แม่หญิงปรุงยามือปราบกับลูกลิงทั้งสอง นิยาย บท 577

“คุณหนูจินจือ ข้าน้อยมิได้พูดจาเลอะเทอะ ไม่ใช่ท่านที่รู้ดีที่สุดหรือ?”หลังจากชายในชุดน้ำเงินกล่าวจบ ยังมองซ่งจินจือด้วยนัยน์ตาแอบแฝงด้วย

ซ่งจินจือถูกกระตุ้นยั่วยุอย่างหนัก นางดึงปิ่นปักผมที่อยู่บนหัวออกมา แล้วแทงไปทางชายในชุดน้ำเงิน

ชายในชุดน้ำเงินเห็นอย่างนั้นก็ไม่ได้หลบหลีก ปากยังพูดอีกว่า“บนหน้าอกของคุณหนูจินจือมีไฝแดง——”

ขณะที่พูดประโยคนี้ ซ่งจินจือได้มาอยู่ตรงหน้าเขาแล้ว เมื่อเห็นว่าปิ่นปักผมจะทิ่มแทงเขา ชายในชุดน้ำเงินเลยคว้ามือจับเพื่อหยุดยั้งและโอบกอด

ปิ่นปักผมของซ่งจินจืออยู่ในมือของเขา ตัวของซ่งจินจือเองก็อยู่ในอ้อมกอดเขา

หลังจากนั้น ตอนที่ทุกคนยังไม่ได้สติกลับมา ก็ได้ยินเสียง‘แควก’ดังขึ้น นั่นคือเสียงของชุดซ่งจินจือขาดอีกครั้ง

ครั้งนี้ ปรากฎให้เห็นยอดปทุมถันของซ่งจินจือ

สัมผัสได้ถึงความเย็นวาบบริเวณทรวงอก และสายตานั้น ซ่งจินจือชะงักงัน จนลืมที่จะต่อต้าน

และตอนที่ทุกคนเห็นไฝแดงบริเวณทรวงอกของซ่งจินจือ ราวกับมั่นใจในคำพูดของฝ่ายชายแล้ว

เวลานี้ ชายหนุ่มผลักซ่งจินจือออกห่าง การกระทำไม่ถนอมเลยแม้แต่น้อย ซ่งจินจือล้มคะมำอยู่ในท่าลูกหมา

“ช่างเถิด ใจหญิงงามเหี้ยมโหดราวกับสัตว์ร้าย ข้าน้อยเกรงว่าจะไม่มีวาสนาได้มีความสุข หากไฝแดงไม่สามารถยืนยันปัญหานี้ได้ เช่นนั้นข้าน้อยจะต้องเอาหลักฐานใหม่ออกมาแล้ว”

พูดแล้วชายในชุดน้ำเงินจึงได้เริ่มคลี่ควักแขนเสื้อกว้าง

จากนั้นล้วงควัก ล้วงควักจนทุกคนร้อนรนใจ

และในเวลานี้ ในที่สุดหูหยานเฉียนได้สติกลับมา นัยน์ตาเหี้ยมโหด กล่าวขึ้นว่า“ทหาร สังหารเขาเสีย!”

ความรู้สึกบอกนางว่า อย่าให้ผู้ชายคนนี้ควักอะไรออกมาได้โดยเด็ดขาด

ไม่อย่างนั้น ผลที่ตามมาไม่ดีแน่

อีกอย่าง หูหยานเฉียนคิดอย่างไรก็คิดไม่ตก ตัวเองเตรียมคนไว้ทำลายซ่งฉงปิงที่ห้องนี้จริง

แต่เหตุใดผู้ชายมีแล้ว แต่ต้องการทำลายกลับเป็นซ่งจินจือ และเป็นลูกสาวของตัวเอง?

ผิดพลาดที่ตรงไหนกัน?

หรือผู้ชายคนนี้ไม่ใช่คนที่ตัวเองสั่งให้คนหามา?

นึกถึงความเป็นไปได้ตรงนี้ นัยน์ตาอันเฉียบแหลมของหูหยานเฉียนจึงมองไปทางซ่งฉงปิง

หรือว่าเป็นนาง?

นัยน์ตาหูหยานเฉียนฉายแววความสงสัย

และเวลานี้ องครักษ์ลับของหูหยานเฉียนปรากฎตัวขึ้น ท่ามกลางเสียงตกใจของเหล่าฮูหยินคุณหนู กระบี่ได้พุ่งไปทางชายในชุดน้ำเงิน

เห็นเป็นอย่างนี้แล้ว ชายในชุดน้ำเงินเลยมีสีหน้าห่อเหี่ยวใจ กล่าวขึ้นว่า“ผู้หญิงนะ เป็นอย่างที่คิดจริงๆพอใช้ประโยชน์เสร็จแล้วก็ทิ้ง——”

กล่าวพูดแล้ว ชายในชุดน้ำเงินจึงได้ดึงพัดบริเวณเอวออกมา เพื่อสกัดดาบขององครักษ์ลับเหล่านั้น

ตอนที่ทุกคนคิดว่าเขาทำอะไรไม่ดูกำลังและความสามารถตัวเอง กลับเห็นพัดในมือชายในชุดน้ำเงินปรากฎกริชอันคมกริบออกมาสิบกว่าเล่ม

เสียง“ฉิ้ง——”ดังขึ้น กริชอันแหลมคมกระทบกับกระบี่อันแหลมคม จนทำให้เกิดประกายไฟขึ้น

เมื่อถือโอกาสตอนที่สกัดองครักษ์ลับไว้ ในที่สุดชายในชุดน้ำเงินก็ควัก——ตู้โตว（เสื้อชั้นในของผู้หญิงสมัยโบราณ）ออกมาหนึ่งชิ้น?

นี่——หรือว่าเป็นของซ่งจินจือ？

สายตาทุกคนมองไปที่ตัวของซ่งจินจือ

หลังจากนั้นได้ยินชายในชุดน้ำเงินแม้นตายก็ไม่คิดหยุดพักพูดขึ้นว่า“อา——พระชายารอง ตู้โตวของท่านเอาคืนไป พวกท่านสองแม่ลูก ข้าน้อยไม่มีวาสนาได้มีความสุขหรอก”

กล่าวพูดแล้ว ชายในชุดน้ำเงินเลยกางตู้โตวออก จากนั้นโยนไปบนหัวขององครักษ์ลับที่กำลังโจมตีเขา

หลังจากนั้น ภายใต้ของสายตาทุกคน จึงได้แอบชิ่งหนีไปแล้ว——

ทุกคน“……”นี่ ข่มขืน？

ซ่งฉงปิง“……”ผู้ชายคนนี้ ไม่น่าไว้ใจเสียจริงๆ