แพทย์หญิงข้ามภพ นิยาย บท 314

เหยาชิงหลีไม่จำเป็นต้องมองด้วยซ้ำ แค่กลิ่นหอม ๆ ของดอกบัวที่ลอยมาแตะจมูก ก็รู้ได้ทันทีว่าเป็นมู่เหลียนโยว

เสียงดัง “ปึง ปึง” อีกสองสามที

เหยาชิงหลีรู้สึกเพียงว่าร่างกายกลิ้งไปมา และร่างทั้งร่างก็ถูกเขากดทับลงมาจนนอนแผ่อยู่บนรถม้า

ท้ายทอยถูกกระแทกแต่กลับไม่รู้สึกเจ็บแม้แต่น้อย เพราะว่าฝ่ามือใหญ่ ๆ ของเขากำลังวางรองที่ด้านหลังศีรษะของนาง

เหยาชิงหลีที่กำลังจะคิดจะอ้าปากด่า อยู่ ๆ หัวใจก็เต้นตึกตักขึ้นมาเล็กน้อย ความอบอุ่นจากท้ายทอยแผ่ออกมาจนทำให้ความโกรธทั้งหมดของนางจุกอยู่ที่อก

เมื่อเงยหน้าขึ้นมาไปก็สบตาเข้ากับสายตาหงส์ที่งดงามคู่นั้นของเขากำลังจ้องมองมาที่นางอย่างเย็นชา

ความโกรธในอกของเหยาชิงหลีก็แปรเปลี่ยนเป็นการเค้นรอยยิ้มเยาะเย้ยออกมา “ทำไม จะคิดบัญชีด้วยงั้นหรือ?”

เมื่อรอยยิ้มที่เย็นชาของนางสะท้อนเข้ามาในสายตาของเขา ริมฝีปากแดง ๆ ของมู่เหลียนโยวก็ยกขึ้น “คิดบัญชี? อืม ซื่อจื่ออย่างข้าก็อยากจะคิดบัญชีกับเจ้าจริง ๆ จัง ๆ เสียหน่อยเหมือนกัน”

“นั่นเป็นเพราะท่านที่อวดฉลาดเอง ข้าไม่ได้บอกให้ท่านมาช่วยสักหน่อย! ข้ามีความคิดของข้าเอง ท่านเสนอหน้าออกไปเองท่านจะมาโทษใครได้!” เหยาชิงหลีหัวเราะเยาะเย้ยและหายใจเข้าลึก ๆ “ไสหัวออกไป!”

เมื่อถูกเขาทับอยู่ เหยาชิงหลีจึงรู้สึกอึดอัดอย่างมาก และอากาศในรถม้าก็ยังเบาบางอีก ทำให้เกือบจะหายใจไม่ออกอยู่แล้ว

“เจ้ามีความคิดของเจ้าเองงั้นหรือ? ข้าเห็นเจ้าร้อนใจจนจิกอุ้งมือแน่นขนาดนั้น” มู่เหลียนโยวหัวเราะเยาะ

เหยาชิงหลีโกรธเป็นฟืนเป็นไฟขึ้นมา “ข้าจิกอุ้งมือของข้า...ไม่ใช่สิ เป็นมือต่างหาก เกี่ยวอะไรกับท่านด้วย?”

“เกี่ยวสิโว้ย!”

“แม่เจ้า ท่านกล้าสบถใส่ข้าด้วย!”

มู่เหลียนโยว “...”

พอเงียบไปครู่หนึ่ง มู่เหลียนโยวก็หัวเราะออกมาเบา ๆ และมือที่ดันตัวเอาไว้ที่ข้าง ๆ ตัวนางทั้งสองข้างก็หมดแรงแล้วร่างทั้งร่างก็กดทับลงมา จนแก้มมาอยู่ที่ข้างหูนางและก็หัวเราะจนลืมตัว

“มู่เหลียนโยว!”

ตัวแนบชิดติดกัน ลมหายใจอุ่น ๆ ของเข้าพ่นอยู่ที่ข้างหู จนทำให้ร่างกายของนางสั่นสะท้านขึ้นมาทันที จากนั้นก็รู้สึกอายและโกรธอย่างมาก

ครั้งก่อนก็จูบ ตอนนี้ยังจะมากอดอย่างแนบชิดอีก...

เขาเห็นนางเป็นอะไรกันแน่?

แม้ว่านางจะไม่ใช่คนในยุคโบราณ แต่เขาเป็น!

ผู้หญิงดี ๆ ที่ไหน จะให้กอดให้หอมได้ตามอำเภอใจ!

และก็ไม่เคยเห็นเขากอดองค์หญิงฝูเอ๋อร์หรือผู้หญิงคนอื่น แต่เขากลับเสียมารยาทแต่กับนาง!

หรือเพราะว่านางสูญเสียความบริสุทธิ์ไปแล้ว ดังนั้นในสายตาของเขา นางคงเป็นคนง่าย ๆ สามารถสัมผัสแกล้งเล่นได้ตามใจชอบ ไม่ต้องเคารพนางแม้แต่นิดเดียว!

เหยาชิงหลียิ่งคิดก็ยิ่งโกรธ ดวงตาเปล่งประกายถึงความโกรธเหมือนดั่งน้ำค้างที่แข็งตัว “ไสหัวไป!”

ทันทีที่สะบัดมือออกมา เข็มเงินก็ปรากฏขึ้นมาบนฝ่ามือของนางและก็พุ่งเป้าเข้าไปที่หลังของเขาอย่างรวดเร็ว