ในเมื่อท่านปันใจ งั้นข้าขอแต่งกับยอดขุนนาง นิยาย บท 111

ได้ยินสาวน้อยพึมพำ มู่เหยาอดหัวเราะออกมาเบา ๆ ไม่ได้

เสียงนั้นดังเข้าหูเจียงเจาพอดี

ก็เห็นสาวน้อยซึ่งเดิมทีทำหน้าตาอยากรู้อยากเห็น จู่ ๆ ก็มีใบหน้าเขินอายและลนลานเล็กน้อย นางรีบยืนขึ้นจัดระเบียบเสื้อผ้า และแสร้งทำท่าทางแบบคุณหนูตระกูลใหญ่!

ท่าทางนี้ ทำเอาหลายคนในสวนแอบหัวเราะ

คุณหนูตระกูลเจียงช่างน่ารักจริง ๆ!

“พี่หญิงมู่กลับมาทำไมไม่ส่งเสียงล่ะ” เจียงเจาเดินเข้าไปด้วยความหน้าแดง จับมือของมู่เหยาและแกว่งไปมา

ท่าทีออดอ้อนนี้ ทำให้รอยยิ้มตรงมุมปากของมู่เหยาเพิ่มขึ้นเล็กน้อย

“เวลาแบบนี้ ท่านน้าเจียงปล่อยเจ้าออกมาได้อย่างไร?” มู่เหยายิ้มและพาคนไปในห้อง นางบอกให้หนิงจู๋ยกน้ำมาให้เจียงเจาล้างมือ แล้วถามนางอย่างประหลาดใจ

เมื่อเอ่ยถึงเรื่องนี้ เจียงเจาก็บุ้ยปาก “ข้าทะเลาะกับท่านแม่ ช่วงนี้นางกังวลเรื่องงานแต่งของพี่ชายใหญ่ แถมยังเข้มงวดกับข้ามากขึ้น ข้าได้ยินว่าจะหมั้นหมายให้ข้าด้วย ข้าเลยหนีออกมาด้วยความโกรธ”

หมั้นหมาย?

มู่เหยาขมวดคิ้ว เจียงเจาเพิ่งอายุสิบสามสิบสี่ ยังไม่ถึงวัยปักปิ่นด้วยซ้ำ ทำไมถึงรีบร้อนเช่นนี้

“พี่ชายใหญ่ของเจ้าคือแม่ทัพเจียงใช่หรือไม่?”

เห็นเจียงเจาพยักหน้า มู่เหยาก็รู้ว่าทันทีว่าคือแม่ทัพชื่อว่าเจียงมั่วเหยียนที่ติดตามอยู่ข้างกายเยี่ยนสวิน

“แม่ของเจ้าหมั้นหมายตระกูลใดให้พี่ชายใหญ่ของเจ้า?”

เมื่อเอ่ยถึงเรื่องนี้ สีหน้าเจียงเขาก็มืดมนลงทันที นางโมโหจนโยนผ้าเช็ดมือลงไปในอ่าง “พี่หญิงมู่ต้องเดาไม่ถูกแน่ ดันไปหมั้นหมายกับตระกูลหวังที่คัดลอกหนังสือให้กรมพิธีการตรงถนนตะวันออกน่ะสิ!”

กรมพิธีการมีตำแหน่งมากมาย คัดลอกหนังสือไม่ใช่ตำแหน่งไม่มีอะไรทำ

เพราะหนังสือพวกนั้นเป็นหนังสือที่ตกทอดมาจากราชวงศ์ในอดีต บางเล่มมีแค่เล่มเดียว

ของพวกนี้ต้องเก็บรักษาไว้ดี ๆ ทุกอัน ห่างกันไม่กี่ปีก็ต้องนำออกมาคัดลอกบนกระดาษใหม่อีกครั้ง ป้องกันไม่ให้โดนพวกแมลงกัดกิน

ตระกูลหวัง…

มู่เหยานึกถึงหวังรั่วเมิ่งที่หาเรื่องจางจิ้งหรูในจวนลู่วันนั้น

มองปฏิกิริยาของเจียงเจาอีกครั้ง มู่เหยาเอ่ยปากถามว่า “หรือว่าเป็นบุตรสาวภรรยาเอกของใต้เท้าหวัง หวังรั่วเมิ่ง?”

“เป็นนาง!” เจียงเจาโมโหไม่น้อย “พี่หญิงมู่ ในเมืองหลวงใครบ้างไม่รู้ว่าหวังรั่วเมิ่งนิสัยเป็นอย่างไร หากนางเป็นพี่สะใภ้ของข้า ข้าเอาหัวโขกตายดีกว่า”

“ไม่รู้ว่าท่านแม่พูดอะไรกับท่านปู่ ถึงตั้งใจจะหมั้นหมายหวังรั่วเมิ่งให้ได้…พี่หญิงมู่ ท่านไปเกลี้ยกล่อมท่านแม่ข้าได้หรือไม่?”

หลายปีมานี้หวังรั่วเมิ่งอยู่ในหมู่บุตรสาวตระกูลใหญ่ไม่ถือว่าโดดเด่นอะไร นางค่อนข้างปากร้ายเหมือนขุนนางฝ่ายบุ๋น

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน