ในเมื่อท่านปันใจ งั้นข้าขอแต่งกับยอดขุนนาง นิยาย บท 101

มู่เหยาถูกปิดปาก ความรู้สึกขาดอากาศหายใจทำให้ศีรษะของนางเริ่มมึนงง

นางพยายามดิ้นรนสุดชีวิตเพื่อปลดเปลื้องจากพันธนาการของคนที่อยู่เบื้องหลัง แต่ยิ่งดิ้นรนกลับยิ่งถูกปิดปากแน่นขึ้น ความรู้สึกหายใจไม่ออกอย่างรุนแรงทำให้สมองของนางเริ่มเลอะเลือน มือซ้ายที่เคยขัดขืนก็ค่อย ๆ อ่อนแรงลง

นางกำลังจะตายจริง ๆ หรือ?

ความคิดนี้แวบเข้ามาในหัวของนาง ทัศนวิสัยเบื้องหน้าก็เริ่มพร่ามัว

ขณะที่มู่เหยากำลังจะหมดสติ นางรู้สึกได้ว่ามือที่ปิดปากนางอยู่นั้นคลายแรงลง นางทั้งร่างทรุดฮวบลงนั่งกับพื้น แล้วหอบหายใจอย่างหนัก

เมื่อภาพเบื้องหน้าค่อย ๆ ชัดเจนขึ้น นางก็ได้แต่นั่งนิ่งตะลึงมองร่างที่พุ่งตรงเข้ามาหา ปลายจมูกก็รู้สึกแสบร้อนขึ้นมาอย่างห้ามไม่ได้

“เยี่ยน...สวิน”

เสียงแหบพร่าเพราะความหวาดกลัวของเด็กสาวส่งผ่านเข้าไปในโสตประสาทของเยี่ยนสวิน ทำให้หัวใจของเขาเจ็บแปลบขึ้นมาทันที

เขาโอบกอดนางไว้ในอ้อมแขนอย่างอ่อนโยนที่สุด พร้อมกับลูบแผ่นหลังของนางเบา ๆ “ไม่ต้องกลัว ข้ามาแล้ว”

เพียงถ้อยคำง่าย ๆ ทำให้น้ำตาที่คลออยู่ในดวงตาของมู่เหยาไม่อาจกลั้นไว้ได้อีกต่อไป ไหลรินลงมาจนเปียกชุ่มไหล่ของชายหนุ่มในทันที

ความอุ่นร้อนบนหัวไหล่ทำให้เยี่ยนสวินยิ่งกระชับอ้อมแขนที่โอบกอดนางแน่นขึ้นอีก

“ข้าอยู่นี่แล้ว ไม่ต้องกลัว”

เขาเอ่ยปลอบโยนด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล จนกระทั่งร่างในอ้อมแขนแน่นิ่งไป เขาจึงรีบคลายอ้อมกอดออกเล็กน้อยเพื่อดูด้วยความตกใจ

เด็กสาวในอ้อมแขนของเขาหมดสติไปแล้ว ทั้งที่ยังคงมีคราบน้ำตาเปรอะเปื้อนอยู่บนหางตา

“ท่านอ๋อง พบคนแล้วเจ้าค่ะ”

ชิงอิ่งประคองหนิงจู๋ที่ตัวสั่นเทาเดินเข้ามา “ข้อมือของหนิงจู๋หัก คงต้องรีบกลับไปต่อกระดูกโดยด่วนเจ้าค่ะ”

เยี่ยนสวินพยักหน้า ก่อนจะออกแรงเพียงเล็กน้อยก็อุ้มมู่เหยาขึ้นมาไว้ในอ้อมอก

“ฉางชิง”

เสียงเย็นเยียบของเขาดังสะท้อนไปทั่วตรอก ราวกับอุณหภูมิจะลดต่ำลง

ฉางชิงปรากฏตัวต่อหน้าชายหนุ่มในทันที เขาคุกเข่าลงข้างหนึ่ง ก้มหน้ารอรับคำสั่ง

“นำศพกลับไป ตรวจสอบดูว่าเป็นคนของผู้ใด”

ทิ้งท้ายไว้แค่นั้น เยี่ยนสวินก็กวาดตามองชิงอิ่ง ก่อนจะจิกปลายเท้าพาร่างที่อุ้มอยู่ทะยานออกไปก่อน

วรยุทธ์ของชิงอิ่งไม่เลว เขาแบกหนิงจู๋ไว้บนหลังแล้วรีบติดตามไปอย่างใกล้ชิด

ทว่าเยี่ยนสวินไม่ได้พานางกลับไปยังจวนจงซู่โหว แต่กลับเปลี่ยนเส้นทางไปยังจวนฉู่อ๋องแทน

ทั้งสองไม่ได้ปลุกให้ฮูหยินเฒ่าเซียวตื่นตระหนก พวกเขานำตัวมู่เหยาไปในห้องด้านใน

เมื่อหมอเทวดาเลี่ยวมาถึง พอเห็นคนหนึ่งนอนอยู่บนเตียง อีกคนนั่งอยู่บนเก้าอี้ มุมปากของเขาก็กระตุกเล็กน้อย “นี่มันเกิดเรื่องอันใดขึ้น?”

เยี่ยนสวินนั่งอยู่ข้างเตียง พอได้ยินเสียงจึงหันหน้ากลับมามอง “มีคนคิดจะลงมือกับจวนสกุลมู่ คาดว่าคงเป็นเพราะแผนที่ฉบับนั้น”

แววตาของหมอเทวดาเลี่ยวมืดลง เขาไม่ซักไซ้อะไรต่อ เพียงแต่ยิ้มพลางมองไปยังหนิงจู๋

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน