แม่หญิงปรุงยามือปราบกับลูกลิงทั้งสอง นิยาย บท 771

ฉีเทียนเห้าได้ยินเช่นนี้ พยักหน้า"รู้"

หนึ่งปีกว่าๆนี้ ถึงแม้เขายุ่งเรื่องของตัวเอง แต่ก็ได้ให้คนไปหากู่แม่

เพราะสำหรับเขาเซี่ยงเซียวเซียนไม่เพียงแต่เป็นลูกน้อง ยังเป็นเพื่อนด้วย

พวกเขาเดินมาด้วยกัน ผ่านอัตรายมาด้วยกัน

ซ่งฉงปิงได้ยินเช่นนี้ ถึงพูดว่า"เจ้าของกู่แม่ กลัวจะมีอันตรายถึงชีวิตเช่นกัน"

แต่หลังจากฉีเทียนเห้าได้ยินคำพูดของซ่งฉงปิงแล้ว ก็ขมวดคิ้วอย่างแน่น แล้วเงียบขรึมไปนานๆ

ถึงแม้ฉีเทียนเห้าไม่มีความเข้าใจกับกู่แม่มากนัก แต่ก็รู้อย่างชัดเจน พิษกู่แม่ลูก หากกู่แม่ตาย กู่ลูกก็ตายแน่

"ตัวพาหนะของกู่แม่ ชื่อว่าเหมียวหลาน"

หลังจากเงียบขรึมสักครู่หนึ่งแล้ว ฉีเทียนเห้าก็ให้คนที่ไม่เดี่ยวข้องถอยลงไป เหลือเพียงซ่งฉงปิงและเซี่ยงซื่อได้เล่าเรื่องที่ซ่งฉงปิงและเซี่ยงซื่อล้วนไม่รู้ให้ฟัง

มีหนานเจียง มีสองชนเผ่า ได้แก่ชนเผ่าม้งและชนเผ่าอู

ชนเผ่าม้ง ถนัดในการเลี้ยงหนอนกู่ ชนเผ่าอูจะถนัดพิษกู่และคาถา

สามปีก่อน กษัตริย์แห่งหนานเจียงเสียชีวิต มีการเปลี่ยนแปลงราชบัลลังก์ หนานเจียงจึงเกิดสงครามภายใน เซี่ยงเซียวเซียนได้ไปที่หนานเจียง

ตอนนั้นเซี่ยงเซียวเซียนได้เกิดความรักกับเหมียวหลานซึ่งเป็นลูกสาวของหัวหน้าเผ่าชนเผ่าม้ง

หนึ่งปีครึ่งก่อน เนื่องจากหนานเจียงเหมือนมีการเคลื่อนไหวตัว เซี่ยงเซียวเซียนเลยไปที่หนานเจียงอีกครั้งหนึ่ง

แต่ตอนนี้ได้เลือกกษัตริย์แห่งหนานเจียงออกมาได้ คือเยโม่ที่เป็นลูกชายของผู้นำชนเผ่าอู

ส่วนเหมียวหลาน กลับได้แต่งงานกับกษัตริย์แห่งหนานเจียงองค์ใหม่

เซี่ยงเซียวเซียนตายใจ เลยออกจากหนานเจียง

สิ่งที่ทำให้เซี่ยงเซียวเซียนตายใจเข้าไปใหญ่คือ ตอนที่ออกจากหนานเจียง เหมียวหลานได้วางกู่แม่ลูกใส่เซี่ยงเซียวเซียน แถมยังกล่าวว่ากู่แม่อยู่บนร่างกายของคนร้ายคนหนึ่ง

อดีตคนรักกลายเป็นศัตรู ยิ่งทำให้เซี่ยงเซียวเซียนตายใจอย่างสิ้นเชิง

ซ่งฉงปิงได้ฟังเช่นนี้ รู้สึกจนคำพูด

นางคิดไม่ถึงว่า เซี่ยงเซียวเซียนจะเป็นคนที่รักลึกซึ้ง

และพอเซี่ยงซื่อได้ยินว่าเซี่ยงเซียวเซียนอยากจะตายเพราะผู้หญิงคนหนึ่ง แถมผู้หญิงคนนั้นยังเป็นคนที่วางพิษกู่ใส่เซี่ยงเซียวเซียนด้วย ก็รู้สึกทั้งโกรธทั้งรีบร้อน

ไม่ได้คำนึงถึงว่าอ๋องเซ่อเจิ้งและองค์หญิงใหญ่ก็อยู่ในนี้ด้วย เซี่ยงซื่อผลักประตูเซี่ยงเซียวเซียนออกด้วยความตื่นเต้น

ซ่งฉงปิงมองฉีเทียนเห้า"แล้วเซี่ยงเซียวเซียนรู้หรือเปล่าว่า จริงๆแล้วกู่แม่อยู่บนร่างกายของเหมียวหลาน?"

ฉีเทียนเห้า"ไม่รู้"

ซ่งฉงปิง"......"

ทำไมนางมีความรู้สึกบางอย่างว่า ระหว่างเซี่ยงเซียวเซียนและเหมียวหลาน ต้องมีอะไรเข้าใจผิดแน่เลย

แต่ในตอนที่ได้ยินเสียงร้องไห้ข้างใน ซ่งฉงปิงและฉีเทียนเห้าก็มองหน้าเข้าหากัน แล้วเข้าไปในห้อง

หลังจากเซี่ยงซื่อได้เข้าห้อง เห็นหลานชายที่นอนอยู่บนเตียงด้วยใบหน้าอย่างสิ้นหวัง นางก็ร้องไห้อย่างหนักเลย

"เซียนเอ๋อร์ เจ้าทำร้ายตัวเองขนาดนี้เพราะผู้หญิงโหดร้ายคนนี้ เจ้าทำแบบนี้จะไม่ทำให้พ่อแม่เจ้าผิดหวังหรือ?ข้าจะไม่ผิดหวังหรือ?"

ระหว่างที่พูด เซี่ยงซื่อก็ต่อยตีร่างกายของเซี่ยงเซียวเซียนไปด้วย น้ำตาเต็มหน้าเลย

ไม่เพียงแต่เนื่องจากความเจ็บปวด ยังเป็นเพราะว่าได้ยินคำพูดของเซี่ยงซื่อเซี่ยงเซียวเซียนค่อยๆลืมตาขึ้นมา

ดวงตาคู่นั้น ดูสิ้นหวังราวกับบ่อน้ำที่แห้งขอด

ซ่งฉงปิงนึกถึงครั้งแรกที่ได้เจอเซี่ยงเซียวเซียน เขาดูทรงพลังมาก แต่เมื่อเทียบกับคนต่อหน้านี้ ไม่สามารถเชื่อมโยงสองคนนี้ได้เลยจริงๆ

เซี่ยงเซียวเซียนในตอนนั้น แต่งตัวเหมือนเป็นปัญญาชน แต่กลับเป็นขุนนางบู้ ราวกับเสือตัวหนึ่ง ดูเข้มแข็งมาก

พิสูจน์ให้รู้ว่า : ด่านที่ผ่านยากที่สุดในโลก เป็นด่านแห่งความรัก

เซี่ยงเซียวเซียนเหลือบตามองฉีเทียนเห้าและซ่งฉงปิงทีหนึ่ง ในที่สุดสายตามองไปที่ซ่งฉงปิง พยายามยิ้มขึ้นมา"ขอบพระคุณองค์หญิงเตี้ยนเซี่ยพ่ะย่ะค่ะ"

น้ำเสียงก็ดูไม่มีแรงสักเท่าไหร่

ซ่งฉงปิงได้ยินเช่นนี้ไม่ได้ตอบกลับใดๆ

เพียงพูดกับเซี่ยงเซียวเซียนว่า"เจ้าของกู่แม่ มากสุดอยู่ได้เพียงสามเดือน"

นางคำนวณจากสถานะของหนอนกู่