แม่หญิงปรุงยามือปราบกับลูกลิงทั้งสอง นิยาย บท 85

“แต่ว่าข้าจะมอบภาพตารางจุดฝังเข็มให้ท่านซุนไปศึกษาด้วยตนเอง” ลั่วเสี่ยวปิงพูดต่อจนเสร็จ

นางรู้แพทย์แผนจีน และก็ค่อนข้างดีด้วย

แต่ที่นางเชี่ยวชาญที่สุดคือเรื่องเภสัชกรรม ดังนั้นสำหรับแพทย์แผนจีน โดยเฉพาะการฝังเข็ม นางจะมีความรู้ทางวิชาการมากกว่าการลงมือปฏิบัติจริง ดังนั้นนางจึงคิดว่าตัวเองไม่มีความสามารถพอที่จะสอนคนอื่นได้

แต่ว่า ภาพตารางจุดฝังเข็มนางสามารถให้ได้

เมื่อท่านซุนได้ยินดังนั้น ดวงตาก็เป็นประกาย หน้าตาตื่นเต้น

“นี่ เจ้ามีภาพตารางจุดฝังเข็มด้วยรึ?” ได้ยินว่าคนเรามีจุดฝังเข็มบนร่างกายทั้งหมดแปดร้อยสามสิบจุด

แต่ที่เขารู้นั้นยังไม่ถึงร้อยเลย และภาพตารางจุดฝังเข็มนั้นได้หายไปพร้อมกับเทคนิคการฝังเข็มไปนานแล้ว

ลั่วเสี่ยวปิงส่ายหน้า “ข้าไม่มี”

ท่านซุนตกตะลึง ยังไม่ทันที่เขาจะหมดหวัง ลั่วเสี่ยวปิงก็พูดว่า “แต่ว่าข้าวาดขึ้นมาได้”

พูดถึงวาดภาพตารางจุดฝังเข็ม มันเป็นปมในวัยเด็กของนาง แม้ว่าไม่ได้สัมผัสมานาน แต่นางก็คุ้นเคยกับมัน

เมื่อได้ยินว่าลั่วเสี่ยวปิงสามารถวาดรูปได้ ท่านซุนตกใจจนไม่รู้ว่าจะพูดอะไร

แต่ก็ยังทำตามที่ลั่วเสี่ยวปิงขอคือเตรียมกระดาษกับขนห่าน

เนื่องจากพู่กันใหญ่เกินไป การทำเครื่องหมายที่จุดฝังเข็มอาจไม่ถูกต้อง ดังนั้นลั่วเสี่ยวปิงจึงตัดสินใจใช้พู่กันขนห่าน

อยู่ใต้การเฝ้ามองของท่านซุน ลั่วเสี่ยวปิงเริ่มร่างหุ่นจำลองคน บนกระดาษหนึ่งแผ่นมีหุ่นจำลองคนสองร่าง ร่างหนึ่งเป็นข้างหน้า ร่างหนึ่งเป็นข้างหลัง ลักษณะร่างกายของมนุษย์ในหุ่นวาดไว้อย่างชัดเจน

จากนั้นจุดจำนวนนับไม่ถ้วนก็ปรากฏขึ้นบนกระดาษ

ทุกครั้งที่ลงมือวาดลั่วเสี่ยวปิงก็วาดลงได้อย่างประณีต ราวกับว่าเคยวาดซ้ำๆมาแล้วนับกว่าพันครั้ง

แท้จริงแล้ว

ขั้นตอนกระบวนการทั้งหมดท่านซุนเพ่งดูอย่างไม่ละสายตา ดูลั่วเสี่ยวปิงไม่หยุดที่จะเขียนชื่อจุดแต่ละจุด เส้นลมปราณเริ่นและตูตลอดทั้งสองเส้นทั่วร่างกายก็ทำเครื่องหมายไว้อย่างชัดเจน

ข้างๆ ยังมีรูปวาดเล็กๆวาดไว้ เป็นรูปแสดงจุดเหรินหยิงใต้คาง จุดซ่างเหลียนเฉฺวียน จุดเหลียนเฉฺวียน หวี้เย่ในลิ้น ไห่เฉวียน จินจิน จุดที่เชื่อมโยงกับลมปราณอื่นระหว่างฟัน

รวมถึงจุดฝังเข็มอื่นบริเวณช่วงล่าง

ภาพตารางจุดฝังเข็มทุกจุดวาดไว้อย่างชัดเจน เข้าใจง่าย แม้แต่คนที่ไม่ใช่อาชีพนี้ดูแล้วก็ไม่มีอะไรที่จะดูไม่ออก

ภาพตารางจุดฝังเข็ม ลั่วเสี่ยวปิงใช้เวลาเพียงสองถ้วยชาในการวาด ทำให้ท่านซุนตกตะลึงจนอ้าปากค้าง

เมื่อลั่วเสี่ยวปิงวาดรูปจุดฝังเข็มเสร็จ ท่านซุนถือภาพวาดแผนผังจุดฝังเข็มไว้ในมือที่สั่นเทา

น้ำตาเอ่อล้นด้วยความตื่นเต้น

“เสี่ยวปิง เจ้า เจ้าเป็นผู้บุคคลที่สำคัญกับข้ามาก”ท่านซุนมองดูภาพวาดแผนผังจุดฝังเข็ม

เขาตื่นเต้นมากจนทำตัวไม่ถูก นอกจากขอบใจลั่วเสี่ยวปิงแล้วเขาก็รู้สึกขอบใจ

ลั่วเสี่ยวปิงไม่ได้คิดอะไรมาก พูดแค่ว่า “ท่านซุน วันนี้ข้ามาเพื่อมาขายโสม หลังจากขายโสมแล้วข้ายังมีเรื่องอื่นให้ทำอีก อยู่ที่นี่นานไม่ได้แล้ว”

เมื่อท่านซุนได้ยิน จึงยอมปล่อยภาพวาดแผนผังจุดฝังเข็มอย่างอาลัยอาวรณ์ “เจ้าพบโสมอีกแลัวรึ?” ลั่วเสี่ยวปิงจึงหยิบโสมที่เก็บมาจากสเพซ จัดวางไว้ข้างหน้าท่านซุน

เมื่อท่านซุนเห็นโสมนั้นก็ยิ่งตกตะลึง

โสมนี้ น่าจะมีค่ามากกว่าโสมก่อนๆ ทั้งห้าทรงหกร่างนี้ถือว่าเป็นตัวเลือกที่ยอดเยี่ยมที่สุด

โสมป่าหายาก มีบางแห่งอาจไม่สามารถผลิตได้หนึ่งหรือสองต้นต่อปี เสี่ยวปิงใช้เวลาไม่ถึงหนึ่งเดือนก็หาได้สองต้น ถือว่าเป็นคนที่มีโชคจริงๆ

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ ท่านซุนจึงตัดสินใจ

ท่านซุนให้เงิน ลั่วเสี่ยวปิงห้าร้อยสองตำลึงโดยไม่คิดอะไรเลย

ลั่วเสี่ยวปิงไม่ได้ปฏิเสธ ในเมื่อเป็นโสมที่ผลิตขึ้นโดยพื้นที่ของนางเองมีประสิทธิภาพมากกว่าโสมป่าในภูเขา ถือว่าคุ้มค่ากับราคานี้