ในเมื่อท่านปันใจ งั้นข้าขอแต่งกับยอดขุนนาง นิยาย บท 106

ใครจะไปรู้ว่าคนตรงหน้า กลับไม่ได้หลอกง่ายอย่างที่คิด!

ช่วยไม่ได้ วันนี้ได้ค่านายหน้ามาน้อยเสียเหลือเกิน

อย่างไรเสีย นางก็เห็นว่าสามีภรรยาคู่นี้ดูแล้วก็ไม่ใช่คนใหญ่คนโตอะไรนักหนา เพียงแต่มีเงินอยู่บ้างเท่านั้น

ลองเสี่ยงดูสักหน่อย ก็คงไม่เป็นไร!

เมื่อเห็นแม่ชีหวังเป็นฝ่ายเปิดประเด็นขึ้นมาเอง มู่เหยากับเยี่ยนสวินก็สบตากันอย่างรู้ความหมาย

เยี่ยนสวินก้าวไปข้างหน้าหนึ่งก้าว จ้องมองแม่ชีหวังอย่างไม่พอใจ “ฮูหยินของข้าเป็นคนหัวสูง ที่ทำไปก็เพื่อท่านพ่อตาของข้า เจ้าอย่าได้เอาพวกไม่เอาไหนมาหลอกลวงคนอื่นอีก จงไปหาชายหนุ่มมา”

ชายหนุ่มหรือ?

แม่ชีหวังพึมพำในใจ พลางพินิจพิเคราะห์คนทั้งสองอย่างละเอียดอีกครั้ง เริ่มเกิดความสงสัยขึ้นมา

หรือว่า สองคนนี้จะมาหาผลประโยชน์จริง ๆ?

เมื่อคิดถึงจุดนี้ แม่ชีหวังก็ลังเลใจคิดจะปฏิเสธ “ถ้าเป็นชายหนุ่ม... เกรงว่าจะหาได้ยาก ในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าของเราก็มีไม่มากแล้ว”

“แม่ชีไปหาเถิด นี่ถือว่าเป็นค่าน้ำชาให้แม่ชีทั้งหลาย”

เยี่ยนสวินกล่าวเสียงเบา พลางหยิบทองใบแผ่นเล็กออกมาจากแขนเสื้อ

ทองใบแผ่นนั้นส่องประกายจนทำให้ตาของแม่ชีหวังพร่าเลือน นางโยนความระแวดระวังทิ้งไปในทันที

เยี่ยนสวินเลิกคิ้วขึ้น วางทองคำเปลวขนาดเท่านิ้วหัวแม่มือลงบนมือที่หยาบกร้านของแม่ชีหวังอย่างช้า ๆ ขับให้มือที่ดำคล้ำนั้นดูดำยิ่งขึ้นไปอีก

แววตาของแม่ชีหวังเป็นประกาย รีบใช้ฟันกัดทองใบดูอย่างรวดเร็ว

เมื่อแน่ใจว่าเป็นของจริง ก็ตื่นเต้นจนใบหน้าแดงก่ำ “คุณชายหลานวางใจได้ ข้าจะหาคนที่ถูกใจฮูหยินให้ท่านให้จงได้”

“ขอเชิญทั้งสองท่านรอสักครู่”

พูดจบ ก็ส่งสัญญาณให้แม่ชีอีกหลายคนที่อยู่ข้างหลังตามนางออกไป

ภายในโถงกลับสู่ความเงียบสงบอีกครั้ง มู่เหยาหันกลับไปนั่งบนเก้าอี้ เบ้ปากพึมพำ “เหตุใดต้องให้ของดีเช่นนั้นกับนางด้วย?”

ภาพลักษณ์เช่นนี้ในสายตาของเยี่ยนสวิน ทำให้เขารู้สึกว่านางน่ารักเป็นพิเศษ

“อยากได้ของใหญ่ ต้องยอมเสียของเล็ก เมื่อสืบเรื่องราวให้กระจ่างแล้ว อย่างไรเสียนางก็ต้องคายทุกอย่างออกมาอยู่ดี”

ได้ยินเช่นนั้น ในใจของมู่เหยาจึงค่อยรู้สึกดีขึ้นมาบ้าง

หาใช่ว่านางไม่ยินยอม เพียงแต่คนเช่นนี้ ให้เงินนางยังรู้สึกเสียดาย!

สมควรโยนคนเช่นนางไปตามท้องถนน ให้ได้ลิ้มรสความทุกข์ทรมานที่เด็ก ๆ เหล่านี้เคยได้รับ!

ทางด้านแม่ชีหวังย่อมไม่ล่วงรู้ถึงแผนการของมู่เหยาและพวกพ้อง รอจนแม่ชีคนอื่น ๆ นำเด็กกลับไปขังเรียบร้อยแล้ว จึงค่อยยิ้มแย้มพลางหยิบทองคำเปลวออกมา

เมื่อมองดูทองคำเปลวที่ส่องประกายวิบวับอยู่ใต้แสงแดด ในดวงตาของคนอื่น ๆ ก็เต็มไปด้วยความโลภ

“สองคนนั้นมีพื้นเพเป็นอย่างไรกัน ถึงได้ใจกว้างเช่นนี้?”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน