หลังจากออกจากหลังเขา ลั่วซินเม่ยและลั่วหม่านจึงกลับไปยังที่พักของตน
ทันทีที่เดินเข้าไปในห้อง ลั่วซินเม่ยก็ปัดแจกันบนโต๊ะด้วยความโกรธ “ท่านแม่ เห็นแล้วหรือไม่ว่านางเลวทรามเพียงใด! ท่านคงรู้แล้วว่าทำไมข้าถึงเกลียดชังนางเข้าไส้เช่นนี้”
“นับตั้งแต่ข้าใช้แซ่ลั่วไม่มีผู้ใดกล้าพูดจาหยาบคายกับข้าเช่นนี้!” ฮูหยินหม่านตบโต๊ะอย่างแรง “นางคิดว่าตนเองเป็นใครกัน”
“จะเป็นอะไรได้ นอกจากขอทานต่ำต้อย!” ลั่วซินเม่ยยิ้มอย่างเย้ยหยัน
“เม่ยเอ๋อร์ ตอนนั้นเจ้าขังนางไว้ในค่ายกลจริงหรือ?”
“แน่นอน!” ลั่วซินเม่ยพยักหน้ายืนยัน
เวลานั้นลั่วซินเม่ยถูกเหยาชิงหลีและมู่เหยียนโยวดูหมิ่นจนอับอายซ้ำแล้วซ้ำเล่าในเมืองหลวง ลั่วซินเม่ยอดไม่ได้ที่จะส่งจดหมายระบายความคับข้องใจให้กับฮูหยินหม่าน
ต่อมาเมื่อกลับมาถึงเมืองเทียนอี ฮูหยินหม่านส่งให้คนนำจานบงกชไปที่นั่น และให้นางเปิดค่ายกลสังหารเหยาชิงหลี
“ตอนนั้นข้าค้นหานางทั้งวันทั้งคืนกลับไม่เจอ ข้าคิดว่านางคงตายอย่างแน่นอน แต่ใครจะคิดว่าสารเลวมู่เหลียนโยวใช้วิธีการบางอย่างช่วยนางออกมาได้” ลั่วซินเม่ยพูดอย่างขมขื่น
ฮูหยินหม่านตกใจเป็นอย่างมากเมื่อได้ยิน ค่ายกลตกอยู่ในสภาพทรุดโทรม ทำให้เหยาชิงหลีหลบหนีออกมาได้ หรือมู่เหลียนโยวจะมีพลังมหาศาลจนทำลายค่ายกลขนาดใหญ่ของพวกเขาได้?
แต่สิ่งเหล่านั้นไม่ใช่เรื่องสำคัญ
เดิมทีเหยาชิงหลีควรตายอยู่ที่นั่นอย่างเงียบๆ แต่ตอนนี้เรื่องราวกลับเกี่ยวพันถึงท่านพ่อของนาง และถูกตรวจสอบเพราะค่ายกลใหญ่!
“เหยาชิงหลีมีชีวิตรอดออกมา มู่เหลียนโยวต้องไม่ยอมแพ้อย่างแน่นอน” ฮูหยินหม่านขมวดคิ้วเล็กน้อย “เรื่องนี้เกี่ยวพันไปถึงท่านพ่อ เกรงว่าคงต้องถูกตรวจสอบอีกครั้ง”
“ท่านซ่อนกุญแจไว้อย่างดีแล้วใช่หรือไม่” ลั่วซินเม่ยถามขึ้น
หลังจากเปิดใช้งานค่ายกลกักขังเหยาชิงหลีในวันนั้น นางก็ส่งคนให้นำกุญแจกลับมา
ดังนั้นมู่เหลียนโยวจึงหามันไม่เจอ
“ไม่ต้องห่วง อยู่ที่ตัวข้า”
แม้ว่าพวกนางจะคิดว่าเหยาชิงหลีต้องถูกขังจนตาย โดยไม่มีผู้ใดสงสัยค่ายกลนั้น ทว่าฮูหยินหม่านไม่กล้าประมาทและเก็บซ่อนกุญแจเอาไว้อย่างดี
“เม่ยเอ๋อร์ เจ้าต้องห้ามบอกใครเรื่องค่ายกลและจานบงกช! แม้แต่ไป่เซียง เข้าใจหรือไม่”
ลั่วซินเม่ยชะงักครู่หนึ่ง “ไป่เซียงเป็นคนของข้า…”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แพทย์หญิงข้ามภพ