แม่หญิงปรุงยามือปราบกับลูกลิงทั้งสอง นิยาย บท 517

"ท่านตาทวด มีคนรังแกท่านแม่ของพวกเรา พวกเราก็อยากเข้าไปด้วยเหมือนกัน"

คนที่พูดคืออานอาน

เขาเป็นห่วงแม่

เล่อเล่อก็เอ่ยปาก ด้วยน้ำตาคลอเบ้า "ท่านตาทวด ขอร้องท่านล่ะ"

เว่ยหยวนหมิงแทบจะใจอ่อน

แต่ในที่สุดก็ยังยืนกรานที่จะส่ายหน้า "ไม่ได้ พวกเจ้าจะต้องอยู่ในรถม้า"

พูดจบ ก็ไม่ได้อธิบาย เว่ยหยวนหมิงก็ลงจากรถม้า

ถึงอย่างไรอานอานและเล่อเล่อก็เป็นเด็กที่เชื่อฟัง วันนี้ก็ทำเรื่องที่ไม่เชื่อฟังไปครั้งหนึ่งแล้ว แน่นอนว่าพวกเขาจะไม่ทำอีก

ยิ่งไปกว่านั้น คิดถึงแม่นั้นเป็นเรื่องจริง และยังมีอีกเหตุผลคือพวกเขาอยากจะเห็นว่าพระราชวังมีลักษณะอย่างไร

ถ้าหากเพราะซี้ซั้วออกไป แล้วไม่สามารถเข้าไปในพระราชวังได้ก็จะต้องเสียดายอย่างมาก

แต่ในเวลานี้ การปกป้องของลั่วเสี่ยวปิงทำให้ซ่งเฮงนิ่งอึ้งไปเล็กน้อย

เขาคิดว่า ตนเองฉีกหน้าของนางต่อหน้าสาธารณชน นางควรจะเกลียดชังตนเองถึงจะถูก แต่ไม่คาดคิดว่าซ่งฉงปิงจะช่วยเหลือตนเอง

ชั่วพริบตา ภายในใจของซ่งเฮงก็เกิดความรู้สึกแปลกประหลาดขึ้นมา

แต่ทว่า เมื่อเงยหน้าขึ้น ก็ได้เห็นซ่งหลิงหลางตาแดงก่ำ ทันใด ความรู้สึกแปลกประหลาดนั้นก็ถูกความเจ็บปวดใจของซ่งหลิงหลางเข้าแทนที่

ถ้าหากไม่มีพี่หลิงหลาง ก็ไม่มีตนเอง บัดนี้พี่หลิงหลางโดดเดี่ยวไม่มีใครเข้าข้าง แล้วตนเองจะไม่ยืนเคียงข้างพี่หลิงหลางได้อย่างไร?

เมื่อคิดเช่นนี้แล้ว ซ่งเฮงจึงแปลงร่างเป็นเม่นน้อยเพื่อปกป้องพี่สาวอีกครั้ง ขณะที่กำลังจะพุ่งเข้าใส่ซ่งฉงปิง เสียงของเว่ยหยวนหมิงก็ดังเข้ามา

"เฮงเอ๋อร์!"

ซ่งเฮงได้ยินเสียงก็หยุดชะงักลง แล้วมองไปยังที่มาของเสียง

เมื่อเห็นเว่ยหยวนหมิง ทันใดซ่งเฮงก็รู้สึกตื่นตระหนกในเรื่องที่ทำผิด

ถึงแม้ว่าเขาจะไม่ค่อยได้พบท่านตาก็ตาม แต่ก็มีความทรงจำอันลึกซึ้งต่อเขา อีกทั้ง ซ่งเฮงยังศรัทธาท่านตาของตนเองมาโดยตลอด และภูมิใจที่มีท่านตาแบบนั้น

ไม่เพียงแค่ท่านตา รวมทั้งบรรดาพี่ชายเหล่านั้น เขาก็ชื่นชอบอย่างมาก

เมื่อนึกถึงว่าซ่งฉงปิงถูกพบโดยท่านตา แล้วครู่นี้ตนเองก็เช่นนั้นกับนางอีก สีหน้าของซ่งเฮงก็ค่อนข้างซีดเผือด

เวลานี้ เว่ยหยวนหมิงเดินไปถึงข้างๆ ซ่งเฮง และมองซ่งเฮงด้วยสายตาที่ไม่อ่อนโยนเหมือนเมื่อก่อน แต่เย็นชาและเคร่งขรึมอย่างมาก "ที่ฟูจื่อสอนเจ้าเอาไปไว้ไหนหมด? ทำไมเจ้าถึงไม่แยกแยะถูกผิดเช่นนี้?"

นี่เป็นครั้งแรกที่เว่ยหยวนหมิงพูดจาเฉียบขาดเช่นนี้กับซ่งเฮง ซ่งเฮงจึงค่อนข้างรู้สึกน้อยใจ

ชัดเจนว่าตนเองก็เป็นหลานของท่านตา แล้วทำไมท่านตาถึงได้ปกป้องซ่งฉงปิงขนาดนี้?

ซ่งเฮงมองไปยังซ่งฉงปิง ในดวงตาเต็มไปด้วยเจตนาร้าย

ล้วนเป็นเพราะซ่งฉงปิง

ล้วนเป็นเพราะนาง!

"ท่านตา ท่านอย่าไปโทษน้องเฮงเลยนะ เขายังเด็ก เขาเพียงแค่........" ซ่งหลิงหลางเอ่ยปาก คิดที่จะขอความเมตตาแทนซ่งเฮง

แต่ทว่า คำพูดของซ่งหลิงหลางยังไม่ทันจบ เว่ยหยวนหมิงก็ตัดบทคำพูดของซ่งหลิงหลางอย่างเฉียบขาด "ข้าไม่ใช่ท่านตาของเจ้า เจ้าอย่ามาซี้ซั้วเรียก"

คำพูดไม่ไว้หน้าแม้แต่น้อย ทำให้สีหน้าของซ่งหลิงหลางหน้าเขียวหน้าซีด

มือที่อยู่ในแขนเสื้อกำแน่นจนกลายเป็นหมัด เล็บจิกเข้าไปในเนื้อก็ไม่รู้สึกเจ็บปวด

ซ่งหลิงหลางในขณะนี้รู้จักสำรวมกิริยามารยาท

ละครตลกเรื่องนี้ ทำให้คนตระกูลเว่ยซ่งหยุนดาแลภรรยาหมดความสนใจต่องานเลี้ยงพระราชวังในวันนี้ และทำให้คนที่อยู่ด้านข้างเห็นถึงเรื่องตลกขบขันไม่น้อย

ในที่สุดทุกคนก็ไม่สามารถปิดกั้นอยู่หน้าประตูพระราชวังได้ ฉะนั้นสุดท้ายจึงเรียงแถวเข้าไปในพระราชวัง แล้วนั่งบนตำแหน่งของตนเองอย่างเป็นระเบียบเรียบร้อย

ส่วนซ่งฉงปิงก็ไม่รู้ว่าอันที่จริงอานอานเล่อเล่อก็มา และยังนั่งอยู่ด้วยกันกับคนตระกูลเว่ยอีกด้วย เพราะว่านอกจากนายท่านและฮูหยินใหญ่แล้ว คนอื่นก็นั่งเงียบๆ อยู่ด้านหลัง

แต่ซ่งฉงปิงและเสด็จพ่อเสด็จแม่ของนางนั่งอยู่ด้านหน้าสุด ทำให้นางมองไม่เห็นสถานการณ์ด้านหลัง

บัดนี้ที่คนตระกูลเว่ยกลับมาเมืองหลวง ทำให้สายตาของคนจำนวนไม่น้อยตกอยู่ที่คนตระกูลเว่ย ถึงอย่างไรลูกศิษย์ของนายท่านเว่ยก็อยู่ทั่วทุกแห่งหน ในจำนวนนั้นรวมไปถึงขุนนางชั้นผู้ใหญ่อีกด้วย ใครก็ไม่อยากก่อเรื่องขึ้นมาอีก

นอกจากนี้ ในพระราชวังยังมีข้าราชการขั้นผู้ใหญ่จำนวนไม่น้อยก็คือลูกศิษย์ของนายท่าน เวลานี้ไม่ใช่ว่ามีขุนนางมาดื่มฉลองจำนวนมากหรือ?

ฉะนั้นโต๊ะด้านหลังของตระกูลเว่ยจึงถูกจับจ้องเป็นพิเศษ บนโต๊ะมีเด็กสองคน เป็นธรรมดาที่จะถูกคนเหล่านี้พบเห็น

คนส่วนใหญ่คิดว่าเด็กสองคนนั้นเป็นลูกของหลานชายของนายท่าน และยังมีคนจำนวนไม่น้อยที่มีความคิดที่จะหมั้นหมายตั้งแต่เด็ก เพื่อจะได้มีความสัมพันธ์ที่ดีกับคนตระกูลเว่ย

ตลอดจนมีคนเปิดเผยสถานะของเด็กทั้งสองคน : เป็นน้องสาวของลูกศิษย์ของลูกศิษย์ของนายท่านเว่ย

ในที่สุดทุกคนก็เคลื่อนสายตาออกจากเด็กทั้งสอง และแสดงสีหน้าเหยียดหยาม

ในสายตาของคนเหล่านี้ คนที่ไม่มีสถานะก็ไม่คุ้มค่าที่จะให้ความสนใจ

ต่อให้คนที่เป็นลูกศิษย์ได้รับคำชี้แนะของนายท่านแล้วอนาคตจะบินขึ้นสู่ท้องฟ้าได้ นั่นก็เป็นเรื่องของอนาคต

แต่ในเวลานี้ ก่อนที่จักรพรรดิจะเสด็จเข้ามา ซ่งเฮงที่เดิมทีหลังจากเข้ามานั่งอยู่ด้วยกันกับซ่งหลิงหลาง แต่ก็ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น จู่ๆ ก็มุ่งมายังโต๊ะของซ่งฉงปิง

ซ่งฉงปิงมองไปยังซ่งเฮงอย่างนิ่งๆ เมื่อสบสายตาที่ประหม่าเล็กน้อยนั้นของซ่งเฮง ซ่งฉงปิงก็รู้ว่า น้องชายของตนเองผู้นี้ไม่ได้มาดี