แม่หญิงปรุงยามือปราบกับลูกลิงทั้งสอง นิยาย บท 849

วันต่อมา ซ่งฉงปิงหลายคนก็พักอยู่ในเรือนเล็กๆ ปารีย่าไม่ได้มาหาพวกเขา

เดิมทีซ่งฉงปิงอยากจะถามคนใช้ที่รับใช้ในเรือน แต่อาจจะเป็นเพราะว่าคนที่นี่ล้วนกลัวปารีย่ายิ่งนัก ทำให้คนใช้เหล่านี้ไม่ยอมพูดอะไรทั้งสิ้น

หลังจากมองออกสถานการณ์แล้ว ซ่งฉงปิงก็ไม่ได้ถามอีก เพียงพูดว่าสิ่งที่พวกเขากินนั้นนางไม่ค่อยชิน เลยให้เงินแก่คนใช้เหล่านั้น ให้พวกนางไปเอาเนื้อและผักสดมา นางจะทำกับข้าวเอง

เพียงแค่เตรียมอาหารสดเท่านั้นก็จะได้รับเงิน เหล่าคนใช้ล้วนยินดีกัน

ไม่นาน ของล้วนเตรียมให้ซ่งฉงปิงแล้ว

ซ่งฉงปิงเห็นเช่นนี้ ก็กล่าวขอบคุณกับคนใช้เหล่านั้นอย่างเป็นมิตร จากนั้นก็เริ่มทำกับข้าวให้ถวนถวน หยวนหยวนและเยหลิน

ครั้งนี้ ซ่งฉงปิงได้มำบาร์บีคิวแบบจีนและบาร์บีคิวแบบตะวันตกสองแบบ จากนั้นทำกับข้าวอีกหลายอย่าง

ดังนั้นกลิ่นหอมของเนื้อย่างก็แพร่กระจายไปทั่วเรือน คนใช้เหล่านั้นได้ดมก็ล้วนน้ำลายไหล

ซ่งฉงปิงทำเป็นว่าไม่เห็น เพียงพาเด็กๆและเยหลินนั่งกินอยู่บนโต๊ะ

แต่ซ่งฉงปิงยังคงเหลือบตาไปสังเกตสีหน้าของคนใช้เหล่านั้น

เมื่อเห็นพวกเขากลืนน้ำลาย ซ่งฉงปิงก็ยิ้มมุมปาก จากนั้นเริ่มกินอย่างแสนอร่อยกับเด็กๆ

หลายปีนี้ ถึงแม้เขาฟื้นคืนความทรงจำของสมัยปัจจุบันตั้งนานแล้ว แต่เนื่องจากทรัพยากรของหมู่บ้านหินน้อยไป นางเลยไม่เคยได้ทำบาร์บีคิวให้เด็กๆกิน ดังนั้นเด็กๆเลยชอบมาก

ส่วนเยหลิน แน่นอนก็เป็นครั้งแรกที่ได้กินบาร์บีคิวที่แสนอร่อยแบบนี้

เขารู้สึกว่า ถ้าอนาคตตัวเองไปเที่ยวที่อื่น ก็ไม่ได้กินสิ่งเหล่านี้แล้วใช่ไหม?

ความคิดของเยหลินค่อยๆลอยไปไกล

ในที่สุด ผู้ใหญ่สองคนและเด็กสองคนล้วนกินอิ่ม

หยวนหยวนจับหน้าท้องไว้ ยิ้มอย่างอิ่มใจ"ท่านแม่ หยวนหยวนกินอิ่มมากเลยเจ้าค่ะ"

ซ่งฉงปิงมองไปทางถวนถวน"เจ้ากินอิ่มยัง?"

ถวนถวนพยักหน้า"กินอิ่มมาก"

ซ่งฉงปิงเห็นเช่นนี้ ทำเป็นว่าเศร้า"แต่ในห้องครัวยังมีอีกมากมายที่ทำเสร็จ ถ้ากินเหลือจะไม่อร่อยเลย"

ถวนถวนและหยวนหยวนได้ยินเช่นนี้ ก็ขมวดคิ้วตาม

กับข้าวที่แม่ทำอร่อยมากจริงๆ หากกินไม่หมดก็ช่างเสียดายเหลือเกิน

แต่พวกเขาอิ่มแล้วจริงๆ แม้กระทั่งเส้นเดียวก็กินไม่ลง

ถวนถวน"ท่านแม่ ไม่งั้นเก็บไว้กินคืนนี้ละกัน?"

ถึงแม้จะไม่อร่อย แต่นั่นเป็นสิ่งที่ท่านแม่ทำ

ซ่งฉงปิงส่ายหน้า"คืนนี้แม่จะทำอย่างอื่นให้กิน ถ้ากินบาร์บีคิวอีกกลัวว่าพวกเจ้าจะปวดท้อง"

ถวนถวนได้ยินเช่นนี้ก็พยักหน้าอย่างเชื่อฟัง

เวลานี้ซ่งฉงปิงถึงมองไปที่คนใช้เหล่านั้น"พวกเจ้าน่าจะยังไม่กินข้าวใช่ไหม?หากพวกเจ้าอยากกิน เนื้อย่างบนเตาก็เอาไปแบ่งกันเลย"

ระหว่างที่พูด ซ่งฉงปิงก็ไม่รอพวกเขาตอบกลับ จับมือถวนถวนและหยวนหยวนเดินเข้าห้องนอนโดยตลอด

เยหลินไม่ได้นั่งต่อในลานบ้าน แต่กลับเดินเข้าไปในห้องๆหนึ่ง

คนใช้หลายคนมองหน้าเข้าหากัน ไม่มีใครขยับเลย

พวกเขากินเนื้อย่างบ่อยมาก

เพราะที่นี่อย่างอื่นมีไม่มาก แต่มีเนื้อวัวและเนื้อแกะมากมาย

เพียงพวกเขาไม่เคยกินเนื้อย่างที่อร่อยแบบนี้มาก่อน

แค่ดมก็หอมแล้ว

แต่พวกเขาล้วนไม่กล้ากิน

ดังนั้น ในเวลานั้นไม่มีใครกล้าขยับเลย

แต่กลิ่นหอมของเนื้อย่างในอากาศไม่ได้จางหายไป ทำให้ท้องที่ได้กินของเข้าไปแล้วของพวกเขาเริ่มต่อต้านขึ้นมา

"เนื้อย่างหน่อยนึงเท่านั้น น่าจะไม่เป็นไรหรอก"ในที่สุดก็มีคนหนึ่งทนไม่ไหว กระซิบพูด

จริงๆแล้วคนใช้หลายคนล้วนมีความคิดแบบนี้

แต่ไม่มีใครกล้าพูดออกมา กลัวคนอื่นจะไม่มีความคิดแบบนี้

แต่พอมีคนพูดออกมา พวกเขาก็มีแต่ต้องคล้อยตาม