แพทย์หญิงข้ามภพ นิยาย บท 384

“ฮ่าๆๆ ข้อที่สองเริ่ม” เจ้าของร้านเห็นคนเยาว์กับคนแก่กำลังเถียงกันก็อดหัวเราะไม่ได้

เสี่ยวเอ้อร์ยกถาดอาหารเข้ามา

อาหารสองจานเป็นแบบผัด มองเผินๆ หน้าตาคล้ายกัน แต่หากมองแบบละเอียดจะเห็นว่าเนื้อที่ใช้ไม่เหมือนกัน

เหยาชิงหลีกินไปหนึ่งคำ “ขั้นแรกให้นำอกแพะและอกเป็ดไปทอดในน้ำมัน จากนั้นใส่พริกเขียว พริกแดง ซีอิ๊ว น้ำมันงา และน้ำมะเขือเทศแทนน้ำส้มสายชู ผัดให้เข้ากัน และทำให้ข้นด้วยน้ำแกงสีทอง”

“สุดยอด! ว่าแล้วว่าแม่นางต้องทายได้” เจ้าของร้านชื่นชม “ผู้เฒ่าหยวน ตาเจ้าแล้ว”

“ง่ายจะตาย” ผู้เฒ่าหยวนเอ่ย “ตับกวาง ไตลา ต้มแล้วนำไปทอด ใส่ขึ้นฉ่าย ซอสที่ใช้ก็เหมือนกับของแม่นางคนนี้”

“ไม่นึกเลยว่าลิ้นของผู้เฒ่าหยวนจะดีเช่นนี้ ดูถูกเจ้าเกินไปแล้ว” เจ้าของร้านยกยิ้ม “ซ้ำยังทายถูกอีกด้วย แต่ว่าด่านสุดท้ายยากมาก”

เขาปรบมือ เสี่ยวเอ้อร์ก็ยกน้ำแกงเข้ามา

“นี่คือน้ำแกงสูตรลับของหอเฟิ่งหวง ครั้งนี้ไม่ต้องทายเครื่องเทศและวิธีการทำ แต่ให้ทายส่วนผสมเก้าอย่างให้ถูกต้อง

เสี่ยวเอ้อร์ตักน้ำแกงให้ทั้งสองคน

ผู้เฒ่าหยวนตักเข้าปากก่อนจะเอ่ย “กระดูกขาวัว”

“กระดูกไก่” เหยาชิงหลีเอ่ยออกมาอย่างไม่ลังเล

“หางกวาง”

“โสมป่า”

“ตีนเป็ด”

“มีกลิ่นอาหารทะเล ปลาดาว” เหยาชิงหลีดมกลิ่น

ผู้เฒ่าหยวนดมกลิ่นแล้วตักเข้าปากอีกช้อน ลิ้มรสพักใหญ่ก่อนจะเอ่ย “กุ้ง มันกุ้ง”

“อะไร ท่านผู้เฒ่าทายไม่ออกแล้วหรือ?” เหยาชิงหลียิ้ม “เนื้อเต่าทะเล”

ผู้เฒ่าหยวนโมโหจนลุกขึ้นมา “นังหนูนี่ คิดจะบีบข้าหรือไง”

“ผู้เฒ่าหยวน อย่าอิดออดสิ” เจ้าของร้านเอ่ย

ผู้คนรอบๆ ส่งเสียงร้อง “ดูท่าแผนการกินฟรีของผู้เฒ่าหยวนจะจบลงเสียแล้ว แต่ว่าวันนี้ก็ได้กินไปหลายอย่าง ถือว่าคุ้มค่า”