แพทย์หญิงข้ามภพ นิยาย บท 408

“ท่านประมุข ในเมื่อยังหิวอยู่ ท่านจะทานอาหารมังสวิรัติเพิ่มอีกสักหน่อยดีหรือไม่ขอรับ” ลุงจ้าวกล่าว

“กินอะไรก็ได้” ราชาหย่งซานนั่งบนเก้าอี้หน้าประตูด้วยความโกรธ “ไปเรียกเจ้ามู่เหลียนโยวมาหาข้า”

ลุงจ้าวจึงรีบออกไปอย่างรวดเร็ว

หลังจากนั้นไม่นาน มู่เหลียนโยวก็เดินเข้ามา “ท่านเรียกหาข้า?”

“เจ้าสารเลว เมื่อเช้าเจ้าจงใจทำ!” ราชาหย่งซานจ้องมองเขาด้วยความโกรธ “ทำเอาข้าไม่ได้เตรียมตัวสักนิด จนข้าเกือบขายขี้หน้าไปแล้ว!”

มู่เหลียนโยวพลันเลิกคิ้วขึ้น ทำไมคำพูดนี้จึงคุ้นหูเหลือเกิน จริงสิ เหยาชิงหลีก็ต่อว่าเขาแบบนี้เช่นกัน

“ท่านเรียกข้ามาเพราะเรื่องแค่นี้? หากไม่มีอะไรแล้ว ข้าขอตัวก่อน”

“หยุด!” " ราชาหย่งซานเอ่ยเสียงเข้ม “เจ้าจงไปตรวจสอบเรื่องค่ายกลใหญ่ที่เมืองหลวงให้ข้า”

“ค่ายกล?” มู่เหลียนโยวชะงักครู่หนึ่ง “เมื่อเช้าท่านบอกว่าเป็นเพราะทรุดโทรมตามกาลเวลาไม่ใช่หรือ”

“ถึงจะพูดอย่างนั้นก็เถอะ…” ราชาหย่งซานลอบถอนใจด้วยสีหน้าซีดเซียว “ไปเถิดน่า”

กุญแจหายไปพร้อมกับการตายของเย่ว์เอ๋อร์ อีกประการเขายังเชื่อว่าค่ายกลตกอยู่ในสภาพทรุดโทรมตามกาลเวลา เป็นเหตุให้มีคนบุกเข้าไปโดยไม่ได้ตั้งใจ ทว่า... แม้ว่าจะไม่มีความหวัง แต่เขาจะไม่ปล่อยความเป็นไปได้เพียงน้อยนิดที่จะเกิดขึ้น

มู่เหลียนโยวจึงตอบกลับอย่างแผ่วเบา “หากท่านมีฝีมือจริง ทำไมไม่ลองพลิกหุบเขาเทียนอีค้นหาดู บางทีอาจเจอกุญแจนั่นก็เป็นได้”

“เจ้าคิดว่าข้าไม่ได้พลิกหุบเขาค้นหางั้นหรือ ตอนนั้นน่ะ…” ราชาหย่งซานเอ่ยด้วยสีหน้าหนักใจ “ตอนที่เพิ่งเกิดเรื่อง ข้าพบตัวของนางที่ด้านล่างหน้าผา... แต่กุญแจกลับหายไป ข้าไม่เพียงแต่ค้นหาทั่วทั้งหุบเขาเทียนอี แต่ยังขุดดินลงไปสามสิบนิ้ว ไม่ปล่อยไปแม้แต่รูหนูเพียงรูเดียว”

ทว่ากลับได้เพียงความว่างเปล่า

“อืม หากท่านไม่อยากพลิกหาอีกก็ตามใจ อย่างไรเสียมันก็ไม่ได้ต่างจากเดิม”

ใบหน้าของราชาหย่งซานตึงเครียด หากมันมีความเป็นไปได้…

“ข้ามีบางอย่างจะบอกกับท่าน เหยาชิงหลีกับลั่วซินเม่ยมีเรื่องบาดหมางต่อกัน! พวกนางเคยทะเลาะกันใหญ่โตในเมืองหลวง” ดวงตาของเขาฉายแววประชดประชัน “ในเวลานั้น กองทัพใหญ่ยังคงอยู่ในเมืองหลวง ฮั่วหรูเฟิงและคนอื่นๆ เที่ยวเล่นอยู่ที่นั่นหลายวัน เว้นแต่พวกของชิงหลีสามคน แต่กลับเกิดเรื่องกับชิงหลีเสียอย่างนั้น”

“เจ้ากำลังจะบอกว่าเป็นฝีมือเม่ยเอ๋อร์งั้นหรือ” ราชาหย่งซานมีสีหน้าเคร่งขรึมมาก “แม้พวกนางจะมีเรื่องบาดหมางกัน แต่เม่ยเอ๋อร์ไม่ทำเช่นนั้นแน่นอน ไม่มีวันที่กุญแจจะอยู่กับนาง หรือต่อให้กุญแจอยู่กับนางจริงๆ นางก็ไม่รู้วิธีเปิดใช้งานวิชาค่ายกลอยู่ดี”

หากมันอยู่ที่นางก็แปลว่าอยู่ที่เสี่ยวหม่านด้วยเช่นกันไม่ใช่หรือ แสดงว่าตอนนั้น...

ไม่ เหลวไหลที่สุด!