แพทย์หญิงข้ามภพ นิยาย บท 359

“ชิงหลี!” อวี๋อ๋อง เหมยไทเฮาและคนอื่นๆ ตะโกนขึ้นพร้อมกันด้วยความตกตะลึง

อวี๋อ๋องรีบเดินออกไปจากที่นั่งและตรงไปหานางทันที

แม้แต่มู่เหลียนโยวยังรีบตรงเข้าไปประคองตัวนางขึ้นมาเช่นกัน “ชิงหลี?”

“อื้อ… แค่กๆ ๆ” เหยาชิงหลีลุกขึ้นพร้อมกับใบหน้ากระดำกระด่าง ก่อนจะยกแขนเสื้อเช็ดมันอย่างช้าๆ

“เยี่ยฟ่านเซิง นี่มันเกิดอะไรขึ้น” มู่เหลียนโยวหันไปมองเยี่ยฟ่านเซิงอย่างเย็นชา

เพราะก่อนที่ยาลูกกลอนจะระเบิด เขาเห็นเยี่ยฟ่านเซิงโยนแก้วออกไปราวกับรู้อยู่แล้วว่ายาลูกกลอนเหล่านั้นต้องระเบิดเช่นนี้

“ยาสร้างเนื้อไม่อาจกลั่นยามกลางวันได้” เยี่ยฟ่านเซิงขมวดคิ้วเล็กน้อย “ต้องนำออกจากเตาในยามกลางคืนและปิดผนึกเป็นเวลาสามวันก่อนจะเจอแสงได้”

นี่มันบ้าอะไรกัน! ระเบิดเพราะเจอแสงเนี่ยนะ เหยาชิงหลีโกรธมากจนเริ่มสาปแช่งในใจ

“แล้วทำไมเจ้าถึงคิดใบสั่งยานี้ขึ้นมาเล่า” อวี๋อ๋องเดินไปถึงตัวเหยาชิงหลี เมื่อเห็นว่านางไม่เป็นอะไรจึงถอนหายใจด้วยความโล่งอก ก่อนจะหันไปถามกับผู้อาวุโสจูอีกครั้ง

“เพราะใบสั่งยานี้เป็นบททดสอบที่แม่นยำที่สุดสำหรับผู้เข้าแข่งขันในรอบหลายพันปีที่ผ่านมาพ่ะย่ะค่ะ” ผู้อาวุโสจูตอบอย่างไร้หนทาง “นอกจากนี้นับตั้งแต่จัดงานชุมนุมหมอสวรรค์จนถึงทุกวันนี้ การกลั่นยาเป็นผงนั้นถือเป็นปาฏิหาริย์มากแล้ว ไม่มีผู้ใดสามารถกลั่นออกมาเป็นเม็ดยาได้! นั่นคือเหตุผลที่กระหม่อมเลือกใบสั่งยานี้”

“เช่นนั้นหมายความว่าเพลานี้…” คิ้วของอวี๋อ๋องค่อยๆ ขมวดกันเป็นปม

“ชิงหลีเป็นผู้ชนะแล้วหรือ” ฉินอิงสยงตะโกนจากข้างล่างอย่างตื่นเต้น “ชิงหลีกลั่นยาเป็นเม็ด! แต่ฮั่วหรูเฟิงกลั่นออกมาเป็นผงเท่านั้น”

หมิงซุ่นตี้พระพักตร์แดงก่ำด้วยความยินดีทันทีที่ได้ยินดังนั้น

“ช้าก่อน!” เสียงเจือความเย้ยหยันดังขึ้น ลั่วซินเม่ยค่อยๆ เดินก้าวย่างมาอย่างเชื่องช้า “ยาระเบิดไปหมดแล้ว จะรู้ได้อย่างไรว่ามันคือยาสร้างเนื้อน่ะ”