ในเมื่อท่านปันใจ งั้นข้าขอแต่งกับยอดขุนนาง นิยาย บท 141

“เเต่เรื่องนี้ไม่ใช่ฝ่าบาทให้ท่านอ๋องไปทำหรือ ท่านอ๋องไม่มีทางฆ่าคนส่งเดช ฝ่าบาท…ฝ่าบาทเหตุใดจึงทรงสงสัยท่านอ๋องเช่นนี้”

ฉางชิงกำหมัดแน่น กดเสียงให้ต่ำลง

เขาก็รู้ดีว่าคำพูดเหล่านี้ พูดออกไปไม่ได้!

ฮูหยินเฒ่าเซียวหน้าบึ้ง “หุบปาก! คำพูดแบบนี้เจ้าจะพูดตามอำเภอใจได้หรือ”

ฉางชิงหน้าซีดเผือด รีบประสานมือคำนับฮูหยินเฒ่าเซียว

“ฮูหยินเฒ่าโปรดให้อภัย ข้าน้อยเเค่เห็นท่านอ๋องไม่ได้รับความเป็นธรรม”

ฮูหยินเฒ่าเซียวถอนหายใจเฮือกหนึ่ง “เจ้ากลับไปดูเเลท่านอ๋องเถอะ เรื่องวันนี้รอท่านอ๋องตื่นเเล้วค่อยบอกเขา”

พูดจบ ฮูหยินเฒ่าเซียวก็ถอนหายใจอย่างโล่งอก ยื่นมือลูบขมับ

มองไปยังห้องโถงที่ว่างเปล่า นางถอนหายใจเฮือกใหญ่ “ชุ่ยหวน เจ้าไปที่จวนจงซู่โหว เชิญมู่จวิ้นจู่มาที่จวนฉู่อ๋องเป็นเพื่อนคุยกับข้าหน่อย”

ในเมื่อข่าวลือเเพร่ออกไปเเล้ว การที่มู่เหยาไม่มาก็ดูผิดปกติอยู่บ้าง

“เจ้าค่ะ บ่าวจะไปเดี๋ยวนี้”

เมื่อมู่เหยาได้รับเทียบเชิญ นางเพิ่งจะให้คนนำตำราไปส่งให้เจียงเจาพอดี

เด็กคนนั้นเพราะเรื่องที่ทะเลสาบมรกตในตอนนั้น จนบัดนี้ก็ยังไม่ยอมออกมา

เเต่มู่เหยารู้ดีว่า ไม่ใช่เจียงเจาไม่ออกมา

เเต่เป็นเพราะฮูหยินใหญ่เจียงกลัวว่าความโกรธในใจของเจียงเจายังไม่หายไป เเล้วจะไปทะเลาะกับหวังรั่วเมิ่งอีก

“ได้ ข้าจะไปเดี๋ยวนี้”

มู่เหยาจัดเตรียมสิ่งของเล็กน้อย เเล้วไปยังจวนฉู่อ๋อง

พอเข้าไปในประตู ก็เห็นฮูหยินเฒ่าเซียวกำลังนั่งถอนหายใจอยู่บนเบาะนุ่ม อาจจะเพราะเห็นนางมาถึง สีหน้าจึงดูสดใสขึ้นมาบ้าง

“มาสิ มานั่งข้างแม่”

ฮูหยินเฒ่าโบกมือให้มู่เหยาอย่างอ่อนโยน คำว่าแม่ทำให้ความสัมพันธ์ของทั้งสองใกล้ชิดกันมากขึ้น

มู่เหยารีบเดินไปข้างหน้า เเล้ววางมือบนฝ่ามือของฮูหยินเฒ่าเซียว

“ท่านเเม่ รีบร้อนเรียกข้ามา เกิดเรื่องอะไรขึ้นหรือ”

ฮูหยินเฒ่าเซียวมองมู่เหยา ความรู้สึกมากมายผุดขึ้นในใจ อดไม่ได้ที่จะลูบใบหน้าเล็กๆของนาง

“ลำบากเจ้าเเล้วนะ ที่ต้องมาเเต่งกับลูกชายของข้า”

คำพูดนี้ทำให้มู่เหยาตกอยู่ในภวังค์ชั่วขณะ เมื่อนางเข้าใจถึงความหมายในคำพูดของฮูหยินเฒ่าเซียว นางก็จับมือมือของฮูหยินเฒ่าเซียวไว้เเละปลอบโยน

“ท่านแม่ไม่ต้องรู้สึกว่าข้าลำบาก ท่านอ๋องดีต่อข้ามาก การที่ข้าได้ท่านอ๋องเป็นคู่ครอง ถือเป็นความโชคดีของข้า”

เยี่ยนสวินปฏิบัติต่อนางดีจริงๆ

ไม่ว่าจะทำอะไร ก็จะเเจ้งให้นางทราบก่อนเสมอ