แม่หญิงปรุงยามือปราบกับลูกลิงทั้งสอง นิยาย บท 818

ดูเหมือนว่า ก่อนที่ตนเองจะช่วยเยหลินระงับปวด เยหลินก็ไม่ได้รับปากอะไรกับนางสักนิด

เพราะความเจ็บปวดที่รุนแรงก่อนหน้านี้ เยหลินจึงไม่ได้ลงมือกับตนเอง

แต่ตอนนี้เขาหายดีแล้ว ตนเองจะไม่ตกอยู่ในอันตรายหรือ?

วางแผนพลาดไปจริงๆ

นางคือผู้หญิงที่คลอดลูกครั้งหนึ่งโง่ไปสามปีหรือ?

ซ่งฉงปิงกำลังคิดว่าจะป้องกันตัวอย่างไรดี หรือจะต้องป้องกันตัวเมื่อไร เยหลินก็มองเข้ามาที่นาง

ซ่งฉงปิง: "......."

เยหลิน: "เจ้าสามารถทำให้ข้าออกไปจากที่นี่ได้ไหม?"

เยหลินมองซ่งฉงปิง คล้ายกับแฝงไปด้วยความคาดหวังอยู่ลึกๆ ในสายตา

เพียงแต่ ปกปิดได้อย่างมิดชิด จนไม่มีใครมองเห็นได้

เพียงซ่งฉงปิงได้ยินก็นิ่งอึ้งไป ทันใดก็เข้าใจว่า'ที่นี่'ที่เยหลินพูดก็คือหนานเจียง

สำหรับหนานเจียง เขาก็น่าจะเกลียดจนเข้ากระดูกดำไม่ใช่หรือ?

"ไม่ลองแล้วจะรู้ได้อย่างไรล่ะ?" ซ่งฉงปิงกล่าว "ก่อนหน้านี้เจ้าก็ไม่เชื่อว่าข้าจะสามารถช่วยระงับความเจ็บปวดให้เจ้าได้ไม่ใช่หรือ?"

เยหลินมองซ่งฉงปิง กระทั่งมองซ่งฉงปิงด้วยความหวาดหวั่น

แต่ในเวลานี้ ทันใดก็มีเสียงดังมาจากหน้าประตู

ซ่งฉงปิงมองไปยังหน้าประตู จากนั้นก็มองไปยังเยโม่ ทันใดภายในใจก็เกิดความคิดหนึ่งขึ้น

แน่นอนว่าเยโม่ก็ได้ยินเสียงนั้น ทันใดภายในใจก็ตึงเครียด จึงมองไปยังเยหลิน "เจ้าออกไปก่อน"

ทางด้านของเยหลินก็มองซ่งฉงปิง ไม่ได้มีท่าทีเตรียมที่จะจากไป

เพียงแต่ สุดท้ายเมื่อประตูถูกถีบออก เยหลินก็ออกไปแล้ว

ซึ่งออกไปทางหน้าต่าง

และในเวลานี้ ฉีเทียนเห้าก็ปรากฏตัวที่หน้าประตู และหลังจากที่เห็นซ่งฉงปิง ก็เดินมาตรงหน้าของซ่งฉงปิงทันที

ฉีเทียนเห้าในเวลานี้ ได้กลับมาเป็นใบหน้าที่แท้จริงแล้ว

"เจ้าไม่เป็นไรใช่ไหม?" ฉีเทียนเห้ามองซ่งฉงปิงด้วยสีหน้าที่เป็นห่วงอย่างมาก มือทั้งสองจับที่ไหล่ของซ่งฉงปิงและเริ่มพิจารณา ในสายตาเต็มไปด้วยความร้อนใจ

ซ่งฉงปิงส่ายหน้า "ข้าไม่......"

"คอของเจ้าใครเป็นคนทำ?" คำพูดของซ่งฉงปิงยังไม่ทันจบ ฉีเทียนเห้าก็เห็นถึงความผิดปกติบนลำคอของซ่งฉงปิง

ซ่งฉงปิง: "......" นางคาดไม่ถึงจริงๆ ว่า ในที่ที่มืดสลัวขนาดนี้ ไม่นึกเลยว่าฉีเทียนเห้าจะมองเห็น

ภายใต้สายตาของฉีเทียนเห้า ในเวลานี้ เต็มไปด้วยความดุร้าย

เขาโอบซ่งฉงปิงเอาไว้มือหนึ่ง และกวาดสายตาที่เต็มไปด้วยเจตนาสังหารไปยังเยโม่

สีหน้าของเยโม่ซีดเผือดเล็กน้อย

เขารู้ดีว่าตนเองสู้ซ่งฉงปิงไม่ได้

ก่อนหน้านี้ เขาก็ใช้กลอุบายเพื่อหลบหนี จากนั้นจะหลบสายสืบมาอยู่ที่นี่

แต่ไม่เคยคาดคิดว่า ฉีเทียนเห้าจะตามเข้ามา——

คิดถึงจุดนี้แล้ว เยโม่ก็จ้องเขม็งมองไปยังฉีเทียนเห้าทันที

เขาจงใจ

จงใจให้ตนเองเข้ามา แล้วตามมา

ส่วนเพราะเหตุใดจึงปรากฏตัวตอนนี้ ก็น่าจะเป็นเพราะค่ายกลด้านนอก

คิดถึงจุดนี้ สีหน้าของเยโม่ก็ค่อนข้างไม่น่าดู แต่ก็ทำอะไรไม่ได้

แล้วจะทำอย่างไรดี?

สู้ก็สู้ไม่ได้

เยโม่ยืนอยู่กับที่ด้วยสีหน้าที่ไม่ดีอย่างมาก ไม่ว่าฉีเทียนเห้าจะทำอย่างไรกับเขา เขาก็ทำได้เพียงยอมรับมัน

ไม่ยอมรับแล้วจะทำอย่างไรได้ล่ะ?

ซ่งฉงปิงเห็นว่าฉีเทียนเห้ากำลังจะลงมือ กระทั่งท่าทีที่ต้องการจะฆ่าคน จึงรีบดึงฉีเทียนเห้าเอาไว้ "ตอนนี้ข้าไม่เป็นอะไรจริงๆ เจ้าดูสิว่านี่คือใคร?"

ซ่งฉงปิงดึงฉีเทียนเห้ามาถึงข้างๆ เตียง

ฉีเทียนเห้าชำเลืองมองไปยังคนที่อยู่บนเตียง สีหน้ายิ่งไม่น่าดู

ซ่งฉงปิงสามารถสังเกตเห็นได้อย่างชัดเจนว่า ความกดอากาศบนตัวของฉีเทียนเห้านั้นต่ำลงอย่างมาก