แพทย์หญิงข้ามภพ นิยาย บท 389

ลั่วซินเม่ยกำลังเล็มดอกไม้ในกระถางอยู่ตรงลานบ้านอย่างอารมณ์ดี ทันใดนั้นก็มีเสียงร้องตกใจของไป่เซียงดังมาจากนอกประตู “จิ่งอ๋องซื่อจื่อ…มาได้อย่างไร”

ลั่วซินเม่ยตกใจ หันไปก็เห็นมู่เหลียนโยวเดินเข้ามาอย่างรวดเร็ว “ลั่วซินเม่ย ชิงหลีอยู่ไหน”

ลั่วซินเม่ยสีหน้าเปลี่ยนไปเล็กน้อย เขารู้ได้อย่างไร…

แต่ถึงจะเป็นเช่นนี้ แล้วอย่างไรเล่า เขาไม่มีหลักฐาน!

“ข้าไม่เข้าใจว่าท่านกำลังพูดอะไร!” ลั่วซินเม่ยยกริมฝีปากขึ้นอย่างเย้ยหยัน

“ค้นให้ข้า!” มู่เหลียนโยวกล่าวด้วยเสียงเย็นชา

พูดจบ องครักษ์ลับด้านหลังเขาก็บุกเข้าไปในห้องของลั่วซินเม่ย และทำการค้นหีบค้นตู้อยู่พักหนึ่ง

“พวกเจ้าทำอะไร มู่เหลียนโยว ท่านบ้าไปแล้วหรือ!” ลั่วซินเม่ยโมโหจนหน้าซีด “ที่นี่คือเมืองเทียนอี คือจวนราชาหย่งซาน นึกไม่ถึงว่าจะกล้าค้นห้องของข้า!”

ขณะพูดก็ก้าวไปข้างหน้าจะตีเขา มู่เหลียนโยวเอียงตัวหลบ ลั่วซินเม่ยจึงโผเข้าหาความว่างเปล่า แล้วล้มลงพื้นดังตุบ

“มู่เหลียนโยว!” ลั่วซินเม่ยโกรธเนื่องจากความอับอาย

“ซื่อจื่อ ไม่พบของน่าสงสัย” องครักษ์ลับคนหนึ่งเดินออกมา “แต่จากเม็ดทรายกับร่องรอยตรงรองเท้าของแม่นางลั่ว จะเห็นได้ว่าแม่นางลั่วได้ออกไปข้างนอกเมื่อกลางวัน”

พวกเขาล้วนเป็นคนฝีมือดีระดับหนึ่งข้างกายมู่เหลียนโยว ค้นหาสิ่งของย่อมมีวิธีการ เดี๋ยวก็ได้ผลลัพธ์

“ค้นตัวนาง!”

“ท่านกล้าหรือ!” ลั่วซินเม่ยสีหน้าเปลี่ยนไป ตกใจกลัวจนจับเสื้อผ้าของตัวเองและถอยหลังอย่างต่อเนื่อง “หากท่านกล้าแตะต้องข้าแค่นิดเดียว ข้าจะทำให้ท่านตายแบบไร้ศพ!”

“ได้เลย ข้าก็อยากเห็นว่าเจ้าจะทำได้อย่างไร! ค้น!” ดวงตามู่เหลียนโยวมีความเย้ยหยันวาบผ่าน

“ท่าน…” ลั่วซินเม่ยตกใจกลัวเล็กน้อย