายที่อยู่ทำงานให้พ่อข้า พวกเราก็ไม่ต้องจากทางเหนือมาทางตะวันตกเฉียงเหนือแล้ว เดิมทีก็มีหญิงชราและหมอตำแยตามอยู่ด้วย เพื่อป้องกันไม่ให้เกิดอุบัติเหตุ แต่ในระหว่างทางพวกนางล้วนป่วย......"

ที่แท้แล้ว เดิมทีพ่อของจีเหวินจุนอยู่ทางเหนือตลอด แต่เนื่องจากคำสั่งย้ายของเจ้านายจึงย้ายมาที่ตะวันตกเฉียงเหนือ แต่การเดินทางแสนลำบาก หญิงชราและหมอตำแยล้วนรับไม่ไหว จึงป่วยขึ้นมา

ถ้าจะหาหมอตำแยตามถนนก็ไม่ไว้วางใจ และนี่ก็ไม่ไกลจากเมืองหลัวแล้ว เลยคิดจะลองเข้าเมืองค่อยหาคนที่ไว้วางใจได้ แต่ใครจะไปรู้ว่ายังไม่ทันเข้าเมืองนายหญิงก็เริ่มคลอด แถมยังตลอดลำบากด้วย

ตอนนี้จีเหวินจุนอายุแค่สิบหกเอง เมื่อนึกถึงฉากก่อนที่ลั่วเสี่ยวปิงมาก็รู้สึกหวาดกลัวภายหลัง

จีเหวินจุนมองลั่วเสี่ยวปิงด้วยความซาบซึ้งและตื่นเต้น และจับมือของลั่วเสี่ยวปิงทันทีในตอนที่ลั่วเสี่ยวปิงรู้สึกตัวไม่ทัน"พี่สาว ดีที่มีเจ้าอยู่ แม่ข้าและน้องชายข้าถึงมีชีวิตอยู่รอดได้ ไม่อย่างงั้นข้าไม่รู้ทำยังไงจริงๆ พี่สาว ทีหลังข้าจะติดตามเจ้าเพื่อตอบแทนบุญคุณของเจ้า......"

ลั่วเสี่ยวปิง"......"นางจะให้สาวน้อยคนหนึ่งทำอะไรได้ล่ะ?

คอยรับใช้หรือ?

งั้นไม่จำเป็นเลย

ลั่วเสี่ยวปิงเก็บมือของตัวเองกลับมา พูดอย่างราบเรียบ"ไม่ต้องแล้ว"

จีเหวินจุนได้ยินเช่นนี้ รีบพูดว่า"จำเป็นเจ้าค่ะ"

ลั่วเสี่ยวปิง"......"แม่นางคนนี้ ทำตัวเป็นกันเองมากกว่าซ่งหลิงหลิง นางรู้สึกรับไม่ค่อยได้

เมื่อนึกถึงซ่งหลิงหลิง สายตาของลั่วเสี่ยวปิงก็มีความกังวลเกิดขึ้น

ผ่านไปนานขนาดนี้ ไม่ทราบว่าซ่งหลิงหลิงเป็นยังไงบ้างแล้ว ฉีเทียนเห้าเจอซ่งหลิงหลิงหรือยัง?

ตอนนี้ ณ ชายแดนตะวันตกเฉียงเหนือ

ฉีเทียนเห้ากำลังจัดการธุระอยู่ในจวนของตัวเอง

เวลานี้ ลูกน้องมารายงาน"ท่านอ๋องพ่ะย่ะค่ะ มีข่าวขององค์หญิงหกแล้วพ่ะย่ะค่ะ"

ฉีเทียนเห้าเงยหน้าขึ้น มองลูกน้อง

"ตอนนี้องค์หญิงหกกำลังอยู่พระราชวังแคว้นซีหรงพ่ะย่ะค่ะ"ลูกน้องพูด

ฉีเทียนเก้าได้ยินเช่นนี้ ขมวดคิ้วเล็กน้อย จากนั้นถึงพูดว่า"แจ้งอั้นเอ้ออั้นซานหรือยัง?"

ลูกน้องพยักหน้า"แจ้งแล้วพ่ะย่ะค่ะ"

ฉีดเทียนเห้าพูดอย่างราบเรียบ"ถ้ามีเรื่องอะไร เน้นความปลอดภัยขององค์หญิงหกเป็นหลัก"

ลูกน้องคนนั้นได้ยินเช่นนี้ก็อึ้งเล็กน้อย

คำพูดนี้หมายความว่า แม้มีความเสี่ยงที่จะถูกเปิดเผยตัวตน ก็ต้องปกป้ององค์หญิงหกหรือ?

แต่อั้นเอ้ออั้นซานพวกเขาตอนนี้มีฐานะเป็น......