ในเมื่อท่านปันใจ งั้นข้าขอแต่งกับยอดขุนนาง นิยาย บท 104

“ได้ ๆ ๆ ท่านผู้สูงศักดิ์ทั้งสองโปรดรอสักครู่ ข้าจะให้เด็ก ๆ ไปล้างหน้าล้างตาเสียก่อน”

แม่ชีหวังรีบซุกก้อนเงินเข้าไปในเสื้อ พลางส่งสายตาให้แม่ชีคนอื่น ๆ เป็นนัย ก่อนจะรีบเปิดประตูไม้

มู่เหยาส่งสัญญาณให้ชิงอิ่ง ขณะที่พวกแม่เฒ่ากำลังจะไปพาเด็ก ๆ จากโรงอาหาร นางก็หายตัวไปจากด้านหลังคนทั้งสองอย่างเงียบเชียบ และในไม่ช้าก็กลับมาปรากฏตัวอีกครั้ง

“เป็นอย่างไรบ้าง?”

มู่เหยานั่งลงบนเก้าอี้เอ่ยถามเสียงเบา สายตาจับจ้องอยู่ที่เท้าแขนของเก้าอี้ พลางใช้นิ้วเคาะเบา ๆ

“บ่าวแอบอยู่บนขื่อแล้วมองดูอาหารที่พวกเด็ก ๆ กิน มีเพียงผักดองกับหมั่นโถวแข็ง ๆ เจ้าค่ะ”

“บ่าวยังแวะไปดูที่โรงครัวด้านหลังมาด้วย ในนั้นมีตู้สูงใบหนึ่ง ข้างในมีของมัน ๆ อยู่ไม่น้อย น่าจะเป็นของที่พวกแม่เฒ่ากินกันเอง”

ยิ่งชิงอิ่งเล่า สีหน้าของนางก็ยิ่งเคร่งเครียดขึ้น

เพราะทุก ๆ ปี สถานเลี้ยงเด็กกำพร้าชานเมืองแห่งนี้ล้วนได้รับเงินช่วยเหลือจากราชสำนัก

หากเงินทั้งหมดนี้ตกไปอยู่ในมือของพวกแม่เฒ่าเหล่านี้

แล้วสถานเลี้ยงเด็กกำพร้ามากมายในเมืองหลวง จะมีการทุจริตเงินไปมากเพียงใดกัน?

เมื่อเห็นว่าแม่ชีหวังยังไม่พาคนมา มู่เหยาก็เคาะเก้าอี้ที่ตนนั่งด้วยรอยยิ้มเย็นชา แล้วหันไปมองบุรุษที่นั่งอยู่ตรงข้ามด้วยรอยยิ้ม

“ท่านอ๋องลองทายดูสิเจ้าคะ ว่าเก้าอี้ที่เรานั่งอยู่นี้ทำจากไม้อะไร?”

เยี่ยนสวินเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย สายตาทอดมองลงไปแต่ก็ไม่เห็นความผิดปกติใด ๆ

“ไม้อะไรหรือ?”

เมื่อเห็นว่าเขามองไม่ออก มู่เหยาจึงยกมือขึ้นถอดปิ่นเงินบนศีรษะของนางออกมา

ท่ามกลางสายตาที่ประหลาดใจของเยี่ยนสวินและชิงอิ่ง นางค่อย ๆ ขูดชั้นสีเคลือบสีเขียวที่ฉาบอยู่ด้านบนออก

เมื่อชั้นสีถูกขูดออก ก็เผยให้เห็นสีที่แท้จริงของเนื้อไม้เก้าอี้

“ไม้หลีฮวา?”

ชิงอิ่งอุทานออกมาด้วยความประหลาดใจ

แม้แต่ในแววตาของเยี่ยนสวินเองก็ฉายแววตกตะลึงไปด้วย บางทีอาจคาดไม่ถึงว่าสถานที่ซึ่งดูทรุดโทรมแห่งนี้ จะมีของดีเช่นนี้ซุกซ่อนอยู่!

“ไม่เพียงแค่นั้น”

มู่เหยากล่าวพลางชี้ไปยังแจกันดอกไม้ที่วางอยู่ไม่ไกล ซึ่งดูผิวเผินแล้วก็เป็นเพียงไหกระเบื้องสีขาวราคาถูกตามท้องตลาดทั่วไป

แต่สำหรับมู่เหยาที่เติบโตมากับท่านอาและได้เห็นเครื่องใช้เหล่านี้มาอย่างมากมาย

นางมองเพียงปราดเดียวก็รู้ได้ทันทีว่า นี่คือเครื่องเคลือบเถียนไป๋จากเจียงหนานที่ผลิตถวายแด่ราชสำนักโดยเฉพาะ!

“นั่นคือเครื่องเคลือบเถียนไป๋”

เยี่ยนสวินขมวดคิ้ว ลุกขึ้นหยิบไหกระเบื้องใบนั้นมาพิจารณาอย่างละเอียด

เมื่อใช้นิ้วขูดดินที่เกาะอยู่ออก ก็เห็นเครื่องเคลือบเถียนไป๋ดังที่มู่เหยากล่าวไว้จริง ๆ!

“เช่นนั้นแล้ว ในเมื่อพวกเขาได้ของดีมามากมาย แต่กลับต้องพยายามซุกซ่อนปิดบังไว้เยี่ยงนี้ เป็นเพราะเหตุใดกัน?”

เยี่ยนสวินเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม

เมื่อมู่เหยากำลังจะเอ่ยปาก ทันใดนั้นก็เห็นร่างหลายร่างเดินเข้ามาจากนอกลาน

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน