แพทย์หญิงข้ามภพ นิยาย บท 402

“ค่ายกลใหญ่เปิดใช้งานอีกครั้ง?” ผู้อาวุโสจูและคนของหุบเขาเทียนอีอดไม่ได้ที่จะกระซิบกระซาบกัน “ใครเก็บกุญแจได้อย่างนั้นหรือ”

“…” ลั่วซินเม่ยหน้าซีดเล็กน้อย หยิบตะเกียบคีบอาหารในจาน ไม่กล้าทำเสียงไม่พอใจ

ใบหน้างดงามของฮูหยินหม่านเปลี่ยนไปเล็กน้อย มือใต้โต๊ะจับกันแน่น และรีบกล่าวว่า “ว่ากันว่าเมื่อก่อนค่ายกลใหญ่นี้เคยทำให้คนเข้าผิดอยู่หลายครั้ง”

“ตอนนั้นประสบกับสภาพอากาศพิเศษ ดังนั้นจึงเปิดออก” ผู้อาวุโสจูกล่าว “แต่หลายวันมานี้อากาศดีมาก ไม่แน่ว่ากุญแจจะปรากฏแล้ว…

“ใช่ หากหากุญแจกลับมาได้ ก็คงดี” คนอื่น ๆ ของหุบเขาเทียนอีผงกหัวอย่างต่อเนื่อง

“ใช่ ๆ” ฮูหยินหม่านจับหน้าอก พลันถอนหายใจอย่างรุนแรง แล้วกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า “ไม่รู้ว่าใครเก็บกุญแจไป”

“เก็บกุญแจได้ก็ไม่มีประโยชน์” ราชาหย่งซานขมวดคิ้วเล็กน้อย

ทุกคนชะงัก ต่อมาก็เข้าใจแล้ว เพราะว่าเปิดค่ายกลไม่ใช่ว่าเก็บกุญแจได้แล้วจะเปิดมันได้ ต้องเข้าใจวิธีเปิดด้วย ตามกลเม็ดค่ายกล ต้องขีดจานดอกบัวตามวิธีการพิเศษ ถึงจะเปิดมันได้

และกลเม็ดค่ายกลจะถ่ายทอดให้ประมุขหุบเขาหรือประมุขหุบเขาคนต่อไปเท่านั้น!

เมื่อก่อน มีเพียงราชาหย่งซานกับลูกสาวของเขาเท่านั้นที่รู้

ตอนนี้ หากยังมีกุญแจกับกลเม็ดค่ายกลจริง ๆ ก็ทำได้เพียงถ่ายทอดให้กับเยี่ยฟ่านเซิง เพราะว่าเยี่ยฟ่านเซิงเป็นผู้สืบทอดหุบเขาเทียนอีรุ่นต่อไป

ดังนั้น ต่อให้เก็บกุญแจได้ก็ไม่มีทางเปิดค่ายกลได้!

นอกจากจะเป็นตัวราชาหย่งซานเอง หรือไม่ก็เป็นหย่งซานจวิ้นจู่รุ่นนั้นซึ่งล่วงลับไปแล้วฟื้นคืนชีพขึ้นมาอีกครั้ง

“ใช่แล้ว มันเกิดอะไรขึ้น” ผู้อาวุโสจูกับผู้อาวุโสอีกหลายคนต่างซุบซิบกัน

“ดูเหมือนว่าค่ายกลใหญ่จะขาดการซ่อมบำรุงมานานหลายปีแล้ว” ฮูหยินหม่านขมวดคิ้วเล็กน้อย “ค่ายกลใหญ่พวกนี้อยู่ในเมืองเทียนอีมาหลายร้อยปีแล้ว แต่ก่อนต่อให้เจอสภาพอากาศเปลี่ยนแปลงมากขนาดใหญ่ ก็ไม่มีทางถูกเปิดออก แต่หลายสิบปีก่อนโดนฟ้าผ่าส่งผลกระทบอยู่หลายครั้ง ตอนนั้นก็เกิดปัญหาเล็ก ๆ น้อย ๆ แล้ว ตอนนี้ผ่านมาอีกยี่สิบสามสิบสี่สิบปีแล้ว ยังไม่มีคนกำหนดเวลาซ่อมบำรุง ปัญหานั้นย่อมมากขึ้นเป็นธรรมดา ถึงแม้จะไม่มีผลกระทบจากสภาพอากาศ แต่จู่ ๆ กลับเปิดออกก็มีเช่นกัน”

“มีเหตุผล” ผู้อาวุโสหลายคนนั้นพยักหน้า “บ้านต่อให้ดีแค่ไหน หากไม่กำหนดเวลาซ่อมบำรุงมันก็พัง ยิ่งไปกว่านั้นค่ายกลก็มีอายุมาหลายร้อยปีแล้ว”

ดวงตางดงามของมู่เหลียนโยวแฝงการเหน็บแนมเอาไว้ “ฮูหยินหม่านไม่ปรารถนาให้กุญแจปรากฏออกมาเลยสักนิดสินะ!”

มือที่อยู่ใต้แขนเสื้อของฮูหยินหม่านจับกันแน่นเล็กน้อย ใบหน้ามีความลังเลแฝงอยู่ “ซื่อจื่อพูดอะไรหรือ ข้าปรารถนาให้กุญแจปรากฏมากกว่าใคร ๆ แต่ปรากฏออกมาแล้ว ก็ไม่มีทางเปิดใช้งานได้! ดังนั้นค่ายกลใหญ่เปิดใช้งาน ก็คือกุญแจปรากฏออกมานี่เป็นสมมุติฐานซึ่งไม่ถูกต้อง จึงทำได้แค่คาดเดาว่ามันขาดการซ่อมบำรุงมานานหลายปี ข้าพูดอะไรผิดหรือ”

มู่เหลียนโยวยิ้มอ่อน ๆ “ฮูหยินพูดมีเหตุผล”

ฮูหยินหม่านยิ้ม และไม่พูดต่อ

ราชาหย่งซานที่อยู่ด้านบนขมวดหัวคิ้วอย่างลึกซึ้ง ดวงตาชราบ้างก็เต็มไปด้วยความเกลียดชัง บ้างก็เต็มไปด้วยความเศร้า

ตอนนั้น เขาสอนกลเม็ดค่ายกลให้นาง ไม่กี่วันนางก็จากไปเขาตลอดกาล