แม่หญิงปรุงยามือปราบกับลูกลิงทั้งสอง นิยาย บท 416

หลังจากที่จีเหวินจุนรู้ว่ามีคนตรวจสอบพี่เสี่ยวปิงอยู่ ก็รีบสั่งคนไปตรวจสอบประวัติทุกอย่างของซ่งหลิงหลาง

หลังจากรู้ตัวตนของซ่งหลิงหลางแล้ว จีเหวินจุนก็รีบร้อนมาก จนเดินไปมาอยู่ในห้อง

"ไม่ได้ ห้ามให้จวิ้นจู่เลวร้ายคนนั้นไปหาเรื่องพี่เสี่ยวปิง"

พูดเสร็จ จีเหวินจุนก็จะเดินออกไปข้างนอก

"เหวินจุน เจ้าจะไปไหน?"จีเหวินจุนเพิ่งเดินออกไปข้างนอก ก็ถูกจงเมิ่งจูเรียกเอาไว้

"แม่......ข้า ข้าออกไปสูดอากาศสักหน่อย"จีเหวินจุนหลบหลีกสายตา ไม่กล้าสบตากับแม่ตัวเอง

ลูกสาวของตัวเองจงเมิ่งจูรู้อยู่แก่ใจ รู้ว่าจีเหวินจุนมีเรื่องปิดบังตัวเองแน่นอน

"เหวินจุน!"จงเมิ่งจูเพิ่มน้ำเสียงเล็กน้อย

ไม่ใช่ว่าจะยุ่งเรื่องลูกสาว แค่กลัวว่านางจะไปทำเรื่องที่อันตราย

เพราะลูกสาวของตัวเอง ตัวเองรู้อยู่แก่ใจ ปกติแล้วนางจะไปไหนนางไม่เคยถาม แต่วันนี้เห็นได้ว่านางมีความร้อนตัว ทำให้นางรู้สึกเป็นห่วงเล็กน้อย

จีเหวินจุนเห็นว่าหลบไม่ได้ เลยพูดว่า"แม่ มีคนจะทำร้ายพี่เสี่ยวปิง......"

จีเหวินจุนมองจงเมิ่งจูอย่างระมัดระวัง แล้วจึงค่อยๆพูดว่า"แม่ พี่เสี่ยวปิงเป็นผู้มีบุญคุณต่อเจ้ากับน้องชาย เราจะลืมบุญคุณไม่ได้......"

จีเหวินจุนกลัวว่าแม่จะคัดค้านตัวเอง

จงเมิ่งจูได้ยินเช่นนี้ จ้องนางทีหนึ่ง"เจ้านึกว่าแม่เป็นคนแบบนั้นหรือ?"

จีเหวินจุนรู้สึกผิด

จงเมิ่งจูเห็นเช่นนี้ จึงถามว่า"ใคร?"

จีเหวินจุน"ซ่งหลิงหลาง จวิ้นจู่ของจวนอ๋องอี้"

เมื่อได้ยินจวนอ๋องอี้ จงเมิ่งจูขมวดคิ้วเล็กน้อย แต่เห็นว่าลูกสาวมองตัวเองอย่างระมัดระวัง เหมือนกลัวตัวเองจะคัดค้าน ในที่สุดจงเมิ่งจูก็เลยปล่อยนางไป"เจ้าระวังหน่อย ปกป้องตัวเองให้ดี"

จีเหวินจุนตะลึง"แม่ เจ้าไม่คัดค้านหรือ?"

จงเมิ่งจูรู้สึกกลืนไม่เข้าคายไม่ออก"ถ้าข้าคัดค้าน เจ้าจะพูดว่าแม่ไม่สำนึกบุญคุณใช่ไหม?"

สาเหตุที่จงเมิ่งจูปล่อยจีเหวินจุนไป เป็นเพราะว่าลั่วเสี่ยวปิงมีบุญคุณต่อตันเองและลูกชาย และฐานะของสามีตัวเองในตอนนี้ แค่จวิ้นจู่คนหนึ่งทำอะไรไม่ได้หรอก

ถึงแม้นางไม่ได้กลับเมืองหลวงมาหลายปี แต่จวิ้นจู่คนนั้นเป็นลักษณะแบบไหนนางรู้อยู่แก่ใจ ถึงแม้ไม่ทราบว่าเหตุใดหวินซีถึงปล่อยให้ลูกสาวตัวเองเป็นลักษณะเย่อหยิ่งเช่นนี้ แต่หากไม่ให้หวินซีไปยุ่ง กลัวว่าเสี่ยวปิงคงมีอันตราย

หลังจากได้รับอนุญาตจากแม่ตัวเอง จีเหวินจุนก็ไปเอาม้าอันเป็นที่รักของตัวเองที่คอกม้า แล้วพาผู้คุ้มกันของตัวเองออกไป

จงเมิ่งจูไม่ค่อยไว้ใจ เลยสั่งให้อีกหลายคนแอบเดินตามไปด้วย

ไม่นาน จีเหวินจุนก็ขี่ม้าปรากฏตัวที่ถนนบางเส้น มองลูกน้องของตัวเองทีหนึ่ง"เจ้าแน่ใจว่าซ่งหลิงหลางจะมาหรือ?"

"คุณหนู มาแล้ว"

จีเหวินจุนเห็นว่ามีรถม้าคันหนึ่งเร่งมาจากที่ไม่ไกล ทำให้ชาวบ้านหลายคนหลบหลีกและกรีดร้องออกมา

เมื่อเห็นฉากนี้ จีเหวินจุนโกรธมาก

ไอ้ซ่งหลิงหลาง ไม่เพียงแต่คิดจะทำร้ายพี่เสี่ยวปิงของนาง ยังปล่อยให้รถม้าเร่งเร็วตามถนน คนแบบนี้ให้อภัยไม่ได้

"หลบให้หน่อย!"

จีเหวินจุนตะโกนทีหนึ่ง แล้วขี่ม้าไปข้างหน้า