แพทย์หญิงเคียงบัลลังก์ นิยาย บท 18

 ตอนที่ 18 กล้าทำกล้ารับ ใยต้องแก้ต่าง

 “เมื่อเช้าข้ายังเห็นแขวนอยู่ดี ๆ พริบตาก็ถูกทำลายเสียแล้ว หากไม่ใช่เจ้า งั้นช่วยบอกซิว่านี่มันเกิดอะไรขึ้น?”

เจียงเว่ยหว่านพิจารณาภาพเขียนอย่างรอบคอบ ก็อดนึกขำในใจไม่ได้ มีคนบอกว่าผู้หญิงที่ถูกความรักบังตาสติปัญญาจะกลายเป็นศูนย์ นี่ผู้ชายก็พลอยเป็นไปด้วยหรือ?

ลูกเล่นที่ต่ำชั้นเช่นนี้ เขายังหลงเชื่อได้ นั่นแสดงว่าคงจะรักมาก จึงไม่เคลือบแคลงใด ๆ ต่อคำพูดของหลี่เยียนเอ๋อร์เลย

เจียงเว่ยหว่านเม้มริมฝีปาก ปรากฏรอยยิ้มหยันเล็กน้อย “ท่านอ๋องฉิน เพียงคำพูดฝ่ายเดียวของนาง ท่านก็สรุปว่าข้าเป็นคนทำลายภาพเขียน มิเป็นเรื่องน่าขำหรอกหรือ?”

คิ้วงามของหลี่เยียนเอ๋อร์ขมวดเข้า กล่าวเสียงอ่อนว่า “พระชายา ถ้าไม่ใช่ท่านก็จงแสดงหลักฐานมา หม่อมฉันก็หวังว่าท่านจะถูกใส่ร้าย แต่วันนี้นอกจากท่านกับหมิงเอ๋อร์แล้ว ไม่มีใครไปห้องตำราอีก ท่านอ๋องมาซักถาม หม่อมฉันก็ได้แต่ทูลตามความจริง”

เจียงเว่ยหว่านเริ่มจะโกรธขึ้นมา ภาพนี้ถูกทำลายได้อย่างไร หลี่เยียนเอ๋อร์น่าจะรู้แก่ใจดี นี่แสดงว่าจงใจป้ายสีนางชัด ๆ

แลไปทางเซียงจิ้งเป่ยยังคงจ้องมองด้วยความโกรธ หากสายตาสามารถฆ่าคนได้ นางคงถูกพิฆาตไปนับหมื่นหนแล้วกระมัง

หลี่เยียนเอ๋อร์เห็นเจียงเว่ยหว่านนิ่งเงียบไป ก็นึกว่าตนเป็นฝ่ายชนะ จึงรีบฉวยโอกาสซ้ำเติม “พระชายา ภาพเขียนของพระชายาเดิมเสียไปแล้ว เกิดวันหลังท่านอ๋องทรงคิดถึงท่านแม่ แล้วจะทำอย่างไรดี!”

หญิงผู้นี้เข้าใจยุยงนัก และรู้ถึงจุดอ่อนของเซียวจิ้งเป่ย

ใบหน้าหล่อเหลาของเซียวจิ้งเป่ยกระตุกเล็กน้อย เนื้อตัวสั่นเทา เห็นชัดว่าโทสะแรงกล้า เขากำมือแน่น พยายามสะกดกลั้นอารมณ์เดือดดาล กล่าวเสียงต่ำว่า “เจียงเว่ยหว่าน กล้าทำก็กล้ารับ ใยต้องแก้ตัวอีก”

เจียงเว่ยหว่านก็โมโหอยู่ไม่น้อย เซียวจิ้งเป่ยถูกหว่านเสน่ห์อะไรเข้าหนอ ถึงได้เชื่อฟังหลี่เยียนเอ๋อร์ไปซะหมด

เจียงเว่ยหว่านสะบัดแขนเสื้อ กล่าวตอบอย่างเย็นชาว่า “ท่านอ๋องเชื่อฟังคำยุยงของหญิงอื่น มาให้ร้ายภรรยาตัวเอง แสดงว่าเห็นคนนอกดีกว่าคนในอย่างงั้นหรือ?”

นางกำลังเตือนสติเขา เรื่องสัญญา!

“เพ้อเจ้ออะไรกัน?” เซียวจิ้งเป่ยสะบัดแขนเสื้อ ใบหน้าหล่อเหลาดูซีดลง กล่าวเสียงเย็นชาว่า “ถ้าไม่ใช่เจ้า แล้วภาพเขียนจะทำลายตัวเองได้หรือ?”

น้ำเสียงเขาสูงขึ้นกว่าเดิมหลายเท่า

“หมิงเอ๋อร์รู้ว่าภาพนี้สำคัญต่อข้าแค่ไหน นางจะไม่มีวันทำลาย ส่วนเยียนเอ๋อร์ นางไม่ได้เข้าไปในห้องตำรา วันนี้จึงมีเพียงเจ้ากับหมิงเอ๋อร์เท่านั้น หากไม่ใช่เจ้า งั้นบอกซิว่ามันเกิดอะไรขึ้น?”