เข้าสู่ระบบผ่าน

ในเมื่อท่านปันใจ งั้นข้าขอแต่งกับยอดขุนนาง นิยาย บท 108

แต่ทันทีที่นางขยับตัว คมดาบยาวที่จ่อคออยู่ก็กระชับเข้ามาอีกหนึ่งนิ้ว ทำให้นางตกใจจนไม่กล้าขยับเขยื้อน ได้แต่จ้องมองคนเหล่านั้นด้วยความเคียดแค้น

“การค้าขายสำคัญล้วนผ่านมือแม่ชีหวัง พวกเราเพียงแค่ขายเด็กเล็กเท่านั้น ข้าบอกได้เพียงว่าคนผู้นี้เป็นเด็กจากสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าของเราจริง แต่ถูกขายไปที่ใดนั้นมีเพียงแม่ชีหวังเท่านั้นที่รู้”

เมื่อสอบถามแม่ชีคนอื่น ๆ ก็ได้ความเช่นเดียวกันกับที่แม่ชีคนก่อนหน้าได้กล่าวไว้

ฉางซุ่ยจึงสั่งให้คนนำพาแม่ชีและคนหนุ่มเหล่านี้ออกไปก่อน เหลือทิ้งไว้เพียงแม่ชีหวังไว้ในห้องตามลำพัง

ส่วนคนที่ถูกพาออกไปนั้นย่อมถูกจับตามองอย่างใกล้ชิด

ต้องไม่ให้ใครส่งข่าวออกไปได้!

“แม่ชีหวัง ท่านลองคิดดูให้ดี หากไม่ยอมพูดที่นี่ เมื่อใดที่ออกจากที่นี่ไปแล้วมีคนต้องการจะฆ่าท่าน พวกเราคงคุ้มครองท่านไม่ได้”

มู่เหยาเอ่ยขึ้นมาอย่างเรียบเฉย พลางเหลือบตามองแม่ชีหวัง

ความหมายที่แฝงอยู่ในวาจานี้ คนตรงหน้าย่อมเข้าใจดี

เป็นดังคาด สีหน้าของแม่ชีหวังเริ่มสั่นคลอน นางย่อมรู้ดีว่าคำพูดของมู่เหยานั้นใช่ว่าจะเป็นไปไม่ได้!

“ข้า... หากข้าพูดแล้ว จะรับประกันชีวิตข้าได้หรือไม่?”

ฉางซุ่ยพยักหน้าเงียบ ๆ พลางส่งสัญญาณให้คนที่ถือพู่กันจดบันทึก

อีกสักครู่ต้องนำขึ้นไปให้ใต้เท้าอ่าน!

“คนกลุ่มนี้ข้าเป็นคนจัดการทั้งหมดจริง ถูกขายไปยังหอชุนเซียงเพื่อเป็นผู้คุ้มกัน แต่หอชุนเซียงนำไปทำสิ่งใดต่อนั้น ข้าไม่ทราบจริง ๆ...”

แม่ชีหวังหลับตาลงแล้วกล่าวต่อ “หลังจากเราส่งคนไปยังหอชุนเซียงแล้ว ก็ตัดขาดการติดต่อกับพวกเขา เรื่องลอบสังหารจวิ้นจู่ข้าไม่รู้เรื่องจริง ๆ!”

ลอบสังหารจวิ้นจู่ นี่มันโทษประหารตัดคอเชียวนะ!

นางเพียงแค่โลภในทรัพย์สินไปบ้าง แต่นางไม่อยากตาย!

“ผู้คุ้มกันของหอชุนเซียงล้วนซื้อมาจากที่นี่ทั้งหมดหรือ?”

น้ำเสียงของเยี่ยนสวินแฝงแววประหลาดใจอย่างเห็นได้ชัด เพราะเขาเคยเห็นผู้คุ้มกันของหอชุนเซียงมาก่อน ทุกคนล้วนมีฝีมืออยู่บ้าง ราวกับได้รับการฝึกฝนมาโดยเฉพาะตั้งแต่ยังเด็ก

คนเหล่านั้นล้วนกำยำล่ำสัน ไม่ได้ผอมแห้งเหมือนเด็ก ๆ ที่ถูกพาเข้ามาเมื่อครู่นี้เลย

“หอชุนเซียงไม่ได้ซื้อจากเราเพียงที่เดียว แต่ซื้อจากสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าทุกแห่งในเมืองหลวง”

เมื่อแม่ชีหวังเอ่ยประโยคแรกออกมาแล้ว ประโยคต่อมาก็ง่ายขึ้นเป็นธรรมดา

นางอยากมีชีวิตรอดเหลือเกิน!

เมื่อสิ้นคำพูดนี้ ทุกคนต่างมีสีหน้าตกตะลึง

Verify captcha to read the content.VERIFYCAPTCHA_LABEL

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ในเมื่อท่านปันใจ งั้นข้าขอแต่งกับยอดขุนนาง