แม่หญิงปรุงยามือปราบกับลูกลิงทั้งสอง นิยาย บท 98

ตอนวันต่อมา ในตอนที่เสียงไก่ขันดังขึ้น เด็กสองคนก็ลุกขึ้นจากที่นอน ออกไปทำท่าม้านั่งด้านนอกทันที

เด็กสองคนเห็นแม่ตัวเองกำลังหลับอยู่ ไม่อยากทำให้แม่ตื่น ดังนั้นจึงทำท่าอย่างระมัดระวัง

รอเด็กสองคนแอบย่องเดินออกไปจากห้องแล้ว ฉีเทียนเห้าก็ถึงลุกขึ้นจากเตียง

นั่งลงข้างเตียง ฉีเทียนเห้ามองไปยังใบหน้าที่อ่อนเพลียของลั่วเสี่ยวปิงที่นอนหลับอย่างไม่ค่อยสบายใจ แสงไฟสลัวไม่กระทบเขาเลยสักนิด

นั่งนิ่งๆอยู่สักพัก ฉีเทียนเห้าก็เดินไปข้างๆลั่วเสี่ยวปิง นั่งลงและกำลังจะส่งกำลังภายในให้ลั่วเสี่ยวปิง แต่ทันใดนั้นก็เหลือบไปเห็นเสื้อผ้าที่ยุ่งเหยิงเล็กน้อยของลั่วเสี่ยวปิง ภายใต้แสงไฟสลัวก็สามารถมองเห็นผิวหนังเนียนขาวได้อย่างชัดเจน……

เขาชะงักสีหน้าแข็งทื่อ

ต่อมา เหมือนด้านหลังกำลังมีคนไล่ตาม ฉีเทียนเห้ารีบหนีออกจากห้องนี้ไป

พอฉีเทียนเห้าออกไปแล้ว ลั่วเสี่ยวปิงก็ลืมตาขึ้นอย่างงัวเงีย แต่เพราะเหนื่อยเกินไป นางจึงหลับตาลงอีกครั้ง

ในตอนที่ตื่นขึ้นมาอีกครั้ง ฟ้าก็สว่างแล้ว ลั่วเสี่ยวปิงกลับยังรู้สึกเหนื่อยล้าไปทั้งตัว เหมือนเมื่อวานโดนคนซ้อมมาเลย

ไม่ได้รีบออกไป ลั่วเสี่ยวปิงใช้โอกาสที่ไม่มีใครอยู่ รีบแวบตัวเข้าไปในสเพซ เอาน้ำแร่วิญญาณมาดื่มเสร็จแล้ว ในที่สุดลั่วเสี่ยวปิงก็รู้สึกดีขึ้นมาเล็กน้อย

มองดูยาและพริกภายในสเพซ ลั่วเสี่ยวปิงครุ่นคิดแล้วก็ตัดสินใจเด็ดออกมาก่อน

ทำอยู่สักพักใหญ่ พอเด็กของทุกอย่างเสร็จหมดแล้ว ดินภายในสเพซน้ำแร่วิญญาณเยอะกว่าครั้งก่อนหนึ่งแปลง

ยิ่งปลูกยิ่งเยอะ ยิ่งเด็ดยิ่งกว้าง นี่ก็คือจุดเด่นของผืนดินภายในสเพซ

เอาของที่เด็ดมาทั้งหมดกองไว้ข้างๆ ไม่นานลั่วเสี่ยวปิงก็สาดเมล็ดพันธุ์ลงบนพื้นดินที่ว่างออกมา เช่นนี้ก็จะสามารถป้องกันไม่ให้สเพซเอาของที่นางเก็บมาไปเป็นเมล็ดพันธุ์แล้วปลูกลงไปอัตโนมัติ

พอทำทุกอย่างเสร็จแล้ว ลั่วเสี่ยวปิงก็เตรียมตัวออกจากห้อง ก่อนออกจากห้อง ลั่วเสี่ยวปิงหางตาเหลือบไปเห็นเห็ดที่อยู่ตรงมุม ก็กระตุกยิ้มขึ้นมา

ดูแล้วถุงเชื้อราที่นางทำจะได้ผลจริงด้วย

ในตอนที่ออกมาจากห้อง ก็เห็นฉีเทียนเห้ากำลังพาเด็กสองคนวิ่งเล่นอยู่ข้างนอก เด็กสองคนเหงื่อแตกพลั่กกันหมด เสื้อผ้าบนตัวก็เปียกไปด้วย

ลั่วเสี่ยวปิงก็รีบต้มน้ำ จากนั้นให้ฉีเทียนเห้าอาบน้ำให้เด็กสองคน ตัวเองก็ไปทำอาหารเช้า

พอกินอาหารเช้าเสร็จ ลั่วเสี่ยวปิงกำลังจะไปดูอาการของจางต้าหลาง ตอนนี้กลับเป็นคนของหมู่บ้านเฉินเจียมาทำงาน

ตาเฉินเห็นลั่วเสี่ยวปิงก็ตาเป็นประกายทันที

“แม่นางลั่ว บ้านใกล้จะสร้างเสร็จแล้ว เจ้าจะไปดูหน่อยไหมว่าดีหรือเปล่า?”

ตั้งแต่ที่เอาหน้าที่การสร้างบ้านให้ตาเฉินควบคุมดูแลทั้งหมด ลั่วเสี่ยวปิงก็เริ่มมีเวลาค่อยไปดูเป็นระยะ แต่ช่วงนี้ไม่ค่อยได้ไปเลย และไม่รู้ด้วยว่าบ้านตัวเองมีหน้าตาเป็นยังไงแล้วบ้าง ได้ยินตาเฉินพูดแบบนี้ ลั่วเสี่ยวปิงก็หวั่นไหวขึ้นมา

คิดว่าตอนนี้ยังเช้าอยู่ ไปเยี่ยมคนป่วยตอนเช้าก็คงไม่ดี จึงพยักหน้าตกลง

อานอานเล่อเล่อสองคนก็อยากรู้ว่าบ้านใหม่ของพวกเขาหน้าตาเป็นยังไงบ้าง ก่อนหน้านี้พวกเขาอยากไปดูมาก แต่ท่านแม่บอกว่าเด็กๆจะไปสถานที่ก่อสร้างได้ยังไง จนถึงวันนี้พวกเขายังไม่เคยได้ไปเลยสักครั้ง ดังนั้นจึงบ่นว่าอยากไปดูสักครั้ง

ตอนนี้ยังเช้าอยู่ ที่บ้านก็ยังไม่ได้เริ่มก่อสร้าง ลั่วเสี่ยวปิงก็ไม่มีเหตุผลที่จะปฏิเสธ

แต่สุดท้ายแล้ว ด้านหลังของแม่ลูกสามคนก็มีฉีเทียนเห้าตามมาด้วย

กำแพงตอนนี้ยังเป็นกำแพงอยู่ เพราะกำแพงส่วนใหญ่ต้องรื้อออก ดังนั้นตอนนี้ยังไม่ได้ใส่ประตูใหญ่ ทางเข้าก็เป็นแค่ช่องว่างเล็กๆที่สามารถเข้าไปได้ทีละคน

เข้าไปทางช่องว่างนั้น ด้านในกลับแปลกใหม่สะดุดตา

ทั้งบ้านสร้างแบบเรือนสี่ประสาน แต่กลับดูมีเอกลักษณ์มาก

ซ้ายขวาสองด้านมีสองห้องที่ใหญ่หนึ่งห้องเล็กอีกหนึ่งห้อง

ห้องใหญ่สามารถให้คนนอนได้ และห้องเล็ก ด้านหนึ่งเป็นห้องครัว อีกด้านก็คือห้องเก็บของ

และห้องหลักไม่ได้ออกแบบเหมือนห้องหลักหรือเรือนห้อยแบบบ้านทั่วไป แต่สร้างเป็นบ้านหลังใหญ่เลย เข้าไปทางประตูหลักของบ้านหลังใหญ่แล้ว ก็จะเห็นว่าด้านในเป็นบ้านแบบสี่ห้องหนึ่งห้องโถง

เพราะยังทำไม่เสร็จ ดังนั้นพื้นในบ้านยังไม่ได้ฉาบให้เรียบ ยังดูรกๆอยู่ แต่แม้จะเป็นเช่นนี้เด็กสองคนมองดูบ้านที่ไม่เคยเห็นที่ไหนสร้างแบบนี้มาก่อน นัยน์ตาก็เต็มไปด้วยความประหลาดใจ ขนาดฉีเทียนเห้ายังต้องเลิกคิ้วกับการออกแบบของบ้านหลังนี้

ด้านในของบ้านมีประตูหลัง สามารถเปิดแล้วเดินออกไปด้านนอกก็จะเจอกับห้องหลังเรือน

ห้องหลังเรือนมีสี่ห้อง หนึ่งในนั้นหนึ่งห้องว่าจะทำเป็นห้องเก็บฟืน ต่อมาคือห้องอาบน้ำ และอีกห้องจะทำเป็นห้องน้ำ ส่วนห้องสุดท้ายลั่วเสี่ยวปิงยังไม่ได้คิดไว้

ครั้งนี้ที่ตาเฉินเชิญลั่วเสี่ยวปิงมาดู หลักๆแล้วก็ว่าจะคุยเรื่องประตูของห้องน้ำ

เพราะลั่วเสี่ยวปิงบอกไว้ก่อนหน้านี้แล้วว่า ห้องน้ำจะต้องทำตามที่นางว่า แต่ห้องน้ำของทุกคนจะมีถังขนาดใหญ่ฝังไว้ใต้ดิน ด้านบนก็จะมีแผ่นไม้กระดานวางไว้ ตาเฉินไม่รู้ว่าจริงๆว่าห้องน้ำควรทำยังไง

ลั่วเสี่ยวปิงมองดูห้องน้ำที่ยังไม่ได้เริ่มทำ ก็อธิบายรายละเอียดที่ตัวเองคิดไว้ก่อนหน้านี้แล้วกับตาเฉิน

ถึงแม้ลั่วเสี่ยวปิงจะรู้หลักการของโถส้วม แต่อยากจะทำออกมาในยุคนี้ถือว่ายากมาก และห้องน้ำที่นี่นางก็ไม่ค่อยชินด้วย ดังนั้นนางเลยว่าจะใช้ห้องน้ำแบบวิธีการราดน้ำ

ก็คือขุดทางระบายในห้องน้ำเป็นทรงขวาง จากนั้นก็ขุดทางระบายยาวหน่อย ลากยาวไปถึงด้านนอกบ้าน แล้วขุดหลุมอุจราระ จากนั้นก็ทำการกันน้ำ

ในห้องน้ำเตรียมถังน้ำเอาไว้ตลอด ใช้เสร็จแล้วก็ตักน้ำล้างเอง แบบนี้ก็จะได้สะอาดหน่อย

พอลั่วเสี่ยวปิงอธิบายความคิดของตัวเองออกไป ตาเฉินก็ชะงักอึ้ง ต่อมาใบหน้าของเขาก็เต็มไปด้วยความประหลาดใจ

“ทำไมข้าถึงคิดห้องน้ำแบบนี้ไม่ออกกันนะ?”

ถึงแม้ลั่วเสี่ยวปิงจะอธิบายอย่างง่ายดาย แต่ก็ไม่เคยมีใครคิดวิธีง่ายๆนี้ได้เลย

และเพราะเหตุนี้เอง ดังนั้นทุกหมู่บ้านจึงมีตัวอย่างคนเหยียบแผ่นไม้กระดานหักแล้วตกลงไปในหลุมอุจจาระ

ตาเฉินผู้ซื่อตรงก็คิดธุรกิจในนี้ได้ จึงเสนอแนะว่าขอซื้อวิธีการสร้างห้องน้ำของลั่วเสี่ยวปิง

ตอนแรกลั่วเสี่ยวปิงบอกวิธีนี้ออกไปได้คิดที่จะขายเลย แต่ถ้าตาเฉินช่วยตัวเองทำ ต่อไปจะทำให้คนอื่น นางก็ไม่มีทางรู้ได้เลย

แต่ตาเฉินกลับพูดว่าจะขอซื้อวิธีการนี้กับนางต่อหน้า ทำให้นางรู้สึกว่าตาเฉินเป็นคนซื่อตรงดี จึงเก็บเงินแค่หนึ่งตำลึงเท่านั้น

เพราะยังไงวิธีการทำห้องน้ำแบบนี้ก็ง่ายมาก ไม่กี่ครั้งก็มีคนทำเป็นแล้วล่ะ ถ้านางเก็บเยอะเกินกลัวว่าตาเฉินจะเสียเปรียบ

ตาเฉินชอบมาก ควักเงินจ่ายให้ลั่วเสี่ยวปิงทันที

ห้องหลังเรือนด้านข้างยังมีกำแพงและที่นั่นก็มีประตูหนึ่งบานด้วย เป็นประตูที่ทะลุผ่านด้านนอก เดินจากทางนี้ก็จะถึงโรงงานด้านหลังทันที ลั่วเสี่ยวปิงไม่ได้ไปดู แต่อธิบายกับตาเฉินว่าห้องอาบน้ำต้องทำยังไงบ้างและประตูต้องเปิดยังไง

พออธิบายเสร็จหมดแล้ว พระอาทิตย์ก็ขึ้นสูงแล้วด้วย ลั่วเสี่ยวปิงไม่ได้อยู่ที่นี่ต่อ แต่เตรียมตัวไปที่บ้านตระกูลจาง

แต่ก่อนจะไป อานอานเล่อเล่ออยากไปดูอาการของจางต้าหลางก่อน ลั่วเสี่ยวปิงจึงมองไปที่ฉีเทียนเห้า

ตอนแรกลั่วเสี่ยวปิงอยากให้ฉีเทียนเห้าช่วยดูแลที่บ้านหน่อย แต่ฉีเทียนเห้ากลับพูดขึ้นว่า “ข้าก็จะไปด้วย”

ลั่วเสี่ยวปิง: “……”

สุดท้ายไม่มีทางเลือก ลั่วเสี่ยวปิงจึงต้องพาฉีเทียนเห้าไปด้วย และเคยมีกรณีที่บ้านกระท่อมถูกขโมยขึ้นบ้าน ดังนั้นลั่วเสี่ยวปิงจึงฝากให้ผู้น้อยของคนหมู่บ้านเฉินเจียช่วยสอดส่องดูแลที่บ้านกระท่อมหน่อย จากนั้นก็พาฉีเทียนเห้ากับอานอานเล่อเล่อเดินไปที่บ้านตระกูลจาง

เดินไปทั้งบ้านขนาดนี้ เหมือนไปเยี่ยมญาติยังไงยังงั้น

แต่ไม่ไกลมากยังไม่ถึงหน้าบ้านตระกูลจาง กลับเห็นมีคนล้อมประตูหน้าบ้านของตระกูลจางไว้แน่น เห็นได้ชัดว่าตระกูลจางกำลังมีเรื่องอยู่