แม่หญิงปรุงยามือปราบกับลูกลิงทั้งสอง นิยาย บท 574

ข้อความบนบัตรเชิญพูดอย่างชัดเจน ความหมายโดยประมาณพูดว่า หูหยานเฉียนรู้สึกว่าลูกสาวของตัวเองเป็นหญิงหม้ายมาหลายปี ถึงเวลาที่ต้องหาสามีแล้ว

เพราะฉะนั้นวันมะรืนเลยจะจัดงานเลี้ยงขึ้น โดยการเชื้อเชิญหนุ่มที่มีพรสวรรค์มาเป็นแขกที่จวนอ๋อง ถือว่าให้ซ่งจินจือได้ดูด้วย

แน่นอนเพื่อหลีกเลี่ยงเหตุการณ์กลืนไม่เข้าคายไม่ออก จะต้องมีเหล่าฮูหยินและพวกคุณหนูมาร่วมด้วย

เพราะฉะนั้น หูหยานเฉียนเลยเอาบัตรเชิญมาให้ซ่งฉงปิง

ซ่งฉงปิงรู้สึกว่า ถ้าเรื่องเกี่ยวกับหูหยานเฉียนนะไม่ธรรมดาอย่างแน่นอน

หูหยานเฉียนคนนี้ ตอนนี้ก็เป็นคนที่หอปิงเยว่ตรวจสอบออกมาได้ไม่ลึกซึ้งชัดเจน คนผู้นี้เก็บซ่อนไว้แน่นหนา จะธรรมดาได้อย่างไร?

อีกอย่างตัวเองเพิ่งจะถูกแม่สื่อแม่ชักก้าวสู่ธรณีประตูมา และได้ปฏิเสธไปหมดแล้ว ตอนนี้หูหยานเฉียนจัดงานเลี้ยงนี้ขึ้นอีก และยังมาเชื้อเชิญนาง นี่ไม่ใช่ว่าแปลกหรือ?

ช่วงนี้ เพราะเสด็จพ่อไม่อยากให้ทางด้านของ สวนหวู่มารบกวนตัวเอง ก็เลยแบ่งขีดจำกัดของ สวนหวู่และทางด้านนี้ไว้อย่างชัดเจน ด้วยเหตุนี้ฝ่ายตรงข้ามจะมาหาเรื่องจู้จี้จุกจิกยังไม่มีโอกาสเลย

ตอนนี้อุตส่าห์ตรากตรำมาเชื้อเชิญนาง หากไม่ได้ทำอะไรเลย นางไม่เชื่อสักนิดหนึ่งหรอก

“จวิ้นจู่ บัตรเชิญนี้ จะตอบกลับไปอย่างไรดีเจ้าคะ?”เห็นซ่งฉงปิงเงียบไปสักพักหนึ่ง ไป๋ซู่เลยอดถามขึ้นมาไม่ได้

ซ่งฉงปิงได้ยิน แสยะริมฝีปากขึ้น กล่าวว่า“ข้าจะไป”

ในเมื่อส่งบัตรเชิญมาแล้ว เช่นนั้นนางมีเหตุผลที่จะไม่ไปหรือ?

หากไม่ไปจะรู้ได้อย่างไรว่าความคิดของหูหยานเฉียนคืออะไร?

ดังคำกล่าวที่ว่า ไม่เข้าถ้ำเสื้อจะได้ลูกเสือได้อย่างไร

เรื่องหูหยานเฉียนเตรียมจัดงานเลี้ยง เว่ยหวินซีกับซ่งหยุนดาไม่น่าจะไม่รู้เรื่องนะ

ถึงอย่างไร สวนสองฝั่งเชื่อมโยงกัน หูหยานเฉียนจะจัดงานเลี้ยงสังสรรค์ ก็จำเป็นต้องจัดด้านในสวนของจวนอ๋อง

เมื่อต้องการจัดงานเลี้ยงในสวนของจวนอ๋อง เช่นนั้นก็คือจำเป็นต้องใช้ทั้งสวน ไม่มีเหตุผลที่จะให้คนมาร่วมงาน แล้วทั้งสวนให้เข้าเพียงครึ่งหนึ่งหรอก?

เพราะฉะนั้นก่อนส่งบัตรเชิญ หูหยานเฉียนได้ไปแจ้งซ่งหยุนดาเรียบร้อยแล้ว

ต่อให้ซ่งหยุนดาไม่สนใจซ่งจินจือผู้หญิงคนนี้อย่างไร แต่เรื่องว่าจะแต่งออกไปกับสามีอย่างราบรื่นหรือไม่นั้น แน่นอนว่ามีฐานะเป็นพ่อแท้ๆอย่างซ่งหยุนดาไม่สามารถปฏิเสธได้หรอก

อีกอย่างในใจของซ่งหยุนดาก็อยากจะให้ซ่งจินจือรีบแต่งออกไป

หลักสำคัญคือ——ตาไม่เห็นนับว่าสะอาด สิ่งที่แปดเปื้อนไม่เห็นเป็นดีที่สุด

ไม่รู้ว่าทำไม ผู้หญิงคนนั้นถึงเข้ามาอยู่ในสายตาความสนใจของเขาไม่ได้เลย กลับกันมองแล้วรู้สึกจิตใจว้าวุ่น

เหมือนกับความรู้สึกที่ควรมีต่อลูกนั้น ให้กับปิงเอ๋อร์ทั้งหมดเลย

แต่ตอนที่รู้ว่า หูหยานเฉียนเชิญซ่งฉงปิง ซ่งหยุนดากับเว่ยหวินซีรีบมาด้วยท่าทีรีบร้อน

“ปิงเอ๋อร์ งานเลี้ยงทางฝั่งของสวนหวู่ พวกเราไม่ไปกัน?”ซ่งหยุนดากล่าวถาม

เว่ยหวินซีก็มองซ่งฉงปิงด้วยสีหน้ากดดันกังวล เพราะเกรงว่าซ่งฉงปิงจะไป

ซ่งฉงปิงมองท่าทางราวกับเผชิญหน้าศัตรูของพวกเขาทั้งสอง อดที่จะตลกไม่ได้ กล่าวว่า“เป็นเพียงงานเลี้ยงสังสรรค์เท่านั้นเอง พวกเขาทำอะไรข้าไม่ได้หรอก”

ความหมายนี้ ชัดเจนว่าจะไป

ซ่งหยุนดากล่าวว่า“ปิงเอ๋อร์ ผู้หญิงคนนั้นพอเห็นแล้วทำให้จิตใจว้าวุ่น พวกเราไม่ไปจิตใจว้าวุ่นกันหรอก?”เขายังคงเกลี้ยกล่อมอย่างต่อเนื่อง

ซ่งฉงปิงอดหัวเราะเยาะไม่ได้

สุดท้าย หูหยานเฉียนก็เป็นพระชายารองของเสด็จพ่อ คิดไม่ถึงว่าเสด็จพ่อจะพูดว่า ‘จิตใจว้าวุ่น’ ได้

อืม คนที่ทำลายโลกของเสด็จพ่อกับเสด็จแม่ หูหยานเฉียนก็เป็นคนที่ทำให้คนจิตใจว้าวุ่นจริงๆ

แต่เรื่องไปอย่างไรก็ต้องไป

เพราะฉะนั้น ซ่งฉงปิงเลยปฏิเสธคำแนะนำของซ่งหยุนดาเลย