แพทย์หญิงข้ามภพ นิยาย บท 421

ราชาหย่งซานเปลี่ยนความโศกเศร้าและความโกรธให้เป็นความอยากอาหาร นั่งลงที่โต๊ะอาหาร เริ่มกินอาหารเอร็ดอร่อย

เหยาชิงหลีเห็นราชาหย่งซานกินอาหารโดยไม่ห่วงภาพลักษณ์ ก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มออกมา

ในตอนแรก นางไม่เต็มใจที่จะอยู่ในหุบเขาเทียนอี เพราะการเป็นศิษย์สายใน ต้องถูกลั่วซินเหมยเหยียบย่ำรังแกแน่นอน

แต่ผู้อาวุโสไม่เหมือนกัน! ขอแค่นางเป็นผู้อาวุโส และนำทางหุบเขาเทียนอีไปในทิศทางอื่นได้ ไม่เสื่อมความศรัทธา นางจะเป็นวีรบุรุษแห่งหุบเขาเทียนอี!

ไม่ใช่เรื่องที่ลั่วซินเม่ยจะกลั่นแกล้งได้

ถึงเวลาที่นางต้องหาคนหนุนหลัง

ไม่ นางเคยมองหามาตลอด แต่น่าเสียดายที่หาไม่เจอสักที

อวี่อ๋องอ่อนโยนเกินกว่าจะปกป้องนางได้ แม้ว่าไทเฮาจะดีกับนาง แต่นางก็มีหลายเรื่องที่ต้องกังวล ช่วยเหลือได้ แต่ไม่อาจพึ่งพิงได้

ส่วนมู่เหลียนโยว...

เหยาชิงหลีกำจัดเขาออกไปทันที เขาคือตัวอันตราย เป็นคู่ต่อสู้ตลอดชีวิต!

ด้านฮ่องเต้หมิงซุ่น... ดูเหมือนฝ่าบาทจะให้ความสำคัญกับนางมาก แต่ไม่มีจุดยืน อ่อนไหวตามสถานการณ์ เห็นคุณค่าเมื่อมีประโยชน์ หากไม่พอใจขึ้นมา ก็จะถูกฆ่า

แต่ราชาหย่งซานไม่ใช่คนแบบนั้น!

เป็นคนที่ควรคบหาเป็นมิตร

หากนางช่วยหุบเขาเทียนอีได้ ราชาหย่งซานก็จะเป็นผู้หนุนหลังและพันธมิตรรายใหญ่ที่สุด

นอกจากนี้ หลังจากที่นางเลื่อนสถานะขึ้นแล้ว ยังสามารถใช้โอกาสนี้ค้นหาสาเหตุที่เปิดห้วงมิติของนางไม่ได้ เพิ่งฟังราชาหย่งซานพูด ก็รู้ถึงความอัศจรรย์ของน้ำยาวิญญาณและพลังวิญญาณ ไม่แน่อาจได้รับผลกระทบจริงๆ!

"อร่อยมาก!" ราชาหย่งซานยังคงกินอย่างมีความสุข

"ท่านตา!" บัดนี้ เสียงตื่นเต้นดังขึ้น ลั่วซินเม่ยเดินหอบหายใจเข้ามา

“เม่ยเอ๋อร์ลมอะไรหอบมา” ราชาหย่งซานเงยหน้าขึ้น

“แน่นอนว่าข้ามาหาท่านตา!” ลั่วซินเม่ยมองเหยาชิงหลี ดวงตาจงเกลียดจงชัง

เมื่อวานฮูหยินหม่านสั่งให้นางจับตาเหยาชิงหลี นึกไม่ถึง เหยาชิงหลีถูกลุงจ้าวเรียกตัวมาแต่เช้า