แม่หญิงปรุงยามือปราบกับลูกลิงทั้งสอง นิยาย บท 76

“เพราะว่า คนที่ลั่วเสี่ยวปิงชอบคือข้า”

ทันทีที่คำพูดเหล่านี้ออกมา ทุกคนก็มองไปทางต้นเสียง ก็เห็นชายร่างสูงที่มีบาดแผลบนใบหน้าเดินออกมาจากกระท่อม โดยมีเด็กสองคนคืออานอานกับเล่อเล่ออยู่ข้างๆ

เมื่อเห็นแม่ของตน อานอานเล่อเล่อก็รีบวิ่งไปทางลั่วเสี่ยวปิง

“ท่านแม่ ท่านไม่เป็นอะไรใช่หรือไม่?” อานอานถาม

เมื่อสักครู่พวกเขาได้ยินเสียงเอะอะอยู่ด้านนอก แต่อาฉีบอกว่าถ้าพวกเขาออกมาตอนนั้น พวกเขาจะเป็นภาระของท่านแม่ ดังนั้นพวกเขาจึงไม่กล้าออกมา

“ท่านแม่ คนเลวรังแกท่าน...” ดวงตาของเล่อเล่อแดงก่ำด้วยความคับข้องใจ

ทันใดนั้น เขาก็จ้องสงจางซื่อและคนอื่น ๆ อย่างโกรธเคือง

พวกเขาเป็นคนที่รังแกท่านแม่ พวกเขาเลวจริงๆ

“แม่ไม่เป็นไร” ลั่วเสี่ยวปิงลูบศีรษะของเด็กทั้งสองอย่างปลอบโยน แล้วจ้องไปที่ฉีเทียนเห้า

บุรุษคนนี้ออกมาทำไมกัน? มาสร้างปัญหาหรือ?

ทำไมถึงบอกว่านางชอบเขา?หน้าเนี่ย?ไม่เอาแล้วหรือ?

ฉีเทียนเห้าย่อมสังเกตเห็นการจ้องมองของลั่วเสี่ยวปิง แต่เขาจงใจเพิกเฉย และเดินตรงไปทางลั่วเสี่ยวปิง

เมื่อเขาเดินถึงด้านข้างของลั่วเสี่ยวปิงเขาก็ไม่ได้หยุด แต่กลับเดินตรงผ่านลั่วเสี่ยวปิง ไม่รู้ว่าตั้งใจหรือไม่ตั้งใจ ฉีเทียนเห้าก็มายืนอยู่ข้างๆจางเอ้อหลาง

“เสี่ยวปิงไม่ชอบจางเอ้อหลาง เพราะว่านางชอบข้า” ฉีเทียนเห้าพูดขึ้นอีกครั้ง ในน้ำเสียงมีความมั่นอกมั่นใจ

ไม่มีใครคาดคิดว่าอยู่ๆจะมีชายปรากฏตัวขึ้นมา แถมยังป็นผู้ชายที่ออกมาจากบ้านของลั่วเสี่ยวปิงอีกด้วย

แม้แต่จางเฉินซื่อและจางเอ้อหลางที่รู้ถึงการมีอยู่ของฉีเทียนเห้า ก็ยังตกใจที่เห็นการปรากฏตัวของฉีเทียนเห้า

ครั้งนี้ดีล่ะ มีชายออกมาจากบ้านของพี่เสี่ยวปิง ถึงจะมีเหตุสมผลแต่ก็ยากจะอธิบายแล้ว

ในเวลานี้ จางเอ้อหลางและจางเฉินซื่อ ยังคงตกตะลึงที่จู่ๆฉีเทียนเห้าก็ปรากฏตัวออกมา เขาจึงละเลยสิ่งที่ฉีเทียนเห้าพูดไปโดยปริยาย

เมื่อทุกคนได้ยินสิ่งที่ฉีเทียนเห้าพูด ก็พึ่งได้สติว่ามีชายคนหนึ่งอยู่ในบ้านของลั่วเสี่ยวปิง และเขายังได้ทำการเปรียบเทียบระหว่างฉีเทียนเห้าและจางเอ้อหลางอย่างไม่รู้ตัว

แม้ว่าใบหน้าของฉีเทียนเห้าจะมีบาดแผล แต่ดูจากบาดแผลแล้วคงจะเป็นแผลใหม่ แต่ว่าเมื่อฉีเทียนเห้ายืนอยู่กับจางเอ้อหลางที่เตี้ยกว่าเขาไปครึ่งหัว บุคลิกทั้งตัวก็ข่มจางเอ้อหลางไปหมด

จางเอ้อหลางพ่ายแพ้ราบคาบ

แต่ถ้าไม่เทียบบุคลิก แต่ดูจากหน้าตา

จางเอ้อหลางนับได้ว่าเป็นคนหล่อเหลา ส่วนฉีเทียนเห้าถึงแม้ว่าครึ่งหน้าของเขาจะดูดี แต่ใบหน้าเขาก็ถูกทำลายแล้ว ในข้อนี้จางเอ้อหลางยังพอชนะ

แต่ว่าที่ฉีเทียนเห้าพูดว่า ลั่วเสี่ยวปิงไม่ได้ชอบจางเอ้อหลาง แต่ว่าชอบเขาประโยคนี้ คนส่วนใหญ่ก็ยังเชื่อ

ไม่ใช่ว่ามีประโยคที่ว่าเห็นอกเห็นใจกันหรือ?ใบหน้าของสองคนนี้ล้วนถูกทำลายไปแล้ว เกรงว่าจะยิ่งเข้าทีกระมัง?

ทุกคนต่างก็คิดอย่างนั้น

อีกอย่างตอนนี้ดวงตาของลั่วเสี่ยวปิงก็กำลังลุกเป็นไฟ

ตอนนี้นางมั่นใจอย่างสมบูรณ์แบบแล้วว่า ฉีเทียนเห้าคนนี้ต้องมาสร้างปัญหาแน่นอน

ใช่แล้ว ในมุมของลั่วเสี่ยวปิง ฉีเทียนเห้าไม่ได้มาช่วยนางกับจางเอ้อหลางแก้หน้าเลยสักนิด อีกอย่างหากนางอยากจะแก้หน้าก็ย่อมทำได้เอง

แต่กระนั้น ถึงแก้หน้าไม่ได้แล้วยังไง?

ชื่อเสียงกินได้ไหม? คนอื่นพูดสองสามคำแล้วเนื้อจะลดลงไหม?

ไม่ทั้งนั้น!