แม่หญิงปรุงยามือปราบกับลูกลิงทั้งสอง นิยาย บท 499

ลั่วเสี่ยวปิงได้ยินก็ยิ้มมุมปาก"แล้วยังไงล่ะ?"

ลั่วเสี่ยวเหมยอึ้ง รู้สึกเหลือเชื่อ"เจ้า เจ้าไม่กลัวจริงหรือ?"

ลั่วเสี่ยวปิงรู้สึกน่าขำ ถามกลับ"ทำไมข้าต้องกลัว?"

ป้า?ลั่วหลาน?นางคู่ควรหรือ?

"การตบตีผู้ใหญ่จะถูกคนอื่นชี้หน้าด่ากราดนะ"ลั่วเสี่ยวเหมยเตือน

ลั่วเสี่ยวปิงพยักหน้า"อืม ข้ารู้แล้ว เจ้ายังมีอะไรจะพูดอีก?"

ลั่วเสี่ยวเหมยอึ้งไปเลย คิดไม่ถึงว่าลั่วเสี่ยวปิงจะไม่ทำตามกฎเช่นนี้ ทันใดนั้นก็รู้สึกไม่รู้จะพูดไรดี

ไม่นาน สีหน้าของลั่วเสี่ยวเหมยก็เปลี่ยนไป และพูดว่า"ลั่วเสี่ยวปิง เจ้านึกว่าเจ้ามีเงินหน่อยก็สามารถไม่ไว้ญาติผู้ใหญ่ในสายตาหรือ?ถ้าเรื่องวันนี้แพร่หลายออกไป เจ้านึกว่ายังมีคนจะไปร้านของเจ้าหรือ?"

ระหว่างที่พูด สายตาของลั่วเสี่ยวเหมยก็โหดร้ายขึ้นมา"ไม่ พวกเขาจะไม่ไปร้านของเจ้าอีก เพราะเจ้าเป็นคนนิสัยไม่ดี ไม่เคารพผู้ใหญ่"

ตอนที่พูดคำพูดนี้ ลั่วเสี่ยวเหมยกัดฟัน สายตาเต็มไปด้วยความแค้น

แต่ว่า คำพูดของลั่วเสี่ยวเหมยเพิ่งพูดจบ ยังไม่ทันรอลั่วเสี่ยวปิงอ้าปาก ก็มีเสียงที่เย็นชาส่งมา"เคารพผู้ใหญ่?ญาติ?เชอะ!"

"พี่สอง ทำไมเจ้าถึงมาด้วยล่ะ?"เว่ยเจ๋อฉีตกใจ

ลั่วเสี่ยวปิงก็มองเว่ยเจ๋อฉาวด้วยความตกใจ

ฝูงชนกระจายไป เว่ยเจ๋อฉาวและอวี้หนิงเดินมาถึงตอนกลางฝูงชน และหยุดลงต่อหน้าลั่วเสี่ยวปิง

เว่ยเจ๋อฉาวมองลั่วเสี่ยวปิง เห็นว่าลั่วเสี่ยวปิงไม่เป็นอะไร ถึงพูดอย่างราบเรียบ"มาปกป้องเสี่ยวปิง"

เว่ยเจ๋อฉาวหยุดพูดลง แล้วถึงใช้สายตาที่เย็นชามองลั่วเสี่ยวเหมยและลั่วหลานสองคน จากนั้นมองไปทางทุกคน"หากข้าไม่ได้มาวันนี้ ข้ายังไม่รู้เลยว่ามีคนที่หน้าด้านขนาดนี้ รังแกน้องสาวของข้าในนามของญาติน้องสาวข้า ในเมื่อเป็นเช่นนี้ ก็อย่ามาโทษตระกูลเว่ยเราไม่เกรงใจเลย"

คำพูดของเว่ยเจ๋อฉาว ทำให้ทุกคนตกใจ

ถึงแม้ลั่วเสี่ยวปิงเข้ากับเว่ยเจ๋อฉาวไม่นาน แต่ก็รู้ว่าเว่ยเจ๋อฉาวเป็นคนเย็นชาไม่ชอบพูดมาก แต่ตอนนี้กลับพูดแบบนี้ต่อหน้าชาวบ้าน นางซาบซึ้งใจมาก

รู้สึกแซบจมูก ความรู้สึกที่ถูกคนอื่นปกป้องนั้นช่างอบอุ่นจริงๆ

โดยเฉพาะลั่วเสี่ยวปิงยัวรู้สึกว่าคำพูดของเว่ยเจ๋อฉาวมีความผิดปกติเล็กน้อย

ส่วนเว่ยเจ๋อฉาวที่พูดจบยังมองไปทางลั่วเสี่ยวปิง สายตามีความตื่นเต้นเล็กน้อย

พี่สองกลัวว่าเขาตัดสินเอาเองจะถูกตัวเองโทษหรือ?

พอได้สบตากัน ลั่วเสี่ยวปิงก็รู้ความคิดในใจของเว่ยเจ๋อฉาว จากนั้นส่ายหน้าให้เว่ยเจ๋อฉาว เพื่อสื่อว่าตัวเองไม่ซีเรียสหรอก

มีญาติที่ปกป้องตัวเองขนาดนี้ นางยังมีอะไรต้องซีเรียสอีกล่ะ?

ญาติจะสนับสนุนอยู่ข้างหลังของตัวเอง งั้นนางก็ไม่สามารถเป็นภาระของพวกเขา

เว่ยเจ๋อฉีก็ฟังออกความหมายของพี่สอง อดไม่ได้ที่จะรู้สึกตกใจเล็กน้อย แต่ก็รู้สึกว่าอยู่สมเหตุสมผล

ส่วนชาวบ้านเหล่านั้น ไม่รู้เรื่องสักอย่าง ไม่เข้าใจว่าเว่ยเจ๋อฉาวพูดอะไรอยู่

คนในตระกูลเว่ย ตระกูลเว่ยไหน?

แล้วน้องสาวเป็นใคร?

เสี่ยวปิงหรือ?

เสี่ยวปิงแซ่ลั่ว มีความเกี่ยวข้องอะไรกับตระกูลเว่ยล่ะ?

อย่าว่าแต่ชาวบ้านเหล่านี้ แม้กระทั่งลั่วเสี่ยวเหมยและลั่วหลานก็มึนงงมาก

อะไรเรียกว่าใช้นามของญาติลั่วเสี่ยวปิง?

พวกเขาเป็นญาติลั่วเสี่ยวปิงอยู่แล้วไง?

แล้วยังบอกว่าหน้าด้านอีก?พวกเขาหน้าด้านตรงไหน?

แล้วไอ้ตระกูลเว่ยนี่โผล่มาจากไหน?เป็นอะไรกับลั่วเสี่ยวปิง?เหตุใดถึงเรียกลั่วเสี่ยวปิงว่าน้องสาวล่ะ?

ทุกคนเกิดคำถามหลายๆอย่าง ดวงตาหลายๆคู่ล้วนมองเว่ยเจ๋อฉาวด้วยความสงสัย

ส่วนเว่ยเจ๋อฉาวยังคงเป็นสีหน้าที่เย็นชา แต่ก็อธิบายด้วยความหวังดี เหมือนพูดกับเหล่าชาวบ้าน แต่ก็เหมือนพูดกับลั่วเสี่ยวเหมยและลั่วหลาน"ข้าได้ให้คนไปแจ้งศาลแล้ว"

แจ้งศาล?