เหออี้จือเหมือนราวกับเป็นบ้าไปแล้ว นั่งลงบนพื้นแล้วหัวเราะออกมา แม้แต่เสื้อผ้าก็ไม่สวม เปลี่ยนจากคนโง่กลายเป็นบ้าไป
เหยาอิ๋งอิ๋งสลบไป นอนขาวโพลนอยู่บนพื้น
“เฮ่อเฮ่อ ชายหญิงสารเลว! จิตใจชั่วร้าย!”
ชาวบ้านเหล่านั้นที่พุ่งเข้ามา หญิงสาวต่างก็พากันถอนหายใจ ปิดตาไว้อย่างไม่กล้ามอง ต่อให้จะมอง ก็มองผ่านรอยแยกตรงนิ้วมือ
ชายหนุ่มแต่ละคนต่างก็ดวงตาเป็นประกาย เพราะอย่างไรแล้วหญิงงามอย่างเหยาอิ๋งอิ๋ง จะเปิดเผยออกมาต่อหน้าพวกเขาโดยที่ไม่ปกปิดใด มันยากยิ่งนัก! หากว่าตอนนี้ไม่มองให้มากเสียหน่อย ต่อไปก็คงจะไม่มีโอกาสแล้ว
“นี่ใครกัน?”
“เหมือนว่าจะเป็นเหยาอิ๋งอิ๋ง!”
“เหยาอิ๋งอิ๋งคนไหนกัน?”
“ยังจะเป็นใครได้อีกเล่า! แน่นอนว่าย่อมต้องเป็นบุตรสาวของเลขาธิการเหยา ไม่กี่วันมานี้เพิ่งได้รับเลือกให้เป็นชายารองของรัชทายาท”
“อัยหย๋า ข้าไป!” รอบๆ เกิดเสียงดังระงมขึ้นมา
“คุณหนู! ฮือฮือ คุณหนู!” แม่นมอูส่งเสียงกรีดร้องแหลมดังแล้วกระโจนเข้าไป ถอดเสื้อคลุมของตนเอง สวมให้บนกายของเหยาอิ๋งอิ๋ง ก่อนจะคำรามใส่คนที่อยู่รอบๆ “ทั้งหมดไสหัวไป ไสหัวไปนะ!”
“เฮ่อเฮ่อ…” ชาวบ้านเหล่านั้นที่คอยดูเรื่องสนุกอยู่ไม่คิดว่ามันเป็นเรื่องใหญ่อะไร เมื่อถูกนางคำรามเข้าใส่ก็เพียงแค่ถอยหลังออกไปก้าวหนึ่ง แล้วยังคงชี้ไปยังเหยาอิ๋งอิ๋งและเหออี้จือ “กล้าทำเช่นนี้แล้ว ยังจะกลัวคนมองอีก! ฮาฮาฮา!”
“พวกแกคนชั้นต่ำ!” แม่นมอูคำรามออกมาอย่างบ้าคลั่ง “นี่เป็นถึงพระชายารองของรัชทายาทเชียว! พวกแกกล้ามอง คอยดูว่าราชวงศ์จะจับพวกเจ้าทั้งหมดไปตัดหัวเสีย! เก้าชั่วโคตร! ! !”
“เห้…” กลุ่มคนต่างก็พากันตกใจจนต้องก้าวถอยหลังไป จากนั้นก็มีคนหัวเราะดังออกมา “ยังจะเป็นชายารองของรัชทายาทอะไรได้อีก! ฮาฮาฮา มามีความสัมพันธ์กับผู้ชายคนอื่นตรงนี้ ต่อให้จะถูกสังหารเก้าชั่วโคตรจริงก็คงจะสังหารตระกูลของพวกเจ้าเอง”
“พวกเจ้า เจ้ากลุ่มคนชั้นต่ำ…” สีหน้าแม่นมอูซีดขาว อับอายเสียจนแทบจะตายไปเสียตรงนี้
“หย๋า ใช่รัชทายาทหรือไม่กัน!” จู่ๆ ก็มีคนร้องตะโกนออกมาด้วยความตื่นตกใจ
สายตาของทุกคนถึงได้เลื่อนออกจากร่างกายขาวผ่องของเหยาอิ๋งอิ๋ง ตกลงไปที่เจิ้งมั่วอี๋
เจิ้งมั่วอี๋เดิมทีคิดที่จะออกไป ไม่คิดเลยว่า ตนเองจะถูกพบเข้าได้ ใบหน้าหล่อเหลาก็ยิ่งดำมืดมากยิ่งขึ้น
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แพทย์หญิงข้ามภพ