แม่หญิงปรุงยามือปราบกับลูกลิงทั้งสอง นิยาย บท 848

หลายคนหันไปมอง เห็นแต่ผู้หญิงที่อายุยี่สิบสามสิบกว่าที่ใส่เสื้อขนสัตว์ ร่างกายสูงใหญ่เดินเข้ามา

ผู้หญิงคนนี้มีโหนกแก้มที่สูง ริมฝีปากหนา ดวงตาเล็ก ดูแล้วไม่มีความเป็นผู้หญิงแม้แต่นิดเลย หากไม่อ้าปากพูด จะให้คนนึกว่านี่เป็นผู้ชาย

ความสูงของนางแม้ว่าเทียบกับผู้ชายก็ไม่ต่างกันเลย

ปารีย่าเพิ่งเดินเข้ามา ก็สังเกตเห็นสายตาที่คนในห้องมองตัวเอง

นอกจากสายตาที่ประหลาดใจของเด็กสองคนแล้ว ซ่งฉงปิงและเยหลินล้วนเป็นการสังเกต แต่ปารีย่ากลับตีความสายตาที่คนอื่นมองมาผิด ตวาดทันที"มองอะไร?ไม่เคยเห็นสาวสวยหรือไง?"

ซ่งฉงปิง"......"

เยหลิน"......"

พวกเขาไม่เคยเห็นสาวสวยแบบนี้จริงๆ

แน่นอนแล้ว หน้าตายังไงมันอยู่ที่พ่อแม่ พวกเขาไม่ได้ดูถูกหน้าตาภายนอก

แต่พอเจ้าเมืองหญิงต่อหน้าคนนี้อ้าปาก ซ่งฉงปิงก็รู้ว่านี่ไม่ใช่คนดีเลย

ตอนที่ซ่งฉงปิงเพิ่งคิดอยู่แบบนี้ สายตาของปารีย่าก็เจาะจงไปที่นาง

พอดีว่าซ่งฉงปิงก็สังเกตเห็นสายตานี้ จึงเงยหน้ามองไป

สายตาของทั้งสองคนชนกัน ซ่งฉงปิงเห็นว่าสายตาของปารีย่าหดลง ทันใดนั้นก็มีความรู้สึกที่ไม่ดีส่งมา

อย่างที่คิด วินาทีต่อไปปารีย่าก็โมโหขึ้นมา

"ไสหัวออกมาให้หมด!"

ปารีย่าโมโหขึ้นมา เหล่าองครักษ์ล้วนเข้ามากัน

ปารีย่าชี้ไปที่ซ่งฉงปิง"ใครเป็นคนพาผู้หญิงคนนี้เข้ามา?"

ผู้หญิงที่สวยและอ่อนโยนขนาดนี้ นำมาเปรียบเทียบกับนางหรือ?

นางเกลียดผู้หญิงหน้าตาแบบนี้ที่สุดแล้ว

พอเห็นก็อยากจะทำลาย

องครักษ์ได้ยินเช่นนี้ ตกใจจนคุกเข่าพร้อมกัน

"ท่าน......ท่านเจ้าเมือง......พวกเขามาด้วยกันขอรับ"

เห็นได้ชัดว่า เหล่าองครักษ์ล้วนกลัวเจ้าเมืองหญิงคนนี้อย่างมาก

แต่ปารีย่าไม่ฟังอะไรทั้งสิ้น ใช้ขาเตะไปที่หน้าอกขององครักษ์ที่พูดโดยตรง

หลังจากองครักษ์คนนั้นโดนเตะจนพลิกตัวไป ก็อาเจียนเลือดออกมาแล้วสลบไป

เห็นได้ชัดว่าปารีย่าคนนี้มีแรงเยอะมากและก็โหดเหี้ยมมากด้วย

องครักษ์คนอื่นๆ ตอนนี้ล้วนเงรยบขรึม ไม่มีใครกล้าเอ่ยเสียงใดๆ

ปารีย่าสั่งสอนองครักษ์เสร็จแล้ว ก็ใช้สายตาที่โหดเหี้ยมมองไปที่ซ่งฉงปิง

ตั้งแต่ตาแรกที่เห็นผู้หญิงคนนี้ นางก็มีความกดดันบางอย่างเกิดขึ้น

ดังนั้นสายตาที่ปารีย่ามองซ่งฉงปิง เต็มไปด้วยความอาฆาต

"ลากผู้หญิงคนนี้ออกไปทำเป็นปุ๋ยสิ"ปารีย่าลงคำสั่ง คำพูดเต็มไปด้วยความโหดเหี้ยม

เหล่าองครักษ์ได้ยินเช่นนี้ รีบลุกขึ้นเดินไปทางซ่งฉงปิง

เยหลินเดินหน้าขึ้นไปก้าวหนึ่ง ปกป้องอยู่หน้าซ่งฉงปิง"ข้าจะดูว่าใครกล้าจีบต้องน้องสาวของข้า"

เมื่อกี้ปารีย่าดูหน้าตาของเยหลินได้ไม่ชัดเจน

ตอนนี้เยหลินยืนออกมา ปารีย่าก็สว่างตาขึ้นมา

ผู้ชายคนนี้ หน้าตาหล่อใช้ได้เลย

ถึงแม้แย่กว่าสามีของนางหน่อยนึง แต่......

ปารีย่านึกถึงตอนนี้ผ่านไปแล้วตั้งหาปี ยังไม่สามารถให้ผู้ชายคนนั้นยอมรับตัวเองเอง นางรู้สึกโมโหสุดๆ

แต่ดีที่ผู้ชายคนนี้หน้าตาดูดีกว่าเมียน้อยอื่นๆของนาง

เมื่อนึกถึงที่นี่ ปารีย่าก็ไม่ได้คำนึงถึงซ่งฉงปิงอีก แต่กลับมองไปที่เยหลิน"เจ้ายอมเป็นผู้ชายของข้า ข้าก็จะปล่อยน้องสาวเจ้าไป เป็นอย่างไร?"

เยหลินได้ยินเช่นนี้ใบหน้าก็ดำไปหมด

ถึงแม้เขาได้ใช้ชีวิตโดยปราศจากโลกภายนอกมาหลายปี แต่ไม่ได้หมายความว่าเขาเป็นคนนิสัยดี

สายตาของเยหลินมีความเกลียดชังพาดผ่าน แต่กลับพูดด้วยใบหน้าที่บึ้งตึง"ข้าเป็นหมอที่มารักษาโรคให้สามีของท่านเจ้าเมือง"

ปารีย่าได้ข่าวว่าเยหลินเป็นหมอ ก็ขมวดคิ้วอย่างแน่น เหมือนกำลังพิจารณาอยู่ว่าจะให้เยหลินเป็นเมียน้อยของตัวเองดี หรือให้เยหลินรักษาโรคของสามีคนนั้นของตัวเองดี