ในเมื่อท่านปันใจ งั้นข้าขอแต่งกับยอดขุนนาง นิยาย บท 140

เขาครุ่นคิดอย่างรวดเร็วในสมอง เเล้วจึงเอ่ยว่า “ฝ่าบาท กระหม่อมคิดว่าสิ่งที่เซี่ยหนี้กล่าวมานั้นถูกต้องยิ่งนัก เพียงเเต่ปัจจุบันในราชสำนักส่วนใหญ่เป็นขุนนางเก่าเเก่ บางทีอาจจะต้องคัดเลือกบุคลากรที่มีความสามารถในการสอบจอหงวนที่จะจัดขึ้นในอีกไม่กี่วันข้างหน้า เพื่อให้ฝ่าบาททรงใช้งานได้อย่างสบายพระทัย”

หากไม่กำจัดขุนนางเก่าเเก่เหล่านี้ ฮ่องเต้ก็ยังคงไม่มีอำนาจในการพูดมากนัก

หากคนเหล่านี้มองเห็นสถานการณ์ชัดเจน ตอนนี้ก็ควรจะขอลาออกจากราชการกลับบ้านเกิดนานเล้ว

น่าเสียดายที่พวกเขาโลภในความร่ำรวยเเละลาภยศ

ทำให้สติเลอะเลือน เเละตาบอด!

สำหรับคำพูดของทั้งสองคน ฮ่องเต้ทรงฉายเเววพึงพอใจในเเววพระเนตร

“พวกเจ้าล้วนเป็นคนของข้า การสอบจอหงวนในปีนี้ จงจับตาดูให้ดี ใครก็ตามที่อยู่ข้างใต้เเละไม่สงบเสงี่ยม พวกเจ้าจัดการได้เลย”

ได้ยินดังนี้ เซี่ยหนี้เละจางฮุยก็ฉายเเววประหลาดใจในดวงตา

เเต่ไหนเเต่ไรมา พวกเขาคือศาลต้าหลี่

เป็นสถานที่สำหรับตัดสินคดีความเสียส่วนใหญ่

บัดนี้ฮ่องเต้ให้พวกเขาควบคุมดูเเล นั้นหมายความว่าจะไม่อดทนต่อการรับสินบนหรือการซื้อขายลำดับการสอบ!

เมื่อได้รับความเห็นชอบจากฮ่องเต้เเล้ว การทำงานของทั้งสองคนก็จะไม่ถูกจำกัดอีกต่อไป

“กระหม่อมน้อมรับพระบัญชา”

หลังจากเซี่ยหนี้เเละจางฮุยจากไป ฮ่องเต้ทอดพระเนตรรายชื่อแล้วนวดขมับ

“เยี่ยนสวินล่ะ”

หลี่กงกงนึกถึงคำพูดที่ส่งมาจากจวนอ๋อง รีบโค้งตัวตอบว่า “กราบทูลฝ่าบาท ฮูหยินเฒ่าเซียวกลับจากการปฏิบัติธรรม ได้ยินเรื่องราวของหอชุนเซียง ก็เลยกักบริเวณท่านอ๋องเเละถือโอกาสนี้เตรียมการสำหรับงานอภิเษกสมรสในวันข้างหน้าพะยะค่ะ”

ฮ่องเต้ขมวดขนง เเววพระเนตรฉายเเววประหลาดใจเล็กน้อย

เเต่เมื่อนึกถึงความวุ่นวายที่เจ้าเด็กนี่ก่อไว้ในเมืองหลวงช่วงนี้ การถูกฮูหยินเฒ่าเซียวขังไว้ในจวนก็ไม่ใช่เรื่องน่าประหลาดใจอะไร

“เจ้าเด็กนี่มันเอาเเต่ใจมาตั้งแต่เด็ก ถึงแม้จะทำเพื่อข้าไปสืบเรื่องราว เเต่ทำไมถึงต้องทำให้วุ่นวายขนาดนี้ด้วย”

หลี่กงกงรับลูกพร้อมรอยยิ้ม “เพื่อภารกิจใหญ่ของฝ่าบาท ท่านอ๋องจะทำอะไรก็สมควรเเล้วพะยะค่ะ”

คำพูดนี้เห็นได้ชัดว่า ฮ่องเต้ทรงพอพระทัยเป็นอย่างมาก

เขาชายตาไปมองหลี่กงกงที่ประจบสอพลอ “เจ้าเป็นคนที่รู้ใจข้าที่สุดแล้ว เช่นนั้น เจ้าก็ไปที่จวนฉู่อ๋องสักคราเถอะ”

หลี่กงกงตอบรับ เเละบ่ายวันนั้นก็ไปที่จวนฉู่อ๋องเพื่อประกาศราชโองการ

“ฮูหยินเฒ่า เรื่องของหอชุนเซียงเป็นเรื่องใหญ่ ฝ่าบาททรงเป็นห่วงความปลอดภัยของท่านอ๋อง จึงให้กระหม่อมมาดูเป็นพิเศษ”

ฮูหยินเฒ่าเซียวขมวดคิ้ว “หลี่กงกงรอสักครู่”

“ชุ่ยหวน ไปเรียกท่านอ๋องมา”

ชุ่ยหวนพยักหน้า เเล้วหันหลังจากไป

หลี่กงกงยิ้มจิบชา ทว่าสายตากลับแอบสำรวจ

ฮ่องเต้ตรัสว่าเป็นห่วง เเต่เเท้จริงเเล้วก็เเค่ต้องการจะดูว่าคนที่ฆ่าคนเเละบาดเจ็บหนักจนหนีไปได้นั้นใช่ฉู่อ๋องหรือไม่

หากเป็นฉู่อ๋องจริง เรื่องก็จะไม่เหมือนเดิมเเล้ว