แพทย์หญิงข้ามภพ นิยาย บท 386

“แต่ว่าวันมะรืนถึงจะไป พรุ่งนี้พวกเรามากินอีกรอบได้หรือไม่” ฉินอิงสยงนึกถึงหมูตงพัวของหอเฟิ่งหวง น้ำลายกำลังจะไหลแล้ว

“ข้าไม่ไปแล้ว”

“ทำไมล่ะ”

“คือว่า…” ซั่งกวนเยียนหน้าแดง ลูบเอวของตัวเอง รู้สึกไม่ค่อยดีนัก “เหมือนอ้วนขึ้นนิดหน่อย กินอีกไม่ได้แล้ว ชิงหลีเจ้ามีหรือไม่”

“ไม่มี” เหยาชิงหลีส่ายหน้า “เร่งเดินทางกันจนเหนื่อย กว่าครึ่งเดือนมานี้ข้าผอมไปตั้งสี่ห้าจิน ได้โอกาสชดเชยพอดี”

ซั่งกวนเยียนทำหน้าอิจฉา

ทั้งสามกลับถึงที่พัก ก็เริ่มเก็บข้าวของ

วันถัดมา ข้าวของถูกเก็บเรียบร้อยแล้ว พรุ่งนี้เช้าหิ้วไปได้เลย

ใกล้เที่ยง ทั้งสองก็วิ่งออกไปข้างนอกทันที

เพิ่งเดินมาถึงหอเฟิ่งหวง เหยาชิงหลีก็ตกตะลึง

เห็นผู้เฒ่าหยวนกำลังนั่งกินหมูตงพัวคำใหญ่อยู่ตรงมุม “อร่อย อร่อยมากเลย นอกจากหมูตงพัว ยังมีขาหมูตุ๋นซีอิ๊ว! หนังไก่ม้วนหม้อดิน…เจ้าของร้าน อาหารของร้านเจ้าอร่อยสุดในเมืองเทียนอีเลย!”

“แหะแหะ…ชมเกินไปแล้ว!” อีกด้านหนึ่ง เจ้าของร้านที่ถูกฝูงชนล้อมจนแน่นเอี้ยดกำลังยุ่งกับการเก็บเงิน ยื่นคอออกมาตอบด้วยรอยยิ้ม

“เกิดอะไรขึ้นเนี่ย” เหยาชิงหลีโมโหจนหน้าเขียว พลันเดินไปตรงหน้าผู้เฒ่าหยวน

ผู้เฒ่าหยวนไม่เพียงแต่กินหมูตงพัว แต่ยังสั่งอาหารจำพวกเนื้อหมูมาเต็มโต๊ะ! และทั้งหมดล้วนเป็นของมัน ๆ

“เชอะ” ผู้เฒ่าหยวนไม่สนใจนาง หยิบขาหมูชิ้นโตขึ้น กินจนปากเต็มไปด้วยน้ำมัน อร่อยจนตาหยี “ขาหมูอ้วนพีของข้า! หอมน่ากิน!

“แม่นางเหยา เพราะกิจกรรมทายอาหารชื่อเสียงโด่งดังในสองวันมานี้ เช้าวันนี้เลยดึงดูดคนที่ประสาทไวต่อการชิมรสชาติอาหารจำนวนมากมาทายอาหารกัน แขกล้วนมาที่นี่เพื่อชมความคึกคัก” เสี่ยวเอ้อร์คนหนึ่งยกถาดเดินผ่านมา “ดังนั้นกิจกรรมนี้จึงเริ่มจัดตั้งแต่ยามเฉิน ผู้เฒ่าหยวนชนะเมื่อสองเค่อก่อน!”

ผู้เฒ่าหยวนถึงเงยหน้าขึ้น แล้วแบะปากที่มันวาว “ตอนนี้ข้าไม่เพียงแต่ได้ห้าสิบตำลึง แต่ยังได้กินหมูตงพัววันละหนึ่งจานโดยไม่ต้องจ่ายเงิน!”

“แม่นางเหยานั่งเถอะ ข้าจะยกอาหารมาให้พวกท่าน” เสี่ยวเอ้อร์กล่าวด้วยรอยยิ้ม

“ไม่ต้อง!” เหยาชิงหลีโมโห นางเดินไปนั่งตรงหน้าผู้เฒ่าหยวน หยิบตะเกียบขึ้น แล้วยื่นมือไปคีบขาหมู

“นี่เป็นอาหารของข้า!”

“ฉินอิงสยง นั่ง พวกเรากินด้วยกัน!”

“เอ่อ…” ฉินอิงสยงมุมปากกระตุก สุดท้ายได้แต่นั่งลงข้าง ๆ เหยาชิงหลี และเริ่มขยับแก้มตุ่ย ๆ เลียนแบบนาง