แม่หญิงปรุงยามือปราบกับลูกลิงทั้งสอง นิยาย บท 850

"เจ้าพูดอะไร?พูดอีกรอบสิ!"

ซ่งฉงปิงตื่นเต้นเล็กน้อย น้ำเสียงยังมีความสั่นสะเทือน

คนใช้หลายคนล้วนถูกป้อนยาเม็ดพูดความจริง ตอนนี้พวกเขาไม่มีความคิดของตัวเอง ซ่งฉงปิงถามอะไรพวกเขาก็ตอบอะไร

แต่ความตื่นเต้นและคำพูดที่ให้พูดอีกรอบหนึ่งของซ่งฉงปิง ทำให้เหล่าคนรู้สึกงงและกังวลใจ

ยาเม็ดพูดความจริงมีจุดบกพร่องตรงนี้แหละ มันสามารถถามคำถามที่ตรงๆ ฝ่ายตรงข้ามถึงจะสามารถให้คำตอบได้

คำพูดอย่าง'เจ้าพูดอะไร?พูดอีกรอบหนึ่งสิ' พวกเขาไม่รู้จะให้คำตอบอย่างไรดี

เยหลินเห็นว่าซ่งฉงปิงตื่นเต้นขนาดนี้ ก็วางมือไว้บนไหล่ของนาง และปลอบใจนาง"เจ้าใจเย็นๆก่อน ข้าถามให้"

เห็นได้ชัดว่า เยหลินรู้ว่าเหตุที่ซ่งฉงปิงตื่นเต้นเช่นนี้

ซ่งฉงปิงหันหน้ามองไปทางเยหลิน จากนั้นก็ส่ายหน้า"ข้าจะถามเอง"

เยหลินเห็นว่าซ่งฉงปิงเป็นเช่นนี้ ก็ไม่ได้บังคับ เพียงยืนอยู่ข้างๆซ่งฉงปิงอย่างเงียบๆ

ซ่งฉงปิงหายใจเข้าลึกๆ มองไปทางคนใช้ แล้วถึงถามว่า"สามีเจ้าเมืองของพวกเจ้าเป็นใคร?"

คนใช้ได้ยินเช่นนี้ ต่างส่ายหน้ากัน

"ข้าไม่รู้"

"ข้าก็ไม่รู้ รู้แต่ว่าเขาถูกเจ้าเมืองเก็บมาจากริมแม่น้ำเมื่อห้าปีที่แล้ว เจ้าเมืองเห็นว่าเขาหน้าตาหล่อ เลยให้เขาเป็นสามี"

มือของซ่งฉงปิงสั่นเล็กน้อย"แล้วเจ้าเมืองของพวกเจ้ากับสามีความสัมพันธ์ดีไหม?"

เก็บมาจากแม่น้ำเมื่อห้าปีที่แล้ว

สถานที่และเวลาล้วนสอดคล้องกัน

นางรู้สึกว่า ผู้ชายคนนั้นมีโอกาสสูงมากที่จะเป็นฉีเทียนเห้า

แต่ว่า

หากเขากลายเป็นสามีของคนอื่น......

ซ่งฉงปิงเหม่อลอยเล็กน้อย

นางเป็นคนที่ยอมรับไม่ได้ว่าคู่รักไปมีอะไรกับคนอื่น

ถึงแม้รู้ว่าฉีเทียนเห้ารักตัวเองมากๆ แถมยังสามารถเสียสละชีวิตเพื่อตัวเอง

แต่นางรู้สึกว่า นางก็ถือสาอยู่ดี

ตอนที่คิดอยู่เช่นนี้ ก็ได้ยินคนใช้คนหนึ่งพูดว่า"ร่างกายของสามีเจ้าเมืองไม่ค่อยดี ทุกๆระยะหนึ่งก็จะหมดสติครั้งหนึ่ง ทุกครั้งล้วนหมดสติเป็นหลายเดือนหรือครึ่งปี"

ซ่งฉงปิงฟังถึงที่นี่ก็อึ้งไปเลย

ทุกๆระยะหนึ่งก็จะหมดสติครั้งหนึ่ง แถมทุกครั้งล้วนหมดสติเป็นหลายเดือนหรือครึ่งปีด้วย?

อยู่ๆซ่งฉงปิงก็นึกถึงได้ว่า ช่วงที่เพิ่งถึงแคว้นซีหรง และความทรงจำของนางไม่ค่อยครบถ้วน ร่างกายของฉีเทียนเห้าเหมือนเกิดอะไรขึ้น

หรือว่าเป็นเพราะสิ่งนี้?

เวลานี้ ซ่งฉงปิงไม่สนแล้วว่าเขาจะนอกใจหรือไม่ เพียงแค่อยากจะเจอฉีเทียนเห้าเร็วๆ

ดังนั้นซ่งฉงปิงมองไปทางเยหลิน

ยังไงก็อยู่ด้วยกันห้าปีแล้ว

ถึงแม้ก่อนหน้านี้ซ่งฉงปิงยังไม่ได้ฟื้นคืนความทรงจำอย่างแท้จริง แต่ยังไงก็เป็นคนๆหนึ่ง เยหลินเลยมีความเข้าใจต่อซ่งฉงปิงในระดับหนึ่ง

ดังนั้นตอนที่ซ่งฉงปิงมองไปที่เขา ถึงแม้ไม่ได้พูดอะไรทั้งนั้น แต่เยหลินก็รู้ว่าซ่งฉงปิงหมายความว่าอย่างไร

ดังนั้นเยหลินพยักหน้าโดยตรง"พรุ่งนี้ข้าจะไปดูว่าเกิดอะไรขึ้น"

ซ่งฉงปิงได้ยินเช่นนี้ก็รู้สึกซาบซึ้งใจ

และในตอนนี้ ปารีย่าในจวนเจ้าเมืองก็โยนของทุกอย่างในห้องนอนทิ้งด้วยนิสัยที่แย่สุดๆ

สถานะของปารีย่าไม่ค่อยดี

ถึงแม้ผิวนางดำ แต่ก็ปกปิดความเหนื่อยล้าของนางไม่ได้

และสาเหตุที่ปารีย่าโมโหขนาดนี้ ก็เป็นเพราะว่าเมื่อคืนทั้งคืนนางล้วนฝันร้ายอยู่

นางฝันว่า พี่ชายของนาง และทาสที่ถูกนางฆ่าไปเหล่านั้น ล้วนกลายเป็นผีมาหานาง

ปารีย่าที่ไม่กลัวแม้กระทั่งฆ่าคน จะไปกลัวผีอย่างไรได้ล่ะ?

ปารีย่าไม่กลัวผีหรอก

แต่ผีในฝันเยอะเกินไป มีทุกรูปแบบ

ถึงแม้นางได้ฟันผีในฝันเหล่านั้น แต่พวกเขากลับปรากฏตัวซ้ำแล้วซ้ำเล่า ทรมานนางเพื่อจัดแก้แค้น

ภายใต้สถานการณ์แบบนี้ ถึงแม้นางมีจิตใจที่แข็งแรงขนาดไหน พอเป็นแบบนี้ทั้งคืน จิตใจก็ต้องพังทลาย

นี่ก็เป็นเหตุที่ทำไมวันนี้ปารีย่าถึงไม่ได้ไปหาพวกซ่งฉงปิงทั้งวัน

เดิมทีคิดอยู่ว่าเมื่อคืนนอนหลับไม่ดี ปารีย่าก็คิดจะนอนหลับพักผ่อนหลายครั้ง แต่พอหลับไปนางก็จะฝันร้าย ก็จะเจอผีเหล่านั้น