แพทย์หญิงเคียงบัลลังก์ นิยาย บท 19

 ตอนที่ 19 นังเด็กบ้านนอก

 เจียงเว่ยหว่านหรี่ตาเล็กน้อย มองดูชายหนุ่มซึ่งเกรี้ยวกราดอยู่เบื้องหน้า ด้วยความรู้สึกที่ยากจะบรรยาย สิ่งที่เซียวจิ้งเป่ยเคยรับปากไว้ได้ลืมเลือนไปหมดสิ้นแล้ว

นางแอบยิ้มหยันในใจ ตอบโต้ด้วยน้ำเสียงที่แข็งยิ่งกว่า “ท่านอ๋อง ข้าพูดผิดตรงไหนกัน นางเป็นแค่คนนอกมีสิทธิ์อะไรมาวิจารณ์ข้า?”

ใบหน้างดงามของหลี่เยียนเอ๋อร์เต็มไปด้วยความน้อยใจ พร้อมน้ำตาคลอเบ้า

“ท่านอ๋อง พระชายาโกรธแล้วยังพาลอีก”

เรื่องภาพเขียนของชายาเดิมถูกทำลาย เซียวจิ้งเป่ยก็โกรธเคืองมากแล้ว ซ้ำตอนนี้เขายังบาดเจ็บอยู่ ร่างกายเริ่มจะทนไม่ไหว บวกกับอารมณ์โกรธจึงยิ่งเจ็บปวดไปทั้งตัว

ยิ่งมองดูหญิงผู้นี้ที่ปากคอเราะร้าย ท่าทางยโสโอหัง ถึงนางจะไม่ได้ทำอะไร ท่าทีก็ควรอ่อนลงบ้าง และอธิบายเรื่องราวให้รู้

กลับกลายเป็นยิ่งว่าเหมือนยิ่งยุ จนทำให้เขาแทบจะเหลือทน

ตอนนี้ในใจเขามีเพียงความคิดเดียว ก็คือหญิงผู้นี้หยิ่งจองหองนัก โกรธจนพาลไปถึงคนอื่น

อีกทั้งหลายปีนี้ภาพเขียนก็ไม่เคยถูกใครแตะต้อง พอเจียงเว่ยหว่านเข้าจวนมา ภาพก็เสียหายทันที หากไม่ใช่นางแล้ว เขาก็นึกไม่ออกว่าใครจะมีเรื่องบาดหมางกับตน

เขาสูญเสียมารดาตั้งแต่อายุยังน้อย อาศัยเพียงภาพเขียนที่จะรำลึกถึงใบหน้าของท่านแม่

และตอนนี้ภาพเขียนหนึ่งเดียวก็ถูกทำลายไปสิ้น

เขาไม่อาจรับได้จริง ๆ และไม่อาจอยู่เฉยด้วย

ยิ่งนึกถึงท่าทีของเจียงเว่ยหว่าน เซียวจิ้งเป่ยก็ยิ่งเดือดดาลเหลือจะกล่าว เขาพยายามระงับความโกรธในใจ กล่าวเสียงเย็นว่า “เด็ก ๆ นำพระชายาไปมัดไว้ และโบยตียี่สิบครั้ง”

สิ้นเสียงลง ดวงตาของเจียงเว่ยหว่านก็เต็มไปด้วยความโกรธ มือเรียวยาวกำหมัดแน่น โทสะคุกรุ่นจนยากจะระบาย นางคิดว่าเป็นไงก็เป็นกัน จึงหันไปทางท่านอ๋องและกล่าวว่า “เซียวจิ้งเป่ย จะมากไปแล้วนะท่านเชื่อฟังคำใส่ไคล้ของหลี่เยียนเอ๋อร์ จนมาลงโทษข้างั้นหรือ?”

ใบหน้าเซียวจิ้งเป่ยกระตุกเล็กน้อย และกล่าวว่า “จวนอ๋องของข้าอยู่สงบมาโดยตลอด แต่พอเจ้ามาก็วุ่นวายไม่หยุด ไม่เรื่องโน้นก็เรื่องนี้ หากไม่เพราะเจ้าก่อเหตุ ไหนเลยจะมีเรื่องยุ่ง ๆ ถึงเพียงนี้?”

ใบหน้าของพวกหลี่เยียนเอ๋อร์ฉายแววพึงพอใจ นึกถึงว่าเจียงเว่ยหว่านจะถูกโบย ก็ให้รู้สึกสะใจนัก เพียงแต่ชั่วพริบตา แต่ละคนก็เผยท่าทีเห็นอกเห็นใจออกมาแทน