แม่หญิงปรุงยามือปราบกับลูกลิงทั้งสอง นิยาย บท 546

ทุกคนต่างมองไปที่นักชันสูตรศพหนุ่มคนนั้น สายตาเต็มไปด้วยความรอคอย

มีเพียงซ่งฉงปิง สีหน้าสงบนิ่ง หลังจากควักยาออกมาจากแขนเสื้อป้อนให้หญิงชราคนนั้นหนึ่งเม็ด ถึงมองไปนักชันสูตรหนุ่มคนนั้น

นักชันสูตรศพหนุ่มสวีเจี๋ยเห็นซ่งฉงปิงหยุดลง ถึงพูด “คนนี้ตายจากยาพิษ——”

“อ้าก——ท่านพี่——ท่านพี่ ——ท่านตายได้อนาถเหลือเกิน——ท่านไปแล้ว จะให้พวกเราอยู่ยังไง——” หญิงคนนั้นได้ยินคำพูดของนักชันสูตรศพ ก็ร้องไห้เสียงดังขึ้นมา

ผู้หญิงร้องไห้อย่างเศร้าสลดมาก ทำให้คนมากมายเห็นใจ

เพียงแค่ ซ่งฉงปิงมองดูผู้หญิงที่ร้องไห้เสียงดังคนนั้น รู้สึกแปลกๆ แต่ก็พูดไม่ออกว่าแปลกตรงไหน

สวีเจี๋ยขมวดคิ้ว มองดูหญิงที่ร้องไห้เสียงดังคนนั้น แล้วพูดต่อ “แต่ตายเพราะอาหารเป็นพิษหรือไม่ ยังต้องผ่าท้องชันสูตร”

นักชันสูตร ชันสูตรศพเพื่อความจริง ปกติแล้วยังต้องผ่าท้องชันสูตร แต่ก็ดำเนินการต่อหน้าชาวบ้านมากมายขนาดนี้ไม่ได้

ส่วนตายจากยาพิษ เป็นเพียงภาพที่ปรากฏ เป็นการตัดสินพื้นฐานเริ่มต้น

จะแน่ใจว่าพิษถูกวางในอาหารของร้านหอหยุนเซียง ยังต้องดูเศษอาหารด้วย

พอผู้หญิงได้ยินว่าต้องผ่าท้อง คนทั้งคนก็ยิ่งตื่นเต้นขึ้นมาอีก “สามีข้าตายอย่างอนาถแล้ว พวกท่านห้ามมีความคิดต่อศพของเขา ใครก็จะทำลายศพสามีข้าไม่ได้”

ระหว่างที่ผู้หญิงพูด ปกป้องศพบนพื้นไว้อย่างดี

เพียงแค่ ซ่งฉงปิงกลับสังเกตเห็นแล้ว ผู้หญิงคนนั้นถึงแม้ดูเหมือนจะปกป้องศพนั้น แต่มือกลับไม่ได้แตะต้องศพเลย

แม้กระทั่ง ยังกลัวที่จะแตะโดนอย่างนั้น

ก็น่าสงสัยอย่างมาก

สามีของตัวเอง ทำไมถึงกลัวแตะต้องขนาดนี้?

สังเกตเห็นจุดนี้ไม่ได้มีเพียงซ่งฉงปิงคนเดียว ยังมีหลางซิงเหอที่อยู่ด้านข้างก็สังเกตเห็นจุดนี้ นี่ทำให้หลางซิงเหอที่อ่อนไหวต่อคดีความเป็นพิเศษสายตาเปลี่ยนไปอย่างเฉียบคม

มองดูเหตุการณ์ต่างฝ่ายต่างยืนกรานไม่ขยับ ซ่งฉงปิงคิดไปมา ก็เปลี่ยนซองเข็มของตัวเองในสเพซอย่างเงียบๆ

จากนั้น ซ่งฉงปิงเปิดซองเข็มออก หยิบเข็มทำขึ้นพิเศษที่ยาวมากออกมาเข็มหนึ่ง

ซองเข็มนี้ ทำขึ้นเพื่อเวลาจำเป็น นางก็คิดไม่ถึงว่าตัวเองจะได้ใช้มัน

จากนั้น ซ่งฉงปิงก็หยิบเข็มเงินเดินไปข้างหน้า

ผู้หญิงเห็นเข็มเงินด้ามยาวๆในมือของซ่งฉงปิง ก็อดกลืนน้ำลายไม่ได้ ถามด้วยความตื่นเต้นเล็กน้อย “เจ้า——เจ้าจะทำอะไร?”

ซ่งฉงปิงมองดูผู้หญิงด้วยสายตาเย็นชา พูดอย่างเย็นชา “ทดสอบยาพิษ”

ผู้หญิงได้ยิน สีหน้าก็เปลี่ยนทันที จากนั้นโดยสัญชาตญาณก็จะเข้าไปขวาง

แต่ทว่า ซ่งฉงปิงคาดถึงแต่แรกแล้ว ก็ส่งสายตาไปที่ไป๋เสา

ไป๋เสารับทราบ ขึ้นไปข้างหน้าจับตัวผู้หญิงไว้

แน่นอนว่าผู้หญิงอยากขัดขืน แต่เรี่ยวแรงของนางจะไปเทียบกับไป๋เสาที่เกิดมาเป็นองครักษ์ได้อย่างไร?

ขัดขืนไม่หลุด ผู้หญิงก็เริ่มตะโกนขึ้นมา “สวรรค์เอ้ย ทำร้ายสามีข้าจนตาย ยังอยากรังเจ้าหญิงคนเดียวอย่างข้า ไม่มีขื่อมีแปแล้ว——”

“นี่จวนอ๋องอี้วจะรังเจ้าคนจนตายแล้ว จะบีบผู้หญิงคนเดียวอย่างข้าให้ตาย——”

ผู้หญิงสามีเพิ่งตาย แล้วร้องไห้อย่างอนาถขนาดนี้ ต้องมีคนเกิดความเห็นใจต่อนางไม่น้อย

จากนั้น มีคนยืนไม่อยู่แล้ว ก็จะขึ้นไปขัดขวาง