ในเมื่อท่านปันใจ งั้นข้าขอแต่งกับยอดขุนนาง นิยาย บท 145

“ตระกูลเฉินจึงไปแต่งงานกับคนอื่น ไม่เป็นไร ยังไงก็ไม่รีบร้อนอยู่แล้ว”

ตระกูลเฉินแห่งเจียงหนาน มู่เหยาเคยได้ยินป้าใหญ่เอ่ยถึงในจดหมาย

ไม่ใช่ตระกูลที่ดีนัก

เดิมทีตระกูลนี้ให้ความสำคัญกับฐานะทางการค้าของตระกูลหลัน แต่หลังจากที่ตระกูลหลันตกต่ำลงอย่างกระทันหัน การแต่งงานกับตระกูลเฉินก็เป็นอันล้มเลิกไปโดยปริยาย

“พี่หญิงใหญ่เป็นผู้มีบุญ ตระกูลเฉินต่างหากที่ไม่มีวาสนาได้แต่งงานกับพี่หญิง”

คำพูดของมู่เหยาครั้งนี้ ถือเป็นการปลอบใจหลันอิ๋งได้มาก

แต่นางก็รู้ว่าน้องสาวคนนี้ไม่ใช่คนที่จะพูดจาเล่น ๆ

จึงดึงมือมาจับและจ้องมองอย่างละเอียด

“วันนี้จู่ ๆ เจ้าก็ถามเรื่องนี้ หรือว่าอยากจะเป็นแม่สื่อตัวน้อยกันแน่”

เดิมทีเป็นคำพูดหยอกล้อของหลันอิ๋ง

แต่พอเห็นสีหน้าของน้องสาวต้วน้อยจริงจังถึงเพียงนั้น หลันอิ๋งก็รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย

“พี่หญิง ข้ารู้ว่าไม่ว่าจะพูดอะไรก็คงไม่มีผล แต่ว่าฮูหยินใหญ่เจียงแห่งจวนแม่ทัพเจิ้นกั๋วที่พี่เลื่อมใสมาตลอด ลูกชายคนโตของท่านเจียงมั่วเหยียนก็ถึงวัยที่สมควรจะแต่งงานแล้ว การแต่งงานครั้งนี้...มีคนจำนวนไม่น้อยที่จับตามองอยู่เบื้องหลัง”

“ตระกูลหลันมีพื้นเพเป็นพ่อค้า ตอนนี้ก็ตกต่ำลง หากได้แต่งงานก็จะสามารถเบนความสนใจได้”

มู่เหยาไม่เคยปิดบังคนในครอบครัว คำพูดเหล่านี้จึงถูกเอ่ยออกมาอย่างตรงไปตรงมา

หลันอิ๋งมองนางแล้วเงียบไปชั่วขณะ

“พี่หญิงวางใจเถอะ ข้าพูดแบบนี้ไม่ได้หมายความว่าจะตัดสินใจไปแล้ว เพียงแต่เจียงมั่วเหยียนเป็นคนดีและสามารถปกป้องพี่ได้ หากไม่ชอบ ก็ไม่จำเป็นต้องฝืนใจ”

เดิมที มู่เหยายังตั้งใจรอดูสถานการณ์เรื่องนี้ไปก่อน

แต่หลังจากได้ยินคำพูดของพี่สาวคนโตเมื่อวานนี้ นางก็รู้สึกว่าตระกูลหลันน่าจะถูกจับจ้องจากสายตามากมาย

ลำพังแค่นางและจวนฉู่อ๋อง เกรงว่าจะปกป้องไว้ไม่ได้

เพราะในเมืองหลวงนั้นเต็มไปด้วยคนสารพัดรูปแบบ ใครจะไปรู้ว่ามีพวกปีศาจซ่อนอยู่เท่าไหร่

“เรื่องนี้ไม่รีบหรอก ข้ารู้ว่าน้องหญิงหวังดี เพียงแต่เรื่องเนื้อคู่มันบังคับกันไม่ได้”

หลันอิ๋งยิ้มเล็กน้อย พลางตบไหล่มู่เหยาเป็นการปลอบใจนาง

ถ้าเป็นเมื่อก่อน นางอาจจะมีความคิดอยากลองดูบ้าง

ในสายตาคนทั่วไป ตระกูลพ่อค้าวาณิชย์ย่อมด้อยกว่าตระกูลขุนนางทั้งฝ่ายบุ๋นและบู๊มาแต่ไหนแต่ไร

ตอนนี้ตระกูลหลันยิ่งตกต่ำลงไปอีก แม้แต่ตระกูลขุนศึกชั้นผู้น้อยก็ยังเย้ยหยันถากถาง

เรื่องเหล่านี้ นางเคยประสบมาแล้วตอนอยู่ที่เจียงหนาน

ตอนนี้อยู่ในเมืองหลวง เกรงว่าจะยิ่งก้าวเดินลำบาก แล้วจะไปใฝ่ฝันถึงจวนแม่ทัพเจิ้นกั๋วได้อย่างไร

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน