แม่หญิงปรุงยามือปราบกับลูกลิงทั้งสอง นิยาย บท 773

"ข้าพูดไม่ถูกหรือไง?"ซ่งฉงปิงมองไปที่หูหยานซืออวี่ด้วยรอยยิ้ม

หูหยานซืออวี่"......"

เหมือนก็ไม่มีอะไรไม่ถูก

แต่ยังไงก็รู้สึกโมโหจริงๆ

คนที่มาล้วนเป็นแขกไม่ใช่หรือ?

เถียงแขกเช่นนี้ได้อย่างไร?

"องค์หญิง เรา......"ขุนนางข้างๆสีหน้าไม่ค่อยดี อยากจะเสนอความคิดให้หูหยานซืออวี่

หูหยานซืออวี่ได้ยินเช่นนี้กลับโบกมือ"พวกเจ้าไม่ต้องพูดอะไรทั้งสิ้น เรื่องนี้มอบหมายให้ข้าก็พอ"

นี่เป็นการแข่งขันกันระหว่างผู้หญิง และเป็นการแข่งขันกันระหว่างองค์หญิงด้วย

แต่ซ่งฉงปิงก็พูดไม่ผิด ตอนนี้เป่ยอันเป็นฝ่ายที่ขอร้องต้าชิ่ง เป่ยอันเป็นฝ่ายที่ขอสันติสุข

ในสถานการณ์แบบนี้ นางแย่งสามีขององค์หญิงใหญ่ต้าชิ่ง เหมือนก็ทำไม่ค่อยถูกเท่าไหร่

แต่นั่นก็อย่างไรล่ะ?

ทุกคนในตำหนักนี้ นางอยากได้อ๋องเซ่อเจิ้งของต้าชิ่งเท่านั้น

นางชอบผู้ชายที่กล้าหาญมากที่สุด

ดังนั้นไม่ว่ายังไง นางล้วนจะแต่งงานกับอ๋องเซ่อเจิ้งของต้าชิ่ง

หูหยานซืออวี่หายใจเข้าลึกๆ แล้วถึงเผชิญหน้ากับซ่งฉงปิง"เจ้าพูดถูกต้อง แต่ข้ายอมร่วมสามีกับเจ้า"

ไม่ว่าอย่างไร การที่ตัวเองมาแต่งงานที่ต้าชิ่ง เป็นการเจริญหน้าของต้าชิ่ง

แย่งสามีไม่ได้ แต่ไม่ได้บอกว่าร่วมสามีไม่ได้เลย

หากคนนั้นเป็นอ๋องเซ่อเจิ้งของต้าชิ่ง นางจะยินยอม

แต่แม้หูหยานซืออวี่จะยอม แต่ซ่งฉงปิงก็ไม่มีวันยอมหรอก

เมื่อได้ยินคำว่าร่วมสามี ซ่งฉงปิงก็หันหน้าจ้องไปที่ฉีเทียนเห้า

ถึงแม้ซ่งฉงปิงรู้ว่าเรื่องนี้ไม่ใช่ความผิดของฉีเทียนเห้า แต่ยังคงไม่สบายใจยิ่งนัก

ฉีเทียนเห้า"......"เขารู้สึกว่าตัวเองไม่ได้ทำอะไรผิดเลย

เขาไม่ได้ทำอะไรเลย

"จะให้ข้าช่วยจัดการหรือเปล่า?"ฉีเทียนเห้าถามซ่งฉงปิง

ซ่งฉงปิงได้ยินเช่นนี้ จ้องไปที่ฉีเทียนเห้าทีหนึ่ง หลังจากพูดว่าไม่ต้องแล้ว ก็มองไปทางหูหยานซืออวี่

"แต่ข้าไม่ยอม"

หูหยานซืออวี่รู้สึกว่า ตัวเองยอมอ่อนข้อให้แล้ว ซ่งฉงปิงก็ควรที่จะยอมรับไม่ใช่หรือ?

แต่หูหยานซืออวี่คิดไม่ถึงว่า ซ่งฉงปิงจะปฏิเสธโดยตรง

คราวนี้ หูหยานซืออวี่ที่เป็นคนนิสัยดีมาตลอดนั้น ก็ไม่สามารถทนได้อีกแล้ว

"เหตุใดเจ้าถึงไม่ยอม!"หูหยานซืออวี่สอบถามซ่งฉงปิง

ซ่งฉงปิงหัวเราะอย่างเย็นชา"เหตุใดข้าถึงต้องยอมล่ะ?"

หูหยานซืออวี่จนคำพูดเลย

จากนั้นก็พูดต่อซ่งฉงปิงว่า"เจ้า เจ้าช่างเป็นหญิงขี้หึงเหลือเกิน"

ซ่งฉงปิง"ใช่ไง ข้าเป็น"

หูหยานซืออวี่"......"จะมีคนยอมรับว่าตัวเองเป็นหญิงขี้หึงได้อย่างไร?ทำให้นางไม่รู้จะทำอย่างไรดี

ซ่งฉงปิง"ข้าไม่ได้ใจกว้างขนาดนั้นยอมแบ่งปันผู้ชายของตัวเองให้คนอื่น แต่ว่า......"

"แต่อะไร?"หูหยานซืออวี่ถามตามคำพูดของซ่งฉงปิงด้วยจิตสำนึก

"ถ้าเจ้าอยากเข้าจวนอ๋องเซ่อเจิ้งจริงๆก็ไม่ใช่ว่าไม่ได้"ซ่งฉงปิงพูดอย่างใจเย็น

ฉีเทียนเห้าได้ยินเช่นนี้ก็ขมวดคิ้ว

ฮ่องเต้และฮองเฮาสองคนได้ยินเช่นนี้ล้วนอดไม่ได้ที่จะมองไปทางซ่งฉงปิง มีความห่วงใยเล็กน้อย

คนของเป่ยอันได้ยินเช่นนี้ก็ดีใจมาก รู้สึกว่าเรื่องนี้อาจเป็นไปได้

ส่วนเหล่าขุนนางของต้าชิ่ง บางคนขมวดคิ้ว บางคนดีใจ บางคนมีความคิดบางอย่างเกิดขึ้น