แม่หญิงปรุงยามือปราบกับลูกลิงทั้งสอง นิยาย บท 749

เว่ยเจ๋ออิงมองซ่งฉงปิง สายตายากที่จะบรรยาย แต่ก็จนปัญญาเล็กน้อย

ส่วนซ่งฉงปิงกลับทำเป็นมองไม่เห็น โบกให้ว่านเหม่ยเถียนเข้ามา

ว่านเหม่ยเถียนดีใจมาก ดีใจเป็นพิเศษ

ตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอ นางก็อยากจะเป็นเพื่อนกับองค์หญิงใหญ่มากๆ

องค์หญิงใหญ่ในตอนนั้นยังไม่ใช่องค์หญิงใหญ่

แต่เสียดายที่ ตอนนั้นนางไปหานางด้วยความตื่นเต้น แต่กลับหาไม่เจอ

ต่อจากนั้นไปก็ไม่มีโอกาสอีก

หลังจากองค์หญิงใหญ่กลายเป็นองค์หญิงใหญ่แล้ว นางก็ไม่ดีที่จะไปหานาง เพราะกลัวคนอื่นนึกว่านางชอบนางเพราะนางเป็นองค์หญิงใหญ่

แต่คิดไม่ถึงว่า งานเลี้ยงพระราชวังครั้งนี้ นางจึงได้รับการโปรดปรานจากองค์หญิงใหญ่

ว่านเหม่ยเถียนเดินไปทางซ่งฉงปิงทีละก้าว สายตาเต็มไปด้วยความตื่นเต้น

ตอนแรกว่านเหม่ยเถียนไม่ได้สังเกตถึงคนอื่น

แต่พอเดินใกล้เข้ามา คนเป็นๆที่อยู่ข้างๆองค์หญิงใหญ่ นางจะละเลยได้อย่างไรล่ะ?

จากนั้น ฝีเท้าของว่านเหม่ยเถียนก็ไม่ค่อยแน่นอน

"เจ้าคือ......พี่อิงเจ๋อหรือ?"

ในที่สุด ตอนที่อยู่ห่างจากเว่ยเจ๋ออิงสองก้าว ว่านเหม่ยเถียนก็หยุดฝีเท้าลง กล่าวถึงตัวตนของเว่ยเจ๋ออิง แต่ยังไม่ค่อยแน่ใจ

แต่รู้สึกว่าเงาหลังนั้นเหมือนพี่อิงเจ๋อจริงๆ

เว่ยเจ๋ออิงถอนหายใจออกมา เขารู้ว่าตัวเองหนีไม่พ้นหรอก

และจริงๆแล้วเขาก็ไม่คิดจะหลบ ไม่อย่างงั้นวันนี้ว่านเหม่ยเถียนก็คงไม่ปรากฏตัวที่นี่แล้ว

เมื่อนึกถึงที่นี่ เว่ยเจ๋ออิงก็หันไป

"อ้อ ขอโทษด้วยนะ ข้าจำผิดคน......"

เมื่อเห็นคนที่หันมามีหน้าตาที่หล่อเหลา ว่านเหม่ยเถียนไม่กล้ามองอย่างละเอียด ก็กล่าวขอโทษเสียก่อน

นางนึกว่าตัวเองจำผิดคน

แต่หลังจากขอโทษเสร็จ ว่านเหม่ยเถียนก็อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว

จากนั้นค่อยๆเงยหน้ามองไปทางใบหน้าของเว่ยเจ๋ออิง

ใบหน้านั้นหล่อมาก แต่ให้ความรู้สึกคุ้นเคยบางอย่าง

นี่......

ว่านเหม่ยเถียนยื่นมือข้างหนึ่งของตัวเองออกมาด้วยจิตสำนึก เอาไปบังหน้าข้างหนึ่งของเว่ยเจ๋ออิง

จากนั้นตอนที่ได้เห็นหน้าข้างหนึ่ง ว่านเหม่ยเถียนก็อึ้งไปเลย

นี่คือพี่อิงเจ๋อไม่ใช่หรือ?

"เจ้าเป็นใคร?"

ถึงแม้แน่ใจแล้วว่าคนต่อหน้านี้เป็นพี่อิงเจ๋อ แต่ว่านเหม่ยเถียนยังคงถามออกมา

"แนะนำตัวใหม่ ข้าชื่อเว่ยเจ๋ออิง"เว่ยเจ๋ออิงพูด ใบหน้ามีรอยยิ้มเล็กน้อย สายตาไม่ได้ย้ายออกจากร่างกายของว่านเหม่ยเถียนเลย สังเกตสีหน้าของว่านเหม่ยเถียนตลอด

ซ่งฉงปิงโบกมือใส่คนใช้ที่ช่วยอยู่ สะกิดให้พวกเขาลงไป

ส่วนนางเองก็แอบถอนตัวลงไป

นี่เป็นเรื่องระหว่างพี่สามและว่านเหม่ยเถียน นางอยู่ที่นี่ไม่ค่อยดี

ไม่นานในห้องครัวเหลือเพียงเว่ยเจ๋ออิงและว่านเหม่ยเถียนสองคน

ตอนนี้ว่านเหม่ยเถียนยืนยันได้แล้วว่า คนต่อหน้านี้ก็คือพี่อืงเจ๋อที่มักจะปรากฏตัวต่อหน้านางในช่วงก่อนหน้านี้

อิงเจ๋อ เจ๋ออิง นางไม่เคยเชื่อมโยงสองคนนี้เลย

และสิ่งที่นายคิดไม่ถึงคือ ใบหน้าของเว่ยเจ๋ออิงไม่เพียงแต่ไม่ได้รับบาดเจ็บ แถมยังสวยมากด้วย

ส่วนบาดแผลบนใบหน้าของพี่อิงเจ๋อ ก็เป็นของปลอมเช่นกัน

ถึงแม้แปลกใจว่าเขาทำได้อย่างไร

แต่......

ว่านเหม่ยเถียนเก็บสีหน้าลง ย่อตัวลงเล็กน้อยต่อเว่ยเจ๋ออิง"คุณชายสามเว่ยเจ้าค่ะ"

ถือว่าเป็นการทักทาย

จากนั้นไม่รอให้เว่ยเจ๋ออิงตอบ ว่านเหม่ยเถียนก็สะบัดหน้าคิดจะเดินจากไป

แต่เพิ่งหันไป มือของว่านเหม่ยเถียนก็ถูกเว่ยเจ๋ออิงดึงไว้

เดิมทียังระงับอารมณ์อยู่ แต่คราวนี้มืดถูกดึวเอาไว้ ว่านเหม่ยเถียนก็โกรธเล็กน้อย

"คุณชายสามเว่ยรู้สึกว่าการมาแกล้งข้าสนุกมากใช่ไหม?"ว่านเหม่ยเถียนรู้สึกโกรธและน้อยใจ

วันนั้นนัดบอดไม่สำเร็จ นางยังมีความเสียใจเล็กน้อย

ต่อจากนั้นได้เจอพี่อิงเจ๋อ นางยังดีใจเล็กน้อย

เพราะนางรู้สึกว่าพี่อิงเจ๋อเป็นคนที่ดี แถมยังเคยไปสู้รบ แต่คือที่บ้านไม่มีเบื้องหลังอะไร

ช่วงนี้นางคิดตลอดว่า จะทำอย่างไรให้พ่อแม่ยอมรับให้ตัวเองจลกับคนที่ธรรมดา

แต่นางไม่เคยคิดเลยว่า พี่อิงเจ๋อจะเป็นเว่ยเจ๋ออิงที่มาจากตระกูลสูงศักดิ์