แม่หญิงปรุงยามือปราบกับลูกลิงทั้งสอง นิยาย บท 731

ตอนที่ซ่งฉงปิงเดินเข้ามา สายตาของซูเสี่ยวเสี่ยวก็อยู่ที่นางตลอด สายตาเต็มไปด้วยความสงสัยและอยากรู้อยากเห็น

ความสงสัยของนางมีมานานแล้ว

ตอนที่ฮ่องเต้ยังเป็นอ๋องอวี้อยู่ หลังจากจวิ้นจู่ที่แท้จริงของจวนอ๋องอวี้กลับมา ซูเสี่ยวเสี่ยวก็เกิดความสงสัยต่อซ่งฉงปิง เพียงว่าไม่ได้เจตนาไปพิสูจน์เท่านั้น

เพราะเหตุใด?

เพราะว่าชาติก่อน ไม่มีซ่งฉงปิงคนนี้เลย

หรือพูดว่า ไม่ใช่ว่าไม่มี เพียงว่า ตอนที่นางรู้ว่ามีคนนี้ ก็ผ่านไปแล้วหลายปี หลังจากอ๋องเซ่อเจิ้งคนใหม่ดำรงตำแหน่งนางถึงรู้ แต่ตอนนั้นซ่งฉงปิง......หรือพูดว่าลั่วเสี่ยวปิง เสียชีวิตไปแล้วหลายปี

ส่วนเหตุใดคนที่เสียชีวิตในความทรงจำชาติก่อนถึงปรากฏตัวอีกครั้งหนึ่ง แถมยังประสบความสำเร็จในชีวิตด้วย จริงๆแล้วซูเสี่ยวเสี่ยวมีความคาดเดาอย่างหนึ่ง

องค์หญิงใหญ่อาจจะมีประสบการณ์ที่คล้ายๆนาง

แต่เรื่องนี้ซูเสี่ยวเสี่ยวไม่ได้บอกใครทั้งสิ้น

อย่างน้อย ชาตินี้ทุกอย่างล้วนไปตามทางที่ดี สังคมดีกว่าชาติก่อนเยอะเลย

แค่นี้ก็เพียงพอแล้ว

เมื่อนึกถึงที่นี่ ซูเสี่ยวเสี่ยวเตรียมจะเป็นคนที่มีตัวตนต่ำอย่างเช่นเคย แต่ในเวลานี้หลี่เซียงเอ๋อเริ่มรนหาที่ตาย

ช่วงหลายวันนี้ หากพูดว่าซูเสี่ยวเสี่ยวรำคาญใครที่สุด งั้นก็ต้องเป็นหลี่เซียงเอ๋อแล้ว

หลี่เซียงเอ๋อหาเรื่องทุกวันเลย

วันนี้ยิ่งรนหาที่ตายเข้าไปใหญ่ ไปจีบอ๋องเซ่อเจิ้งโดยตรง

ผู้ชายขององค์หญิงใหญ่ จีบง่ายๆแบบนี้หรือ?

แต่ซูเสี่ยวเสี่ยวเพิ่งคิดอยู่แบบนี้ ก็ได้ยินคำพูดของฉีเทียนเห้าที่ว่า'คนขี้เหร่เรื่องมาก' ทันใดนั้นก็อดไม่ได้ที่จะขำออกมา

เห็นสายตาของทุกคนล้วนมองมาที่ตัวเอง ซูเสี่ยวเสี่ยวก็มีความเก้อเขินเล็กน้อย โดยเฉพาะตอนที่อ๋องเซ่อเจิ้งและองค์หญิงใหญ่ล้วนมองมาทางตัวเอง

แต่เก้อเขินแค่สักครู่หนึ่ง ซูเสี่ยวเสี่ยวก็เก็บสีหน้ากลับมา ลุกขึ้นทำความเคารพต่อฉีเทียนเห้าและซ่งฉงปิงอย่างเคารพ"หม่อมฉันถวายบังคมอ๋องเซ่อเจิ้ง ถวายบังคมองค์หญิงใหญ่เพคะ"

ซ่งฉงปิงไม่รู้จักซูเสี่ยวเสี่ยว แต่มักจะรู้สึกว่าเมื่อกี้ที่สบตากัน สายตาที่ซูเสี่ยวเสี่ยวทองตัวเองนั้นค่อนข้างจะแปลก

แต่นางมีความรู้สึกที่ไม่แย่ต่อซูเสี่ยวเสี่ยว

ไม่เพียงเพราะดวงตาของนางไม่มีความหวังร้าย ยังเป็นเพราะว่า เมื่อเทียบกับคนอื่นที่โดนจับ ถึงแม้ซูเสี่ยวเสี่ยวดูสกปรกไปหน่อย แต่ไม่มีความกระวนกระวายใจ ในทางตรงข้าม สายตายังดูใจเย็นด้วย

เหมือนกับว่านับบัดนี้นางไม่ใช่ตัวประกัน

ซูเสี่ยวเสี่ยวที่เป็นเช่นนี้ทำให้ซ่งฉงปิงเกิดความอยากรู้อยากเห็น

"เจ้าไม่กลัวหรือ?"ซ่งฉงปิงถาม

ซูเสี่ยวเสี่ยวได้ยินเช่นนี้ก็อึ้งไปก่อน จากนั้นพูดด้วยรอยยิ้ม"หม่อมฉันไม่มีอะไรต้องกลัวเพคะ"

หยุดพูดสักครู่หนึ่ง แล้วถึงพูดต่อ"เพราะหม่อมฉันเชื่อว่า จะมีคนมาช่วยหม่อมฉันแน่นอนเพคะ"

แต่ความเป็นจริงคือ กลัวก็ไร้ประโยชน์ กลัวก็แก้ไขปัญหาไม่ได้

ซ่งฉงปิงได้ยินเช่นนี้ก็ยิ้มมุมปาก ยังไม่ทันได้พูดอะไร หลี่เซียงเอ๋อที่อยู่ข้างๆก็ฟื้นสติกลับมา ชี้ไปที่ซูเสี่ยวเสี่ยวแล้วตวาดว่า"ซูเสี่ยวเสี่ยว เจ้ากล้ามาหัวเราะข้าอย่างงั้นหรือ?"

น้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความสอบสวน ไม่ทราบว่าความกล้าของนางมาจากที่ไหน

ซ่งฉงปิงขมวดคิ้วอย่างไม่พอใจ แต่ไม่ได้เอ่ยเสียง อยากดูว่าซูเสี่ยวเสี่ยวจะจัดการยังไง

นางไม่รู้จักซูเสี่ยวเสี่ยวคนนี้ แต่ชื่อของซูเสี่ยวเสี่ยวนางรู้จักอยู่

เป็นภรรยาของอดีตจ้วงหยวน เฉิงเซี่ยงคนใหม่ในตอนนี้

เคยได้ยินมาก่อน แต่ไม่เคยได้เจอ

เสียง"ปัง"ดังขึ้น

ทุกคนล้วนอึ้งไปหมด

ไม่มีใครคิดได้ว่าซูเสี่ยวเสี่ยวจะลงมือ