แม่หญิงปรุงยามือปราบกับลูกลิงทั้งสอง นิยาย บท 528

"คุณหนูรองซ่ง ข้าอยากจะเป็นผู้ออกโจทย์ก่อน เจ้าว่าอย่างไร?"ซูรุ่ยมองไปทางซ่งฉงปิงแล้วถาม

ซ่งฉงปิงได้ยินเช่นนี้ก็พยักหน้า"ได้หมด"

ใครออกโจทย์ก่อนไม่สำคัญ สิ่งสำคัญคือรีบๆจบสิ้นการแข่งขันครั้งนี้

ซูรุ่ยได้ยินเช่นนี้ก็โล่งใจ นึกถึงโจทย์ยากที่ตัวเองเจอมาในไม่นานนี้ สายตาเต็มไปด้วยความมั่นใจ

"มีตัวเลขห้าตัวเรียงจากน้อยไปมาก ค่าเฉลี่ยคือสามสิบแปด ค่าเฉลี่ยของเลขสามตัวหน้าคือยี่สิบเจ็ด ค่าเฉลี่ยของเลขสามตัวหลังคือสี่สิบแปด ถามว่าเลขตอนกลางคือเท่าไหร่?"

ซูรุ่ยเพิ่งถามออกมา ก็มีหลายคนที่อยู่ข้างล่างลองคำนวณดู แต่ล้วนเกาหัวกัน ดูเหมือนยากมาก

เหล่าคุณหนูที่รู้สึกว่าตัวเองมีพรสวรรค์ในการคำนวณนั้นก็ลองไปคำนวณดู แต่คำนวณไม่ออกเลย

"ยากเหลือเกินเลย สมชื่อที่เป็นคุณชายซู คิดข้อที่ยากแบบนี้ออกมาได้ด้วย"

"ใช่แล้ว ข้าก็ไม่รู้จะคิดจากไหนก่อนเลย"

"คราวนี้ซ่งฉงปิงแพ้แน่ๆ"

ทุกคนต่างซุบซิบกัน

แถมยังมีคนไปแสดงความยินดีกับเจียงหรูเยว่"หรูเยว่ ยินดีด้วย การเดิมพันครั้งนี้เจ้าชนะแน่เลย"

"ใช่ไง อิจฉาพวกเจ้าที่สามารถใส่ชุดที่หอปิงอวี้ออกแบบให้พิเศษ ถ้ารู้ล่วงหน้าข้าก็เดิมพันกับนางด้วย"

เจียงหรูเยว่ดีใจมาก แต่ยังคงพูดอย่างเกรงใจ"ขอบคุณมากนะ แต่นี่ล้วนเป็นเพราะคุณชายซู"

ซ่งฉงปิงจ้องไปทางคนเหล่านั้น รู้สึกจนคำพูด

คำยินดีขอบคุณเหล่านี้กล่าวหลังแข่งเสร็จได้ไหมเนี่ย?แบบนี้ง่ายที่จะหน้าแตกนะ?

ความรู้สึกจนคำพูดของซ่งฉงปิง เมื่ออยู่ในสายตาของทุกคน ก็เท่ากับว่าซ่งฉงปิงไม่รู้คำตอบของโจทย์ซูรุ่ย

ซูรุ่ยก็คิดแบบนี้เช่นกัน

"คุณหนูรองซ่ง หากไม่เป็นจริงๆ เจ้ายอมแพ้ได้นะ"ซูรุ่ยรู้สึกว่าตัวเองเตือนแบบนี้ถือว่าเป็นสุภาพบุรุษมาก

แต่ซ่งฉงปิงกลับส่งสายตาที่จนคำตอบให้ซูรุ่ย"เหตุใดข้าถึงต้องยอมแพ้?"

โจทย์ที่ง่ายขนาดนั้น เด็กประถมยังทำได้เลย

ยังนึกว่าความสามารถการคำนวณของคนโบราณเก่งขนาดไหนเลย ในที่สุดกลับใช้โจทย์ที่เด็กประถมยังทำได้มาเป็นโจทย์แข่งกับนาง แถมยังมีหลายคนทำไม่เป็นจริงด้วย

ดังนั้น ซ่งฉงปิงในตอนนี้จนคำพูดมาก

ซูรุ่ยกำลังอยากจะพูดว่าซ่งฉงปิงปากแข็งอยู่ ซ่งฉงปิงก็พูดคำตอบที่ถูกออกมาโดยตรงโดยไม่ได้คิดอะไรมากเลย"สามสิบห้า"

ทุกคนอึ้งไปเลย ไม่เข้าใจว่าอยู่ๆซ่งฉงปิงตะโกนสามสิบห้าทำไม

ส่วนซูรุ่ยในฐานะที่เป็นคนออกโจทย์ แน่นอนต้องรู้ว่าสามสิบห้าหมายถึงอะไร

แต่เป็นไปได้อย่างไร?

ซ่งฉงปิงคำนวณออกมาได้อย่างไร?

ถ้าไม่ใช่ว่าตอนที่ตัวเองออกโจทย์ได้สมมุติเลขไว้ ก็คงคำนวณไม่ได้ในระยะสั้นขนาดนี้ แล้วซ่งฉงปิงคำนวณออกมาได้อย่างไรล่ะ?

ซ่งฉงปิงเห็นลักษณะของซูรุ่ย ยิ้มมุมปากเล็กน้อย"ข้อนี้ง่ายมาก"

"ซ่งฉงปิง เจ้าอย่ามาปากแข็งอีกเลย โจทย์ที่ยากขนาดนี้พวกข้ายังคำนวณออกมาไม่ได้เลย เจ้ากลับพูดว่าง่าย เจ้าดูถูกใครเนี่ย?"สีหน้าของเจียงหรูเยว่ค่อนข้างจะแย่

ซ่งฉงปิงเหลือบตามองเจียงหรูเยว่"ดูถูกเจ้านั่นแหละ ใครให้เจ้าคำนวณไม่ออกล่ะ?"

เจียงหรูเยว่หดหู่ใจมาก"เจ้ามาว่าข้า แล้วเจ้าคำนวณออกมาได้แล้วหรือ?"

ซ่งฉงปิงมองเจียงหรูเยว่ด้วยสีหน้าที่เหมือนมองคนโง่ ไม่ได้อธิบาย

ตอนนี้ซูรุ่ยหน้าซีดไปแล้ว หน้าผากถูกเหงื่อปกคลุมหมด

โจทย์ที่ซ่งฉงปิงออกนั้น เกินความคาดเดาของเขาจริงๆเลย

ยาก ยากมากเลย

และในเวลานี้ ซ่งฉงปิงยังอ้าปากถามว่า"คุณชายซูจดโจทย์ไว้ชัดเจนยัง?"

ซูรุ่ย"......จด จดเสร็จแล้ว"

ซ่งฉงปิงพยักหน้า"ในเมื่อเป็นเช่นนี้ คุณชายซูตอบมาเลย"

พูดเสร็จ ซ่งฉงปิงยังเสริมว่า"คุณชายซูไม่ต้องห่วง ขอให้เจ้าตอบออกมาได้ เจ้าก็เป็นที่หนึ่ง"

ระหว่างที่พูด ซ่งฉงปิงมองไปทางซูซือฉี"ส่วนที่ข้าเดิมพันกับทุกคนไว้นั้น ข้าก็จะทำตาม เพราะถ้าพวกเจ้าแพ้ พวกเจ้าก็จะทำตามที่เดิมพันไว้ใช่ไหมล่ะ?"

ซ่งฉงปิงยืนอยู่ตอนนั้น ยิ้มแบบบริสุทธิ์มาก

แต่สีหน้าของคนพวกซูซือฉีแย่มากเลย

โดยเฉพาะเจียงหรูเยว่

เจียงหรูเยว่ในตอนนี้ยังคิดจะหนีเลย แต่ยังไงที่นี่ก็เป็นพระราชวัง นางหนีไม่ได้

เพราะเหตุใด เหตุใดซ่งฉงปิงถึงออกโจทย์ที่ยากขนาดนี้ได้?

อย่าว่าแต่ให้นางตอบเลย ขนาดฟังยังฟังจนเวียนหัวเลย

แต่ทำอย่างไรดี?

หากซูรุ่ยตอบไม่ได้จริงๆ อย่าบอกนะว่านายต้องตะโกนพูดว่าตัวเองเป็นคนไร้ประโยชน์ต่อหน้าคนมากมายขนาดนี้?

ไม่!นางไม่เอา!