แพทย์หญิงข้ามภพ นิยาย บท 401

เมื่อเอ่ยคำพูดนี้ ฮูหยินหม่านก็ตกใจแทบจะกระโดดขึ้นมาแล้ว

ตำแหน่งท่านหญิง!

นั่นเป็นสิ่งที่นางปรารถนามาหลายสิบปี แต่ไม่เคยได้รับเลย!

แต่นางก็รู้ว่านางไม่มีทางได้รับมัน

เพราะว่ามันเป็นของคนนั้น จะตกมาถึงนางได้อย่างไร

หลังจากนางคลอดบุตรสาว คิดว่าราชาหย่งซานจะขอพระราชทานยศให้เม่ยเอ้อร์ แต่สุดท้ายกลับยืดเวลาออกไปมาตลอด

ต่อมา นางจึงแอบยุยงให้คนเรียกลั่วซินเม่ยว่าท่านหญิงน้อย ตั้งแต่บริเวณเล็ก ๆ ถึงบริเวณใหญ่ ๆ กระทั่งทั่วเมืองเทียนอีกับเมืองหลวงล้วนรู้ว่าลั่วซินเม่ยคือท่านหญิง

เขาได้ยินได้ฟัง ไม่ได้ห้ามปราม และไม่ได้ไปขอพระราชทานยศด้วย

นางดีอกดีใจ ในที่สุดมันก็เป็นการเริ่มต้นที่ดี นางพูดเป็นนัย ๆ ต่อหน้าเขาอยู่หลายครั้งหลายคราว่าต้องการขอแต่งตั้งยศให้ลั่วซินเม่ย แต่เขาก็ไม่ได้รับปาก ซึ่งมันทำให้นางผิดหวังมาก

ตอนนี้ลั่วซินเม่ยได้เอ่ยออกมาต่อหน้าทุกคน ฮูหยินหม่านจึงอกสั่นขวัญแขวนเล็กน้อย

“เม่ยเอ๋อร์…” สีหน้าฮูหยินหม่านมีความประหม่าแฝงอยู่ กลัวว่าราชาหย่งซานจะปฏิเสธต่อหน้าทุกคน ถึงตอนนั้นคงได้เสียหน้าหมด

ลั่วซินเม่ยกลับไม่เข้าใจ เอาแต่จับมือของราชาหย่งซาน แล้วมองเขาตาปริบ ๆ “ท่านตา…”

“…” ราชาหย่งซานตกใจ

ขอพระราชทานยศ…

เขาทุกข์ใจและเจ็บปวดใจอยู่พักหนึ่ง เขาคิดถึงลูกสาวของเขาขึ้นมา

นั่นเป็นตำแหน่งกับยศของลูกสาวเขา เขาไม่อยากยกมันให้ใครเด็ดขาด

“ท่านพ่อ” ฮูหยินหม่านมองราชาหย่งซานด้วยใบหน้าอ้อนวอน “เมื่อก่อนลืมไปแล้ว บัดนี้เอ่ยขึ้นมา ก็ควรจะขอพระราชทานยศให้เม่ยเอ๋อร์ได้แล้ว มิฉะนั้นจะทำให้คนขำขันเอาได้” กล่าวอย่างติดตลกครึ่งหนึ่ง

ราชาหย่งซานขมวดคิ้วสีดอกเลาเล็กน้อย นัยน์ตาแฝงความเจ็บปวดเอาไว้

หากถามเป็นการส่วนตัว เขาปฏิเสธแน่นอน แต่ตรงหน้า ไม่เพียงแต่มีคนตำแหน่งสูงมากอำนาจทั้งหมดในหุบเขาเทียนอี แต่ยังมีราชทูตทั้งสี่แคว้นอยู่ด้วย

หากเขาปฏิเสธ ลั่วซินเม่ยก็จะกลายเป็นตัวตลกในใต้หล้า ไปไหนก็เงยหน้าไม่ได้ อย่างไรนางก็เป็นคนที่เขาเอ็นดูมาจนเติบใหญ่ เขาจะปล่อยให้นางได้รับความเจ็บปวดเช่นนี้ได้อย่างไร

อีกอย่างตนเพิ่งจะตบหน้านางต่อหน้าทุกคน ราชาหย่งซานกำลังทุกข์ใจ

“ก็ได้ รอการเดินทางเข้าสู่ดินแดนลึกลับครั้งนี้สิ้นสุด ข้าจะยื่นหนังสือให้เจ้า” ราชาหย่งซานถอนหายใจเล้กน้อย ใบหน้าเต็มไปด้วยความโศกเศร้า มีบางเรื่อง อย่างไรก็ต้องปล่อยมือ

“ขอบคุณท่านตา!” ลั่วซินเม่ยดีใจ พลันกวาดสายตาไปมองเหยาชิงหลีกับมู่เหลียนโยวอย่างเย็นชา

สารเลว เห็นหรือยัง ตำแหน่งท่านหญิงนี้ หากนางอยากได้ ก็แค่เอ่ยปากเท่านั้น!

ตอนนี้ยังมีใครกล้าพูดว่านางไม่ใช่ท่านหญิง! เมื่อพระราชโองการแต่งตั้งลงมา นางจะให้เหยาชิงหลีนังสารเลวคนนี้โขกหัวต่อหน้านางหนึ่งร้อยครั้ง เรียกนางว่าท่านหญิงหนึ่งร้อยรอบ!

ดวงตาเหยาชิงหลีฉายแววเย็นชาขึ้นแวบหนึ่ง ผ่านสายตาของลั่วซินเม่ย นางเดาได้ว่าลั่วซินเม่ยกำลังคิดอะไรอยู่

“ซินเม่ยไม่พูด พวกเราก็คงจำเรื่องขอพระราชทานยศไม่ได้แล้ว” ฮูหยินหม่านใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้ม ในที่สุดตำแหน่งท่านหญิงก็ถูกกำหนดแล้ว