แม่หญิงปรุงยามือปราบกับลูกลิงทั้งสอง นิยาย บท 531

ตอนที่ทุกคนกำลังดูเรื่องขบขันของเจียงหรูเยว่ ซ่งเฮงก็ประคับประคองไม่ไหว และล้มลงกับพื้น

ซ่งหยุนดาตอบสนองก่อน และยื่นมือออกไปโอบซ่งเฮง แต่เห็นว่าซ่งเฮงสีหน้าหมองคล้ำ ริมฝีปากม่วง ราวกับว่าร่างกายถูกพิษร้ายแรง

เมื่อเห็นซ่งเฮงเป็นเช่นนี้ ซ่งหยุนดาทำอะไรไม่ถูก

เว่ยหวินซีก็ทำอะไรไม่ถูกเช่นกัน และโผเข้าหาซ่งเฮง

“เฮงเอ๋อร์ เฮงเอ๋อร์ เจ้าเป็นอะไรไป เฮงเอ๋อร์!” เสียงของเว่ยหวินซีค่อนข้างแหลม จึงดึงดูดความสนใจของผู้คนไม่น้อย

เมื่อเว่ยหยวนหมิงและฉวี่ซื่อได้ยินการเคลื่อนไหว พวกเขาก็รีบมาที่โต๊ะของอ๋องอี้ว

ซ่งหยุนจางที่อยู่เบื้องบน มองไปทางซ่งเฮงอย่างครุ่นคิด แล้วให้คนไปตามหมอหลวงด้วยสีหน้ากังวล เหตุการณ์วุ่นวาย

ในความวุ่นวายนี้ ซ่งฉงปิงก็มาอยู่ข้างกายซ่งเฮง นอกจากซ่งฉงปิงแล้ว ยังมีซ่งหลิงหลางและซ่งจินจือ

“น้องเฮง น้องเฮง เจ้าเป็นอะไร?” ซ่งหลิงหลางสีหน้ากังวล

ซ่งจินจือในฐานะพี่สาว ก็ดูวิตกกังวลเช่นกัน แต่หากมองอย่างละเอียด ก็จะเห็นประกายของอิ่มเอมใจในดวงตาของซ่งจินจือ

ไม่มีซ่งเฮง ต่อไปจวนอ๋องอี้วก็ต้องเชื่อฟังนางไม่ใช่หรือ?

แต่ความอิ่มเอมใจนั้น ไม่นานก็ถูกซ่งจินจือปกปิดไว้อย่างรวดเร็ว

“แยกย้ายกันไปให้หมด” เมื่อเห็นว่าซ่งเฮงถูกผู้คนรุมล้อม ซ่งฉงปิงก็อดไม่ได้ที่จะตะโกนเสียงดัง

คำพูดของซ่งฉงปิง ทำให้ผู้คนที่เดิมทีมาดูความคึกคักแยกย้ายกันออกไป แต่ซ่งหลิงหลางและซ่งจินจือทั้งสองคนยังคงเข้ามาใกล้

เมื่อซ่งฉงปิงเห็นเช่นนี้ มือหนึ่งข้างหิ้วหนึ่งคน แล้วโยนคนออกไป หลังจากนั้นตนเองก็เดินไปหาซ่งเฮง

“ซ่งฉงปิง เฮงเอ๋อร์ไม่ใช่น้องชายของเจ้าคนเดียว เจ้ามีสิทธิ์อะไรมาทำกับพวกเราเช่นนี้” ซ่งจินจือโมโห

แม่ของนางบอกกับนางว่างานเลี้ยงในวังวันนี้ นางจะเกินหน้าเกินตาไม่ได้ ปล่อยให้ทุกอย่างเป็นไปตามธรรมชาติก็พอ

แต่ซ่งฉงปิงได้เป็นจวิ้นจู่แล้ว ทำให้นางไม่พอใจอย่างมาก

คนแล้วคนเล่าล้วนได้เป็นจวิ้นจู่ แต่ทำไมตนเองถึงไม่สามารถเป็นจวิ้นจู่ผู้นั้นได้?

ไม่สบอารมณ์!

ซ่งฉงปิงไม่สนใจซ่งจินจือ และฉวยโอกาสตอนที่ไม่มีใครสังเกตเห็น กรอกน้ำแร่วิญญาณลงไปในปากของซ่งเฮง

ในเวลานี้ซ่งเฮงยังคงรู้สึกตัว และไม่ได้หมดสติ เขาเพียงแค่เจ็บปวดทรมาน

ดังนั้นตอนที่ซ่งฉงปิงกรอกน้ำแร่จิตวิญญาณให้เขา คนที่อยู่ข้างๆ ไม่ได้สังเกตเห็น แต่ซ่งเฮงสังเกตเห็นแล้ว

โดยจิตใต้สำนึก น้ำเย็นที่เขาดื่มลงไปนั้นสดชื่นมาก และเขาพบว่าหลังจากดื่มน้ำนั้นแล้ว ตนเองไม่ได้เจ็บปวดและเหนื่อยมากนัก

เขาค่อยๆ ลืมตาขึ้น และเห็นซ่งฉงปิงนั่งยองๆ อยู่ข้างๆ ตนเองอย่างใจจดใจจ่อ

เมื่อเห็นซ่งเฮงลืมตา ซ่งฉงปิงก็กล่าวปลอบโยนว่า “หลับให้สบายเถอะ ข้าอยู่นี่แล้ว”

ในขณะนี้ซ่งเฮงรู้สึกสบายใจอย่างมาก

นี่คือพี่สาวหรือ?

พี่สาวช่างดีเหลือเกิน

เมื่อคิดเช่นนี้ ซ่งเฮงก็เตรียมที่จะหลับตาลงตามที่พี่สาวบอก

แต่ทว่าในเวลานี้ ซ่งหลิงหลางก็กล่าวว่า “น้องเฮง น้องเฮง เจ้ารีบตื่นเถอะ น้องเฮง เจ้าบอกพี่หลิงหลางว่าใครทำร้ายเจ้า?”

เดิมทีซ่งเฮงกำลังจะหลับตาลง แต่ก็ต้องฝืนลืมตาขึ้นมา

ซ่งเฮงมองไปที่ซ่งหลิงหลาง เห็นได้ชัดว่าในเวลานี้ซ่งหลิงหลางกำลังร้อนใจ แต่ไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงไม่เห็นความห่วงใยของซ่งหลิงหลางที่มีต่อตนเอง

ดูเหมือนว่าในขณะนี้สำหรับนางแล้ว ใครเป็นคนทำร้ายตนเองสำคัญยิ่งกว่าสภาพร่างกายของเขา

ในตอนที่คนกำลังอ่อนแอ วิธีการมองปัญหาและคิดปัญหานั้นต่างกัน ปกติซ่งเฮงจะเพิกเฉยต่อสิ่งต่างๆ แต่ในขณะนี้ซ่งเฮงดูเหมือนจะมองเห็นได้อย่างชัดเจน

“คือ......” ซ่งเฮงต้องการจะพูด